Άκου Ελληνάκο V: Άσκηση ευφυίας

Για να δούμε ρε Ελληνάκο: Πόσα ευρώ έδωσε ο Αλογοσκούφης στις τράπεζες το 2008-2009; 28 δις. Πόσα ευρώ φούσκωσαν το έλλειμμα του 2009; 28 δις. (πρόσθεσε τα ποσά 1 έως 4 ή πάτα εδώ για νεότερη αναφορά)

Απλά, αρνούμαι

Αρνούμαι να αποδεχθώ οποιονδήποτε νόμο έχει μπει σε ισχύ από την ώρα που προδότες μετατρέψανε την χώρα μου σε χρεοκοπημένο υποκατάστημα παγκόσμιας τράπεζας.

Το κουράσαμε πολύ το θέμα...

Κάποιος είχε πει πως, "είσαι μεσήλικας όταν έχεις συναντήσει τόσο πολύ κόσμο ώστε κάθε άνθρωπος που γνωρίζεις σου θυμίζει κάποιον άλλο".Αυτό τελικά πρέπει να αποδεχτώ. Είμαι μεσήλικας.

Αλίμονο

Έκανε καφέ και κάθισε κοντά στο παράθυρο. Σταμάτησε να σκέφτεται οτιδήποτε και απλά αισθάνθηκε ωραία. Πόσο καιρό είχε να αισθανθεί έτσι ούτε η ίδια θυμόταν.

"Ποτέ πια"!

Όταν τα συμμαχικά στρατεύματα μπήκαν στο στρατόπεδο του Άουσβιτς και είδαν καπνό να βγαίνει από τα φουγάρα και μία περίεργη οσμή – η μυρωδιά της καμένης σάρκας – γέμισε τα ρουθούνια τους

Τετάρτη 12 Ιουνίου 2013

Ανόητε χαιρέκακε...

Στο δρόμο ακόμη 3.000 άνθρωποι.
Τέλος τα μεροκάματα για ακόμη 3.000 οικογένειες.
Λες πως σε ενοχλούσε που πλήρωνες 4€ το μήνα την ΕΡΤ στο λογαριασμό σου επειδή δεν την έβλεπες. Οπότε καλύτερα να την κλείσουν.
Για να το διευρύνω λίγο αυτό.
Κι εγώ δεν πήγα ποτέ στην Κάρπαθο αλλά τους δρόμους και από δικά μου χρήματα τους έκαναν. Να μην τους έκαναν λοιπόν αφού δεν τους είδα και ίσως να μην τους δω ποτέ.
Και το νερό που πίνει το παιδί σου στο δημόσιο σχολείο να το κόψουν.
Πληρώνεται και από μένα αλλά εγώ δεν έχω παιδί να πίνει από αυτό.
Γιατί να το πληρώνω λοιπόν;
Και τον Στρατό; Τον στρατιωτικό ποιος τον πληρώνει; Γιατί να τον πληρώνω αφού δεν είμαστε σε πόλεμο; Να τον καταργήσουν. Να τους απολύσουν όλους και άμα μας την πέσουν, βλέπουμε.
Και τους Πυροσβέστες. Να τους απολύουν το χειμώνα. Μόνο το καλοκαίρι να τους πληρώνω.
Γιατί; Άσε που άμα μένεις στην πόλη τι σε νοιάζει για το δάσος. Ας καούν όλα. Γιατί να πληρώνω κι εγώ που μένω στην πόλη;
Και το δημόσιο ιατρείο που φτιάχτηκε στη Λέρο, να μην το έκαναν ποτέ.
Αφού κι εγώ πλήρωσα γι αυτό και ίσως να μην το χρειαστώ ποτέ.
Και το σχολείο που έγινε στην Ορεστιάδα, να μην το έχτιζαν.
Γιατί να πληρώνω κι εγώ ένα σχολείο, που δεν θα δω ούτε εγώ, ούτε το παιδί μου.
Άσε που δεν έχω παιδί. Κι άμα δεν κάνω; Γιατί να πληρώνω εγώ για τις σπουδές των παιδιών;
Και το παιδί του γείτονα που σώθηκε από την άρρωστη καρδιά του στο δημόσιο νοσοκομείο;
Από τις ασφαλιστικές εισφορές που έδινα και εγώ, σώθηκε. Να μην σωζόταν.
Αφού δεν το γνώριζα και ίσως να μην το μάθω ποτέ.
Και αν σου φαίνονται υπερβολικά όλα αυτά, μην χαμογελάς γιατί είναι και αυτά στο πρόγραμμα.
Θα συμβούν και μάλιστα γρήγορα.

Η ΕΡΤ αγαπητέ χαιρέκακε δεν είναι ένα κανάλι.
Είναι άνθρωποι. Εργαζόμενοι.
Φίλοι. Γείτονες. Συμμαθητές. Γονείς. Συγγενείς.
Όπως ήταν οι χαλυβουργοί, οι εργαζόμενοι στα κλωστοϋφαντουργεία, στα ναυπηγεία,
 οι χιλιάδες απολυμένοι σε ιδιωτικές εταιρίες που έκλεισαν.
Κι εσύ χαίρεσαι...
Να χαίρεσαι λοιπόν με την κατάντια σου.
Και να μην παραξενευτείς άμα αδιαφορήσω όταν απολυθείς.
Ούτε καν να διαμαρτυρηθείς.
Γιατί δεν θα αφορά εμένα η απόλυσή σου.
Δεν θα αφορά εμένα η εξόντωσή σου.

Είναι αδιανόητη η φίμωση της ΕΡΤ.
Είναι αδιανόητη αυτή η συμπεριφορά της κυβέρνησης.
Είναι αδιανόητη η δική σου απάθεια.
Είναι αδιανόητη αυτή η χαρά σου για την εξόντωση 3000 οικογενειών!
Κι όμως, εγώ δεν θα χαρώ με την δική σου εξόντωση.
Θα παλέψω για σένα ακόμη και την ώρα που εσύ χαίρεσαι με τον πόνο του άλλου.

Αλληλεγγύη στους εργαζόμενους της ΕΡΤ.
Αλληλεγγύη σε όλους τους εργαζόμενους.
Τους άνεργους, τους άστεγους.
Αλληλεγγύη σε όλους τους συνανθρώπους μας.
Κι αν δεν σε απασχολούν οι υπόλοιποι, σκέψου έστω το τομάρι σου.
Κάποια στιγμή θα χρειαστείς βοήθεια...
Ας έχεις κάπου να τη ζητήσεις...
Γιατί τότε δεν θα χαίρεσαι.

Ανόητε χαιρέκακε!

Γιάννης Κότσιρας



Το αγαπημένο μου της ΕΡΤ

Η κυβέρνηση αποφάσισε το κλείσιμο της ΕΡΤ και την απόλυση 2.600 υπαλλήλων με Πράξη Πραξικοπηματικού Περιεχομένου. Το λουκέτο στην ΕΡΤ αποτελεί ένα ακόμα κεφάλαιο στο success story του Αντώνη Σαμαρά, το οποίο θα ολοκληρωθεί με τον βομβαρδισμό της Ακρόπολης.
Η ανακοίνωση του λουκέτου στην ΕΡΤ ενεργοποίησε τους δημοσιογράφους της, με αποτέλεσμα να παρακολουθούμε έκπληκτοι το καλύτερο και πιο ζωντανό πρόγραμμα που έχει παρουσιάσει ποτέ η ΕΡΤ.
Ειλικρινά, αναρωτιέμαι γιατί περίμεναν οι δημοσιογράφοι της ΕΡΤ την ανακοίνωση των απολύσεών τους, για να εκφραστούν ελεύθερα και να απευθυνθούν στην κοινωνία.
Η δημοσιογραφία είναι ένα επάγγελμα για τους καλύτερους, και η ΕΡΤ διαθέτει -μεταξύ άλλων- και κάποιους εξαιρετικούς δημοσιογράφους.
Είναι θλιβερή η στάση πολλών δημοσιογράφων των άλλων ΜΜΕ απέναντι στους συναδέλφους τους της ΕΡΤ που απολύονται. Ξεχνούν πως υπάρχει και αύριο.
Η κυβέρνηση, δια του απίθανου Σίμου Κεδίκογλου, κατηγορεί την ΕΡΤ για αδιαφάνεια και δημόσια σπατάλη -λες και η ΕΡΤ δεν είναι υπό τον έλεγχο της κυβέρνησης και ο Αιμίλιος Λιάτσος ήταν μια αξιοκρατική ή λαϊκή επιλογή-, και αναγγέλλει τη λειτουργία νέου φορέα ραδιοτηλεόρασης που θα είναι δημόσιος και όχι κρατικός ούτε κομματικός, αλλά πρέπει να είναι κάποιος εντελώς καθυστερημένος για να πιστέψει πως αυτό μπορεί να γίνει με τον Αντώνη Σαμαρά και όλα αυτά τα άθλια, λούμπεν και αδίστακτα υποκείμενα που έχει μαζέψει γύρω του.
Η αναγγελία του λουκέτου στην ΕΡΤ -και ειδικά ο τρόπος που έγινε- προκάλεσε αντιδράσεις και θα προκαλέσει ακόμα μεγαλύτερες.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η ΕΡΤ -όπως και η Ολυμπιακή- ήταν σήμα κατατεθέν για την Ελλάδα, και περηφάνια για πολλούς Έλληνες στο εσωτερικό και το εξωτερικό.
Η απόφαση για λουκέτο στην ΕΡΤ είναι αντισυνταγματική -δεν είναι η πρώτη, βέβαια- και ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ δηλώνουν πως δεν πρόκειται να την ψηφίσουν, επειδή ξέρουν πως τα ποσοστά τους θα πέσουν ακόμα περισσότερο και μπορεί να βρεθούν ακόμα και εκτός Βουλής.
Δηλαδή, ο Αντώνης Σαμαράς βρίσκεται με όλα τα υπόλοιπα κόμματα απέναντί του, εκτός από την Χρυσή Αυγή που συμφωνεί με το λουκέτο στην ΕΡΤ γιατί είναι πολύ αντισυστημική και γουστάρει μόνο τα κανάλια του Μπόμπολα, του Βαρδινογιάννη και του Αλαφούζου.
Δεν μπορεί, όμως, ο Σαμαράς και το επιτελείο του να είναι τόσο ηλίθιοι που να ρίχνουν τους πομπούς και το σήμα της ΕΡΤ πριν καν ολοκληρωθεί το πρόγραμμά της -ενώ ξέρουν πως την παρακολουθεί εκείνη την στιγμή όλη η Ελλάδα-, και να μετατρέπουν ακόμα κι αυτούς που αντιπαθούν την ΕΡΤ σε υποστηρικτές της.
Τα πράγματα είναι απλά: Δεν υπάρχει κανένα success story, οι επενδυτές δεν θα έρθουν ποτέ, οι φόροι είναι αδύνατον να εισπραχτούν γιατί δεν υπάρχουν χρήματα, τα 17 εκατομμύρια τουρίστες δεν υπάρχουν, η κυβέρνηση τρέμει τις αποκαλύψεις από εξωτερικό και εσωτερικό που αφορούν τα στελέχη της, τον Σαμαρά τον έχουν δεμένο από παντού, η χώρα έχει βουλιάξει, και ο Σαμαράς -δια του λουκέτου στην ΕΡΤ- αναζητεί μια ηρωική έξοδο.
Να έχετε τα μάτια σας ανοιχτά.
Πιτσιρίκος

Απέναντι σε μια μαύρη παγωμένη οθόνη

Άννα Λουδάρου

  ''Τα Ματ πηγαίνουν να κλείσουν τους πομπούς της ΕΡΤ, τα Ματ πηγαίνουν να κλείσουν τους πομπούς της ΕΡΤ''.  Στον επόμενο τόνο βρίσκεσαι απέναντι σε μια μαύρη παγωμένη εικόνα.
      Πως νιώθεις ; Θα ανοίξεις τώρα τους βόθρους της υποκουλτούρας να ενημερωθείς ; To πιστεύεις ; Όλες αυτές οι υπερβολικές μανικιουρίστ, οι δεκάδες ηλεκτρολόγοι, όλοι αυτοί οι  απίθανοι ανεπάγγελτοι τύποι , οι έντελώς άσχετοι με το θέμα τηλεόραση, που έπαιρναν υπέρογκους μισθούς και τσέπωναν αποζημιώσεις και ό,τι άλλο είχαν κατορθώσει να περάσουν από τους εκάστοτε, προισταμένους, γενικούς και όποιον άλλο ΄΄δικό ΄΄τους είχαν  θα πάψουν να πληρώνονται. Αυτό δεν ήθελες ; Πόσες φορές δεν είχες πει να '' κλείσει το ρημάδι ; " Nα σου πω και εγώ το είπα κάποιες φορές. Το είπα ακόμα περισσότερο όταν είδα ταλαντούχους φίλους μου που είχαν δουλέψει και είχαν προσφέρει τις δημιουργικές τους δουλειές, να απολαμβάνουν σιωπηρές απορρίψεις, γιατί δεν είχαν τους '' δικούς ΄΄τους για να τους προωθήσουν.
     Άλλος όμως ο θυμός και άλλο η εμμονή . Ο θυμωμένος διακρίνει , ξεχωρίζει και αργά ή γρήγορα έχει διαύγεια στην σκέψη του. Θα το θυμάσαι πως η ΕΡΤ ήταν το αρχείο της, ήταν το τρίτο της πρόγραμμα, ήταν αυτή που έπαιζε τον Εξάντα, που την έβλεπαν οι ομογενείς στα πέρατα της γης, ήταν αυτή που είχε κρατήσει το ραδιόφωνο μακρια από τα playlist των εταιριών που μας τρώγανε τα αυτιά,   ήταν η στήριξη σε τόσους και τόσους νέους δημιουργούς.  Και δεν είναι μόνο αυτό. Ήταν κυρίως  ο δημόσιος χαρακτήρας της .
    Σε δηλώσεις τέως υπουργού  ακούσαμε χθες το αλησμόνητο '' να πάει και η ΕΡΤ να βρει λεφτά εκεί που βρίσκουν τα άλλα κανάλια''. Να πάει δηλαδή να βρει τον Σουλειμάν της και όλες αυτές τις καρικατούρες ,τα best seller και τα σουξέ,  που φέρνουν ακροαματικότητα και κέρδος.. Έτσι που να είναι κερδοφόρος η ΕΡΤ. Μετά θα κάνουμε κερδοφόρα και τα δημόσια νοσοκομεία και τις δημόσιες συγκινωνίες και τα Δημόσια σχολεία.
     Δεν είναι μόνο αυτό. Είναι που στην μαύρη παγωμένη εικόνα ακυρώθηκε η άλλη εικόνα της ενημέρωσης .Μπήκε λουκέτο στην πιθανότητα της ποίησης. Στην αύρα μιας περισσότερο  ουσιαστικής παιδείας.  Σε  μια ραδιοτηλεόραση που δεν ήταν υποχείριο κανενός κεφαλαίου και κανενός συστήματος ( μην τα λαμβάνεις σαν λόγια κομμουνιστών μόνο αυτά)  με υπαλλήλους που δεν ήταν τρομοκρατημένοι πως από στιγμή σε στιγμή θα χάσουν την δουλειά τους.
    Αυτό που δεν μπορώ να χωνέψω είναι η απίστευτη χολή που βγήκε από πολλών τα στόματα. Συνάνθρωπος για τον συνάνθρωπο. Έτσι γίναμε ; Έτσι μας κάνανε;  Δεν ξέρω. Εξαθλιωμένους και δαρμένους. Επιχαρείς με το πλήγμα του διπλανού μας.
     Απέναντι σε μια μαύρη παγωμένη εικόνα για λίγα λεπτά , στέκεις εσύ και η σιωπή σου. Ξέρεις πια καλά πως όσο σου μιλούν για διαρκή άνοδο του εθνικού εισοδήματος , εσύ θα ξέρεις πως το βιωτικό σου επίπεδο με την έννοια τους βίου , της ζωής συνεχώς θα μειώνεται. Θα ξέρεις πως όσο τους επιτρέπεις να σε αμφισβητούν απομακρύνεσαι από την συνέχεια και την αποθέωση της ζωής. Θα ξέρεις πως ό,τι δεν περιέχει πνεύμα , έχει ημερομηνία λήξης.
Ξέρεις ακόμα πως δεν είσαι ούτε τα επιχειρήματα σου, ούτε οι απόψεις σου. Είσαι τα έργα σου. Και πως μέσα στην ζωή σου , έχεις εγκυβωτιμένες και άλλων ζωές. Γι΄αυτό άκου την σιωπή σου. Την εκρηκτική της δύναμη.Τα αθέατα δάκρυα της.  Και ενίσχυσε κάθε σταγόνα δημιουργικής δύναμης που μιλά για αξίες και ήθος από όπου κι αν έρχεται.

Πηγή "ann-lou"

Ξαφνικά η οθόνη μαύρισε….

Του Παναγιώτη Τσολάκη

Τίτλοι τέλους για την Ελληνική ραδιοφωνία και τηλεόραση.

Με μια κυνική και εκτελεστική απόφαση, η Εθνική φωνή της Ελλάδας σίγησε.

Πριν 72 χρόνια ο εκφωνητής του Ραδιοφωνικού Σταθμού των Αθηνών ανακοίνωνε στους έλληνες ότι σε λίγη ώρα ο Σταθμός δεν θα είναι ελληνικός(Εθνικός) και ο σταθμός σίγησε με την προτροπή «Έλληνες ψηλά τις καρδιές» και ακολούθησε ο Εθνικός Ύμνος.

Χθές το βράδυ η Δημοκρατία δέχτηκε ένα τρομερό χτύπημα για να παραγκωνιστεί παντελώς και την θέση της να πάρει επίσημα πλέον η  «δημοκρατία» του Ισχυρού.

Παρακολούθησα μέσα και έξω από το κτήριο της ΕΡΑ Δυτικής Μακεδονίας, μακριά από τις κάμερες και τις δηλώσεις, όλες τις δραματικές εξελίξεις.

Είδα την αγωνία και τον πανικό των εργαζομένων, των 1000-1300 ευρώ, που στα ξαφνικά έμειναν άνεργοι. Για μια ακόμα φορά εργαζόμενοι καλούνται να πληρώσουν για τις όποιες αμαρτίες της Ελληνικής Ραδιοφωνίας και τηλεόρασης που το ίδιο σύστημα δημιούργησε και εξέθρεψε.

Είδα πρόσωπα, πρώτη μούρη για δήθεν συμπαράσταση, πρώτοι στα μικρόφωνα, πρώτοι στις δηλώσεις. Με ποια ταυτότητα; Με την ατομική, δηλαδή της προσωπικής άποψης; Με την συνδικαλιστική, δηλαδή την αγωνιστική; Με την αυτοδιοικητική, δηλαδή της προστασίας του πολίτη; Ή με την πολιτική, δηλαδή την κομματική;

Είναι τα ίδια πρόσωπα που ψηφίζουν και στηρίζουν αυτές τις πολιτικές. Αυτές δηλαδή των μνημονίων, της εκχώρησης της Εθνικής κυριαρχίας, την άλωση των εργατικών δικαιωμάτων, την άλωση της αυτοδιοίκησης, την άλωση της παιδείας και της υγείας, το κλείσιμο της Ελληνικής ραδιοφωνίας και τηλεόρασης, αύριο της ΔΕΗ, των δημοτικών επιχειρήσεων και το μεροκάματο των 10 ευρώ στον ιδιωτικό τομέα (για όσους τυχερούς!) και ποιος ξέρει και τι άλλο ετοιμάζουν! Είναι τα ίδια πρόσωπα που εξακολουθούν να μένουν στην ίδια κομματική στέγη, παίρνονται τέτοιες αποφάσεις!

Σαν να λέμε δηλαδή πως κάποιοι συναίνεσαν, υπέγραψαν και συμφώνησαν να εκτελεστούν κάποιοι άνθρωποι και κατά την εκτέλεση και μετά από αυτήν να είναι παρόντες, να έχουν εκτοπίσει πραγματικούς φίλους και συγγενείς των εκτελεσθέντων και να οδύρονται και να κραυγάζουν για την άδικη εκτέλεση, χωρίς να έχουν παραδεχτεί την δική τους συμμετοχή, αλλά και ούτε να έχουν αναιρέσει την υποστήριξή τους σε εκείνους που έδωσαν την εντολή της εκτέλεσης!

Αναρωτήθηκα πως βρέθηκα εγώ ανάμεσα σε αυτούς τους ανθρώπους! Ανάμεσα σε αυτούς που εξέθρεψαν αυτό το σύστημα, ανάμεσα σε αυτούς που και σήμερα στηρίζουν αυτό το σύστημα που ξεσχίζει κυριολεκτικά την κοινωνία! Τι αλήθεια θέλουν; Να αλλάξουν  αυτό το σάπιο σύστημα;

Άκουσα πολλές φορές τον Πασχάλη Τσολάκη να λέει και να γράφει κάποιους στίχους του Μανώλη Αναγνωστάκη. «Όλοι αυτοί με τους διπλούς μισθούς και τα επιμίσθια που τάχα θέλουν να αλλάξουν το σύστημα και στην πράξη το στηρίζουν με κάθε τρόπο…..με προκαλείς είπες ε!…»

Ήδη θα έπρεπε αυτή η κυβέρνηση να είχε πέσει. Όμως οι συνεταίροι απειλούν δια των δηλώσεων, όπως ακριβώς και τα στελέχη τους δήλωναν την αντίθεσή τους για το κλείσιμο της ΕΡΑ και συμπαρατάχθηκαν με τους εργαζόμενους. Δηλώσεις που μείνανε δηλώσεις…

Όλο αυτό το σκηνικό που έζησα, αναλογίστηκα πως  ίσως είναι και η αιτία που οι πολίτες δεν ξεσηκώνονται. Βλέπουν πάντα μπροστά τους, τους ίδιους αυτούς ανθρώπους, που δεν πιστεύουν και δεν εμπιστεύονται. Ίσως για αυτό και τους βγάζει πάντα μπροστά το σύστημα! Το ίδιο έκαναν δυστυχώς και οι εργαζόμενοι της ΕΡΑ Δυτικής Μακεδονίας. Αντί να κατέβουν στον δρόμο, όπου είχανε μαζευτεί πολλοί απλοί πολίτες για να τους συμπαρασταθούν ή για να εκδηλώσουν έτσι την αντίδρασή τους σε αυτό το γεγονός και να μιλήσουν εκείνοι, να μιλήσει ο  λαός, επέλεξαν, μέσα σίγουρα στην σύγχυση και τον πανικό, τους θεσμικούς. Δηλαδή το ίδιο το σύστημα! Αυτούς που δηλαδή σήμερα και αύριο ζητούν και θα ζητήσουν την στήριξη του συστήματος για κάποια θέση, για κάποιο χρίσμα για κάτι ….με αντάλλαγμα την απόλυτη στήριξη στα δικά της εγκλήματα!

Δυστυχώς αντί να φύγουν όλοι αυτοί οι καθεστωτικοί από το πολιτικό και όχι μόνο προσκήνιο, φεύγουν οι νέοι από την χώρα!

Δεν έχει άλλα περιθώρια η κοινωνία. Πρέπει με κάθε τίμημα να βγει μπροστά και να επιβάλλει στους νέους κυβερνήτες που θα επιλέξει την δημοκρατία. Την δημοκρατία που είναι απλή και λιτή όπως απλοί και λιτοί είναι και οι πολίτες της…

Κυριακή 26 Μαΐου 2013

ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΕΥΡΩΚΑΤΑΙΓΙΔΑΣ: Η κρίση εξελίσσεται στο επόμενο στάδιο

Οι κοινωνικές αναταραχές στη Σουηδία, μετά από τις αντίστοιχες στη Γαλλία (2005) και στη Μ. Βρετανία (2011), καθώς επίσης τις κάπως μικρότερες στο Βέλγιο και στη Γερμανία (2012), μας υπενθύμισαν αναμφίβολα ότι οι ανομοιογενείς, μη συνεκτικές κοινωνίες, με μεγάλες εισοδηματικές ανισότητες, εκτρέφουν ανέκαθεν την εγκληματικότητα, τις εξεγέρσεις, το ρατσισμό, τα φυλετικά μίση, τους εμφυλίους πολέμους κοκ.

Η διαδικασία αυτή γίνεται εξαιρετικά επικίνδυνη, σε χώρες βυθισμένες στην οικονομική ύφεση, με συνεχώς αυξανόμενα βιοποριστικά προβλήματα, με κλιμακούμενη ανεργία, με «αναιμικό» Κράτος Δικαίου, καθώς επίσης με μηδενικές μελλοντικές προοπτικές – καταστάσεις που συναντάμε δυστυχώς σήμερα, όλο και συχνότερα στην Ευρώπη. 

Ειδικά όσον αφορά τη Σουηδία, μία από τις πλουσιότερες χώρες της Ευρώπης, με εξαιρετικά ανεπτυγμένο κοινωνικό κράτος γνωρίζουμε ότι, μετά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο υποδέχθηκε αρκετούς μετανάστες – μεταξύ των οποίων οι περισσότεροι ήταν «πολιτικά διωκόμενοι». Μόνο τον τελευταίο χρόνο δε ζήτησαν άσυλο 43.900 μετανάστες από τη Σομαλία, το Αφγανιστάν και τη Συρία – μία αύξηση κατά 50% σε σχέση με το 2011.

Το ποσοστό των ξένων στη χώρα, ο πληθυσμός της οποίας είναι περίπου 9,5 εκ., τοποθετείται στο 15% - γεγονός που σημαίνει ότι, ζουν πλέον στη Σουηδία περί τους 1.500.000 μετανάστες. Πρόκειται λοιπόν για μία κοινωνία η οποία, κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών, έχει «μεταλλαχθεί» από αμιγώς εθνική και ομογενή, σε «πολυεθνική» και ετερογενή – μία εξέλιξη, η οποία κλιμακώνεται συνεχώς εις βάρος των Σουηδών, πόσο μάλλον όταν το ποσοστό των γεννήσεων των ξένων είναι πολύ υψηλότερο, από το αντίστοιχο των «ιθαγενών» (όπως συμβαίνει σε ολόκληρη την ήπειρο μας).

Περαιτέρω, στο πρώτο τρίμηνο του 2013, η ανεργία αυξήθηκε κατά 0,4% σε σχέση με το προηγούμενο, συνολικά στο 8,2% - ένα ονειρικό μέγεθος, σε σχέση με την Ισπανία ή με την Ελλάδα, καθώς επίσης με το μέσον όρο της Ευρώπης (10,9%). Εν τούτοις, η ανεργία των νέων διαμορφώθηκε στο 24,4% - όταν ο μέσος όρος της ΕΕ είναι 23,5%. Όσον αφορά όμως τους μετανάστες, τους νέους ειδικότερα μεταξύ 19 και 24 ετών, το ποσοστό της ανεργίας το 2011 είχε ξεπεράσει το 35% - αιτιολογούμενο κυρίως από την κακή εκπαίδευση, καθώς επίσης από τις «φυλετικές διακρίσεις», από τη «ρατσιστική» συμπεριφορά δηλαδή πολλών Σουηδών εργοδοτών.

Οι «ασυμμετρίες» αυτές αυξάνουν όλο και περισσότερο το κοινωνικό χάσμα, μεταξύ των μεταναστών και των Σουηδών – με αποτέλεσμα τις καταστροφικές εξεγέρσεις των τελευταίων ημερών, καθώς επίσης την άνοδο των ποσοστών του εθνικιστικού κόμματος της Σουηδίας, το οποίο τοποθετείται κυρίως εναντίον των μουσουλμάνων.

Το συγκεκριμένο κόμμα διοργανώνει συχνά αντιμουσουλμανικές διαδηλώσεις, ενώ οι μουσουλμάνοι που ζουν στη χώρα διαμαρτύρονται με αντίστοιχες εκδηλώσεις – καταστάσεις, οι οποίες θα μπορούσαν να εξελιχθούν σε αιματηρούς εμφυλίους πολέμους, με απρόβλεπτες συνέπειες για το μέλλον της Σουηδίας.  

Άρθρο

Όπως διαπιστώνεται από τα παραπάνω, η κρίση εξελίσσεται στο επόμενο, πολύ πιο επικίνδυνο στάδιο της – στο κοινωνικό,«διανθισμένο» με πολιτικές, με εθνικές καθώς επίσης με έντονες θρησκευτικές αντιπαραθέσεις, οι οποίες φαίνεται πως θα κλιμακωθούν ανεξέλεγκτα σε ολόκληρη την Ευρώπη. Την ίδια στιγμή η συνοχή της ηπείρου μας, την οποία είχε κατά κάποιον τρόπο προστατεύσει το κοινό νόμισμα, «βάλλεται» από όλες τις πλευρές – με το ευρώ να γίνεται στόχος πολλών νέων πολιτικών κομμάτων.

Ειδικότερα, σε ολόκληρη την Ευρωζώνη ιδρύονται κόμματα, με κοινό στοιχείο τους την «αποκαθήλωση» του ευρώ και την επιστροφή στο εκάστοτε εθνικό νόμισμα – το οποίο θεωρούν ως τη μοναδική λύση εξόδου από την κρίση. Όλα τα κόμματα αυτά, «ενοχοποιούν» το ευρώ για τα προβλήματα των χωρών τους – είτε των πλεονασματικών, όπως για παράδειγμα τα νέα κόμματα του Βορά, είτε των ελλειμματικών, όπως τα αντίστοιχα του ευρωπαϊκού Νότου.

Στο παράδειγμα της Ελλάδας, παρά το ότι όλοι γνωρίζουν πως το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν το διεφθαρμένο πολιτικό της σύστημα των τελευταίων τριάντα ετών, «στοχοποιείται» το ευρώ - με την έξοδο της από την ένωση να πιστεύεται πως θα λύσει ως δια μαγείας τα πάντα, «απολυμαίνοντας» τους κομματικούς μηχανισμούς, «καθαρίζοντας» την όποια διεφθαρμένη συνδικαλιστική ηγεσία και αποκαθιστώντας την παραγωγική διαδικασία, η οποία έχει προ πολλού καταρρεύσει.

Κανένας δεν σκέπτεται φυσικά πως (;) θα επιβιώσει η Ελλάδα χωρίς συνάλλαγμα, με ένα τόσο μεγάλο συνολικό (δημόσιο και ιδιωτικό) εξωτερικό χρέος, μετά από έξι συνεχόμενα έτη ύφεσης και εξαθλίωσης του πληθυσμού της - σαν αποτέλεσμα των απόλυτα λανθασμένων μέτρων που της επιβλήθηκαν από το ΔΝΤ. Πόσο μάλλον σε συνδυασμό με έναν κατεστραμμένο παραγωγικό μηχανισμό, με  τις «ιδιομορφίες» της γεωγραφικής της θέσης, καθώς επίσης με την πλημύρα των παρανόμων μεταναστών στο εσωτερικό της - με την καταιγίδα προ των πυλών (μαζικές εξεγέρσεις, κατά το προηγούμενο της Σουηδίας ή της Γαλλίας).       

Συνεχίζοντας, στην Ελλάδα έχουμε δύο νέα «αντι-ευρώ» κόμματα, μάλλον σοσιαλιστικά και με ιδρυτές δύο «χθεσινούς» πολιτικούς, στην Αυστρία ένα ακραίο καπιταλιστικό (υπολογίζεται στο 11%), με ιδρυτή έναν επιχειρηματία, στην Ιταλία ένα αμφιλεγόμενο (25%), στη Γερμανία το μάλλον συντηρητικό «κόμμα των καθηγητών» (μόλις 3%, αλλά με το 27% να το θεωρεί ως συμπαθές), στη Φιλανδία το εθνικιστικό «κόμμα των αληθινών Φιλανδών» (19%), στη Σουηδία το «κόμμα των πειρατών» (με «υποκαταστήματα» πλέον σε πάνω από 40 χώρες), στη Μ. Βρετανία το αντιευρωπαϊκό κόμμα των ανεξαρτήτων (17%) κοκ. 

Ουσιαστικά, όλα τα παραπάνω χαρακτηρίζονται ως κόμματα διαμαρτυρίας, τα οποία όμως διαφέρουν σημαντικά από εκείνα, τα οποία ιδρυθήκαν τη δεκαετία του 1990 – όπως το εθνικιστικό της Γαλλίας (Le Pen), τα «θέματα» του οποίου ήταν η εγκληματικότητα, η ανεργία και το μεταναστευτικό, με απώτερο στόχο την περιθωριοποίηση των μειονοτήτων.

Το ελληνικό εθνικιστικό κόμμα ταιριάζει σε κάποια σημεία με τα «κινήματα» του 1990 - αφού δεν επικεντρώνεται στο κοινό νόμισμα, αλλά στην εγκληματικότητα, στην παράνομη μετανάστευση, καθώς επίσης στη διαφθορά ορισμένων πολιτικών κομμάτων, την οποία δεν μπόρεσε να καταπολεμήσει ούτε το ΔΝΤ. Αρκετοί δε το θεωρούν ως μία «παραλλαγή» της πρώιμης σικελικής μαφίας του 1600 - η οποία λέγεται, χωρίς να αποδεικνύεται, ότι ιδρύθηκε για να προστατεύσει τους Σικελούς από τις επιθέσεις των ξένων πειρατών. 

Όπου και όταν υπήρξε όμως πράγματι ανάγκη προστασίας των Πολιτών από «εξωθεσμικές» οργανώσεις, η κατάσταση δεν εξελίχθηκε ομαλά – πόσο μάλλον όταν οι οργανώσεις αυτές δεν διακρίνονται συνήθως για την πίστη τους στη δημοκρατία ή για το σεβασμό των νόμων.       

Περαιτέρω, τα σημερινά κόμματα διαμαρτυρίας φαίνεται να επιδιώκουν την αλλαγή του πολιτικού συστήματος συνολικά,τοποθετούμενα κυρίως κατά της Ευρωζώνης και των χρηματαγορών – εναντίον του «κατεστημένου», όπως θα λέγαμε. Το κυριότερο επιχείρημα τους είναι οι επικίνδυνες ανισορροπίες, τις οποίες προκαλεί νομοτελειακά το κοινό νόμισμα – «αναγκάζοντας» τις χώρες-μέλη της Ευρωζώνης (α) είτε να χρεοκοπήσουν (ευρωπαϊκός Νότος), (β) είτε να χάσουν τα χρήματα τους (ευρωπαϊκός Βοράς).

Απώτερος στόχος τους είναι λοιπόν να προστατεύσουν τα χρήματα των φορολογουμένων – με κάποια από αυτά να συνηγορούν υπέρ της εξόδου των χωρών τους από το ευρώ, ενώ με κάποια άλλα (όπως το γερμανικό κόμμα των καθηγητών) να επιθυμούν το διαχωρισμό της ένωσης σε δύο ζώνες: στη Βόρεια και στη Νότια.

Υπάρχουν βέβαια και άλλες τοποθετήσεις – όπως, για παράδειγμα, η επιστροφή όλων μαζί στα εθνικά νομίσματα, η υιοθέτηση «εθνικών ευρώ», συνδεδεμένων με το ισχυρότερο, με το γερμανικό, τα παράλληλα νομίσματα κλπ.

Δυστυχώς βέβαια, κανένα κόμμα δεν φαίνεται να έχει κατανοήσει ότι, τα βασικά οικονομικά προβλήματα της νομισματικής ένωσης, όπως (α)  η μη ύπαρξη ενός άριστου νομισματικού χώρου, καθώς επίσης (β)  η κοινή αντιμετώπιση των κρατών από τις αγορές, όσον αφορά τα επιτόκια δανεισμού τους, έχουν ήδη επιλυθεί.

Ειδικότερα, το πρώτο απαιτεί την ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων και εργατικού δυναμικού, σε ολόκληρη την Ευρωζώνη -γεγονός που έχει ήδη συμβεί, με τους εργαζόμενους του Νότου να κατευθύνονται πια στο Βορά. Εν τούτοις, οι πολίτες φαίνεται να μην το επιθυμούν - κάτι που πιθανότατα οφείλεται στα εθνικιστικά συναισθήματα, τα οποία έφερε στην επιφάνεια ο κάκιστος χειρισμός της κρίσης, εκ μέρους της γερμανίδας καγκελαρίου.

Όσον αφορά τώρα το δεύτερο, τα επιτόκια δανεισμού των κρατών, κυρίως μετά το ελληνικό PSI, έχουν προσαρμοσθεί στις οικονομικές δυνατότητες εκάστου – ενώ αντιμετωπίζονται ανάλογα και οι τράπεζες, μετά το «δεδικασμένο» της Κύπρου.

Επομένως, η νομισματική ένωση έχει καλύψει ήδη ένα σημαντικό μέρος των προβλημάτων της, έχοντας πια τη δυνατότητα να «μετεξελιχθεί» - με την τραπεζική, με τη δημοσιονομική, καθώς επίσης με την πολιτική ένωση να μπορούν να επιτευχθούν, δημιουργώντας τις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης. Απαραίτητη προϋπόθεση θα ήταν φυσικά η «μεταφορά πόρων», από τις πλεονασματικές προς τις ελλειμματικές «περιοχές», όπως συμβαίνει στις Η.Π.Α. ή εντός της ομοσπονδιακής Γερμανίας - οπότε δεν θα υπήρχαν πια οι ευρωπαϊκές ανισορροπίες του παρελθόντος.  

Εν τούτοις, η κρίση χρέους έχει δημιουργήσει φυγόκεντρες δυνάμεις εντός της Ευρωζώνης - ενώ ο χειρισμός της καγκελαρίου, σε συνδυασμό με τις αδυναμίες της γαλλικής κυβέρνησης, έχει δώσει την εντύπωση, έχει τεκμηριώσει καλύτερα ότι, η Γερμανία επιδιώκει τη δημιουργία μίας δικής της αυτοκρατορίας, μετατρέποντας όλες τις υπόλοιπες χώρες σε προτεκτοράτα της.

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος τώρα είναι αυτός της Ιταλίας – η οποία είναι αδύνατον να διασωθεί από το μηχανισμό στήριξης λόγω μεγέθους, με δημόσιο χρέος της τάξης του 130% (παρά το ότι σχεδιάζει να δανεισθεί με υποθήκη το χρυσό της), παραμένοντας βυθισμένη σε μία μεγάλη πολιτική κρίση.

Πιθανότερο σενάριο λοιπόν είναι η διάλυση της Ευρωζώνης η οποία, πόσο μάλλον εάν συμβεί ανεξέλεγκτα, θα συνοδευθεί από οδυνηρές «κρυστάλλινες νύχτες» - ενώ δεν είναι εντελώς απίθανο να έλθουν στην εξουσία ορισμένων χωρών απολυταρχικά καθεστώτα.

Εάν τώρα κάποιες χώρες του Νότου θελήσουν να αθετήσουν την πληρωμή των χρεών τους, όπου δανειστές είναι κυρίως οι χώρες του Βορά, δεν μπορεί να αποκλείσει κανείς τις επικίνδυνες εθνικές αντιπαραθέσεις - αφού ανέκαθεν η διαμάχη μεταξύ δανειστών και οφειλετών, οδηγούσε είτε σε ευρείες διαγραφές χρεών (σεισάχθεια), είτε σε πόλεμο. Ας μην ξεχνάμε δε ότι, της ένωσης των Η.Π.Α. προηγήθηκε ένας τετραετής εμφύλιος πόλεμος - αρκετά οδυνηρός για τους τότε αμερικανούς.

Περαιτέρω, είναι ίσως σκόπιμο να παραθέσουμε ορισμένες άλλες παράπλευρες διαστρεβλώσεις, οι οποίες μάλλον θα εντείνουν τα προβλήματα, καθώς επίσης  θα τροφοδοτήσουν ακόμη περισσότερο τις φυγόκεντρες δυνάμεις εντός της Ευρωζώνης - με αποτελέσματα που δεν είναι εύκολο να προβλεφθούν.  

Η ΣΚΙΩΔΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Η αντιμετώπιση της κρίσης χρέους, μέσω της εγκληματικής αύξησης των φόρων, δεν οδηγεί μόνο στην οικονομική γενοκτονίαολόκληρων λαών. Παράλληλα, εκτρέφει σε μεγάλο βαθμό τόσο τη φοροδιαφυγή, όσο και την εισφοροδιαφυγή στην Ευρώπη - με τη σκιώδη οικονομία η οποία, μεταξύ άλλων, δεν καταγράφεται στο ΑΕΠ, να κλιμακώνεται συνεχώς.

Δυστυχώς, οι κυβερνήσεις δεν φαίνεται να κατανοούν ότι, κανένας πολίτης δεν θέλει να δραστηριοποιείται παράνομα – να υποχρεώνεται δηλαδή σε πράξεις, για τις οποίες δεν νοιώθει καθόλου υπερήφανος, επειδή αδυνατεί να ανταπεξέλθει με τους φόρους

Συνεχίζοντας, όλο και περισσότερες εταιρείες, με στόχο το χαμηλότερο κόστος, την εξ αυτού αύξηση της ανταγωνιστικότητας τους, καθώς επίσης την αποφυγή των υπερβολικών επιβαρύνσεων, οδηγούνται δυστυχώς στην παράνομη απασχόληση εργαζομένων - ενώ υπολογίζεται ότι, περισσότερο από το 20% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ παράγεται από τη σκιώδη οικονομία.

Συνολικά, τα έσοδα που χάνουν τα κράτη από την εισφοροδιαφυγή, υπολογίζονται στα 863 δις € ή στο 7% του ΑΕΠ της Ευρωζώνης. Το διάγραμμα Ι, στο οποίο φαίνεται το μέγεθος της σκιώδους οικονομίας κάθε κράτους, είναι χαρακτηριστικό:

 

Την ίδια στιγμή, τα φορολογικά έσοδα που χάνονται, λόγω  της  επιβολής συνεχώς υψηλότερων φορολογικών συντελεστών και νέων φόρων, είναι αρκετά σοβαρά - ειδικά όσον αφορά τις μεγάλες χώρες, όπως την Ιταλία (27%), τη Γερμανία (16%) και τη Γαλλία (15%), κάτι που διαπιστώνεται από το διάγραμμα ΙΙ που ακολουθεί. Φυσικά, το μεγαλύτερο πρόβλημα όλων είναι η φοροαποφυγή των πολυεθνικών - το μέγεθος της οποίας αυξάνεται συνεχώς. 

 

Η κατάσταση θα συνεχίσει να επιδεινώνεται, δημιουργώντας τεράστια προβλήματα σε όλα τα κράτη - ειδικά σε αυτά που μαστίζονται επί πλέον από την ύφεση. Στο παράδειγμα της Ελλάδας, η συνολική προβλεπόμενη ύφεση της τάξης του 25% ή των 60 δις €, μειώνει τα έσοδα του δημοσίου της κατά περίπου 21 δις € - συμπεριλαμβανομένων των εισφορών (35%). Το ποσόν αυτό είναι όσο περίπου το έλλειμμα του προϋπολογισμού του 2012 - το οποίο προστέθηκε στο δημόσιο χρέος, καθιστώντας το ξανά εκτός ελέγχου.     

Η ΑΥΞΗΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ

Τα οικονομικά προβλήματα λειτουργούν θετικά στην κλιμάκωση της διαφθοράς - αφού τόσο οι επιχειρήσεις, όσο και τα νοικοκυριά, χρησιμοποιούν κάθε είδους τέχνασμα για να μειώσουν τα βάρη τους. Στα πλαίσια αυτά, η παραποίηση των Ισολογισμών κατέχει μία «περίοπτη» θέση - όπως φαίνεται από τον Πίνακα Ι που ακολουθεί:

ΠΙΝΑΚΑΣ Ι: Ποσοστό των επιχειρήσεων σε ορισμένες χώρες, οι οποίες παραποιούν τους Ισολογισμούς τους

Χώρα
Ποσοστό


Νιγηρία
68%
Ισπανία
61%
Ρωσία
61%
Γερμανία
55%
Ινδία
54%
Κένυα
53%
Αυστρία
51%
Σαουδική Αραβία
48%
Ελλάδα
46%
Πηγή: Ernst & Young
Πίνακας: Β. Βιλιάρδος

Όπως φαίνεται από τον Πίνακα Ι, η διαφθορά στις επιχειρήσεις είναι αρκετά μεγάλη - ενώ, σύμφωνα με την εταιρεία που ασχολήθηκε, το ποσοστό αυξάνεται ραγδαία στην Ευρωζώνη, μετά την κρίση χρέους και την ανάγκη υψηλότερων κεφαλαίων, εκ μέρους των επιχειρήσεων. 

Η ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ

Η πιστωτική παγίδα, όπου οι τράπεζες έχουν μειώσει κατά πολύ το δανεισμό τους προς τις επιχειρήσεις, έχει επίσης δημιουργήσει σημαντικά προβλήματα - εκτός του ότι μειώνεται συνεχώς η ποσότητα χρήματος, παρά την αύξηση της εκ μέρους των κεντρικών τραπεζών (ένας από τους βασικούς λόγους της ύφεσης).

Στο θέμα αυτό, με βάση την ευρωπαϊκή στατιστική 2013 (ΕΡΙ), ο αριθμός των απλήρωτων ή καθυστερημένων τιμολογίων έχει αυξηθεί κατά 7%, σε σχέση με το προηγούμενο έτος - με συνολική ζημία για τις επιχειρήσεις της τάξης των 350 δις €(διάγραμμα ΙΙΙ).   

 

Εάν συνεχίσει ο καθοδικός σπειροειδής κύκλος στην Ευρώπη, θα οδηγηθούμε σύντομα σε καταστάσεις αδυναμίας ανάπτυξης των επιχειρήσεων – με αποτέλεσμα πολλές από αυτές να χρεοκοπήσουν, όπως συμβαίνει ήδη στην πατρίδα μας, στην Ιταλία, στην Ισπανία κλπ.

Όπως διαπιστώνεται δε από το διάγραμμα ΙΙΙ, ο ευρωπαϊκός νότος, με πρώτη την Ελλάδα, είναι σε πολύ πιο άσχημη κατάσταση από το Βορά - γεγονός που φυσικά επιδεινώνει τα έσοδα των κρατών, τα οποία δεν μπορούν να ξεφύγουν από την κρίση χωρίς υγιείς επιχειρήσεις.     

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Χωρίς να χρειαστεί να επεκταθούμε σε άλλους τομείς, συμπεραίνουμε πολύ εύκολα ότι, η Ευρώπη είναι ένα καζάνι που βράζει- από όποια πλευρά και αν το δει κανείς. Δυστυχώς, η κατάσταση επιδεινώνεται με ραγδαίο ρυθμό, αφού τα άλυτα προβλήματα συσσωρεύονται - πιθανότατα, επειδή η υπάρχουσα πολιτική ηγεσία αδυνατεί να ανταπεξέλθει.

Αν και επιθυμούμε λοιπόν να παραμείνουμε αισιόδοξοι για το μέλλον, γνωρίζοντας πόσο σημαντική είναι η αισιοδοξία για την έξοδο από την κρίση, αδυνατούμε να τεκμηριώσουμε ανάλογες προβλέψεις - ελπίζοντας φυσικά να κάνουμε λάθος, καθώς επίσης υπερβάλλοντας, σε σχέση με τους κινδύνους που ελλοχεύουν: την περαιτέρω ύφεση, τις κοινωνικές αναταραχές, τις εξεγέρσεις των μεταναστών σε ολόκληρη την Ευρώπη, τους εμφυλίους πολέμους, την κατάρρευση του ευρώ, τη μαζική αθέτηση πληρωμών και τις εθνικές αντιπαραθέσεις.  

Ειδικά όσον αφορά την Ελλάδα, από οικονομικής πλευράς θεωρούμε ότι κάτι ελαφρά θετικότερο διαγράφεται στον ορίζοντα. Από κοινωνικής πλευράς όμως, ο ουρανός γίνεται ολοένα και πιο σκοτεινός, με την καταιγίδα να απειλεί να ξεσπάσει απροειδοποίητα - εάν δεν αλλάξουν οι νοοτροπίες, οι οποίες μας οδήγησαν εντελώς άδικα στη χρεοκοπία, εάν δεν ληφθούν άμεσα φορολογικά και μεταναστευτικά «αντίμετρα», εάν δεν εκδιωχθεί το ΔΝΤ, καθώς επίσης εάν δεν αποκατασταθεί σύντομα το Κράτος Δικαίου (κάθαρση).  

Σάββατο 25 Μαΐου 2013

Δηλώστε και σώστε τους....

Έφτασε πάλι η ώρα για τους φορολογούμενους να υποβάλλουν τις δηλώσεις τους και να βοηθήσουν το ταμείο του κράτους να πάρει λίγο τα πάνω του. Αυτή τη φορά όμως δεν χρειάζεται να πιάσουμε τα στυλό και τα κομπιουτεράκια, αφού η καλή μας κυβέρνηση, αποφάσισε να υποβάλλουμε όλοι τις δηλώσεις μας, ηλεκτρονικά. Ηλεκτρονικά, ο επιχειρηματίας που έχει δέκα συμβούλους και τριάντα λογιστάδες, ηλεκτρονικά και ο μπάρμπα Γιώργος, στη μέση του πουθενά, που δεν έχει ιδέα από κομπιούτερ, ίντερνετ και όλα αυτά τα διαολοπράγματα. Τι κι αν του αφήσανε μισή τη σύνταξη, τι κι αν δεν έχει φάρμακα, τι κι αν κινδυνεύει να του κόψουν το ρεύμα, πρέπει να τρέχει σε λογιστές, φίλους, συγγενείς, να δηλώσει την σύνταξη του, άντε και το σπιτάκι που με κόπο απέκτησε και να πληρώσει το φόρο που του αναλογεί για να σωθεί η χώρα. Μία χώρα που δεν του προσφέρει τίποτα και όμως απαιτεί από αυτόν, να πληρώσει για τα κλεμμένα των χαραμοφάηδων που την καταλήστεψαν.

Πόσο μυαλό χρειάζεται για να αντιληφθούν όλοι αυτοί οι οικονομολόγοι με τα πολλά διπλώματα, ότι μισθωτοί και συνταξιούχοι, δεν χρειάζεται να υποβάλλουν δήλωση, όταν τα μοναδικά τους εισοδήματα είναι από μισθούς και συντάξεις και φορολογούνται στη πηγή τους. Πόσο μυαλό χρειάζεται για να αντιληφθούν στο Υπουργείο Οικονομικών, ότι πρώτα δημιουργούμε και τεστάρουμε τις υποδομές και τα συστήματα και μετά φακελώνουμε ηλεκτρονικά όλους τους φορολογούμενους. Πόσο διαστροφή χρειάζεται για να στέλνεις όλο τον κόσμο στην ουρά της εφορίας για να πάρουν έναν κλειδάριθμο, τον οποίο κάλλιστα θα μπορούσες να είχες αποστείλει με ταχυδρομική επιστολή στο σπίτι κάθε φορολογούμενου; 

Σε μια χώρα που μας παραμυθιάζουν για ανάπτυξη, ενώ το 50% του πληθυσμού ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, χωρίς υγεία, χωρίς παιδεία, χωρίς ελπίδα, απαιτούν από μας να είμαστε συνεπείς, να πληρώνουμε τους φόρους μας, να υποθηκεύουμε όποια ακίνητα μας έχουν απομείνει για να κάνουμε μια ρύθμιση στην εφορία, να μην χάνουμε τη δόση μας γιατί δεν θα μπορούμε να ξανακάνουμε ρύθμιση των οφειλών μας, να στηνόμαστε στις ουρές, να καταβάλλουμε 90% προκαταβολή για τον φόρο του επόμενου χρόνου, να φορολογούμαστε για ενοίκια που δεν έχουμε εισπράξει, να εκδίδουμε αποδείξεις για ποσά που μπορεί να μην εισπραχθούν ποτέ και παράλληλα να αποκαλούμαστε τεμπέληδες, φοροφυγάδες και να είμαστε το μαύρο πρόβατο της Ευρώπης, όσο και αν τα πληρωμένα παπαγαλάκια, το τελευταίο διάστημα θέλουν να εμφανίσουν θετική, την έξωθεν εικόνα μας.

Το σύστημα, μας θέλει υποταγμένους, χρεωμένους και φακελωμένους για να μπορεί να μας ