Το πρωινό της 6ης Αυγούστου 1945 ένα Β-29 βομβαρδιστικό με το όνομα «Enola Gay» (το όνομα της μητέρας του πιλότου, Πωλ Τίμπετς) ξεκινά για το ταξίδι του σύγχρονου Αρμαγεδώνα. Έχει προηγηθεί η ενημέρωση του πληρώματος και η επισήμανση να φορέσουν ειδικά γυαλιά για την αποφυγή της τύφλωσης. Και όμως, η τύχη μπορούσε να ήταν διαφορετική. Το καταδρομικό «Ινδιανάπολις» μεταφέρει το φορτίο ουρανίου που θα χρησιμοποιηθεί στην ατομική βόμβα, σε ένα μολυβένιο κύλινδρο από το Σαν Φραντσίσκο. Ο κυβερνήτης του πλοίου δεν αντιλήφθηκε το ιαπωνικό υποβρύχιο Ι-58 του πλωτάρχη Χασιμότο, να τον παρακολουθεί και που και αυτός ούτε καν υποψιάστηκε ποια θρυλική υπηρεσία θα είχε προσφέρει στην πατρίδα του αν το είχε βυθίσει. Το καταφέρνει στην επιστροφή και με 2 τορπίλες στέλνει το «Ινδιανάπολις» στο βυθό, αλλά για την Ιαπωνία είναι μια ανώφελη επιτυχία.
Στις 8 το πρωί, η ιαπωνική αεράμυνα ανακαλύπτει τρία μοναχικά βομβαρδιστικά στα οποία και δεν δίνει σημασία. Η πόλη δεν έχει βομβαρδιστεί ποτέ γιατί να βομβαρδιστεί τώρα; Είναι αναγνωριστικά. Αναγνωριστικό είναι το «Great Artiste» του Έδερλυ που έχει επιλέξει την Χιροσίμα ως στόχο, ενώ το Νο. 91 κινηματογραφεί το γεγονός. Αντίθετα, το «Enola Gay» είναι ο αερομεταφερόμενος Χάρος που πλησιάζει.
Ώρα οκτώ, δεκαπέντε πρώτα και δεκαεπτά δεύτερα, το «Λίτλ Μπόυ» αποσπάται απότομα από το αεροπλάνο κάνοντας 51 δευτερόλεπτα ελεύθερη πτώση. Μετά από 51 δευτερόλεπτα σχηματίζεται η κρίσιμη μάζα και ένας τεχνητός ήλιος που δημιούργησε ο άνθρωπος ανάβει πάνω στην Γη - E = mc2 όπως είπε ο Αϊνστάιν - και μια φωτεινή σφαίρα, αβάσταχτη για τα μάτια των ανθρώπων και των ζώων της γης, εξαπολύθηκε πάνω από την Χιροσίμα. Μέσα σ’ ένα κλάσμα του δευτερολέπτου 30.000 άτομα πεθαίνουν. Πεθαίνουν; Μάλλον, παύουν να υπάρχουν όχι ως ανθρώπινα όντα, αλλά ως υλικές υποστάσεις. Τα κύτταρά τους, οι ίδιες οι μοριακές τους δομές εξαφανίζονται στο απόλυτο μηδέν. Άνθρωποι, ζώα, φυλλωσιές, πεταλούδες, μυρμήγκια, ό,τι οργανικό υπάρχει σε ακτίνα 1.000 μέτρων από το επίκεντρο του pikadon (στα ιαπωνικά η βροντή της ατομικής βόμβας) εξατμίζεται σαν κοσμικός αιθέρας. Το μόνο που μένει πάνω στα ανθεκτικά υλικά, όπως ο γρανίτης, είναι οι σκιές ανθρώπων, νέων και γέρων, παιδιών και γυναικών, αλόγων και σκύλων. Σκιές από κότες, μύγες, λουλούδια. Σκιές Φαντασμάτων. Λίθοι και πέτρες η μοριακή δομή των οποίων αλλάζει και δημιουργούνται ξανά σε μια απόκοσμη μορφή. Σε ένα χρονικό διάστημα που δεν μπορεί να μετρηθεί, αλλά υπολογίζεται στο 1/10.000 ή 1/20.000 του δευτερολέπτου, η ακτίνα της έκρηξης έπληξε τα πάντα με μια πύρινη γλώσσα 500.000 βαθμών Κελσίου. Σίγουρα, ο Θεός χρειάστηκε λίγο περισσότερο για το απαράμιλλο δημιούργημα του, τη Ζωή. Το δημιούργημα του μπορεί πλέον να αυτοκαταστρέφεται πιο γρήγορα.
Ένα γιγάντιο μανιτάρι υψώνεται στο ιλιγγιώδες ύψος των 17 χιλιομέτρων, κουβαλώντας μαζί του χιλιάδες τόνους σκόνης. Σε απόσταση 3-5 χιλιομέτρων από το σημείο της έκρηξης, άλλες 50.000 άνθρωποι και αρκετά εκατομμύρια ζωντανοί οργανισμοί πεθαίνουν μέσα σε 5 με 7 δευτερόλεπτα. Πιθανόν αυτοί να κατάλαβαν την λαίλαπα που ερχόταν, αλλά η στάχτη τους εξαφανίζει και αυτούς από την κατηγορία του ανθρώπινου όντος όπου βρίσκονταν πριν. Η πύρινη φλόγα με ραδιενεργά μόρια τις ακτίνες Γ’ συνεχίζει τον δρόμο της, εξασθενημένη κάπως, αλλά αρκετά δυνατή για να μετατρέψει άλλους 90.000 ανθρώπους σε μούμιες. Τα νερά του ποταμού Ότα και των καναλιών γεμίζουν πτώματα και από μια μυστηριώδη αιτία όλες οι γυναίκες είναι πεσμένες μπρούμυτα και όλοι οι άνδρες ανάσκελα.
Σε πιο μακρινή απόσταση χιλιάδες φαντάσματα με ακαθόριστα ανθρώπινα χαρακτηριστικά, τρελοί από φόβο και γεμάτοι αποκρουστικές πληγές, βλέπουν μια βροχή που κατατρώγει τα πάντα. Η φυσική υγρασία της Χιροσίμα εξατμίστηκε και μια βροχή από ραδιενεργά κατάλοιπα και βλαβερές ουσίες φέρνουν αργό θάνατο σε όσους είχαν επιζήσει. Η ραδιενέργεια σκοτώνει τα λευκά αιμοσφαίρια και σκοτώνει όσους επέζησαν. Οι στιγμές που θα ακολουθήσουν ίσως είναι πιο φρικιαστικές από την ίδια την καταστροφή. Άνθρωποι, ζώα και αντικείμενα μεταμορφώνονται σε απολιθώματα. Τερατώδες! Μέσα από τις στάχτες φυτρώνουν προϊστορικές φτέρες. Μέσα στην κόλαση το πρώτο σημάδι νέας ζωής εμφανίζεται. Ο ζωικός κόσμος σε πλήρη αποσύνθεση, αντίθετα ο φυτικός φουντώνει. Αλλά είναι ένας κόσμος από άλλη εποχή που έπρεπε να είναι και αυτός απολιθωμένος και θαμμένος.
Μετά την πρώτη έκπληξη ακολουθεί ο τρόμος, η απόγνωση, το άγνωστο. Χιλιάδες ζωντανοί άνθρωποι ανύποπτοι για την τρομερή μόλυνση προσπαθούν να κάνουν κάτι. Μολύνονται και αυτοί με τη σειρά τους. Τρεις πιλότοι με τα αεροπλάνα τους, εικοσάχρονα παιδιά με λίγη εκπαίδευση αφρίζουν από λύσσα καθώς δεν μπορούν να πλησιάσουν καν το ύψος στο οποίο πετά το «Enola Gay», το οποίο επιστρέφει στη βάση του. Ανήμποροι να τιμωρήσουν τους δαίμονες της κόλασης, γυρνούν και μπαίνουν μέσα στο μανιτάρι της ατομικής βόμβας, περίεργοι γι’ αυτό που βλέπουν. Όταν θα προσγειωθούν θα είναι ήδη ζωντανοί νεκροί.
Piraeus Time
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου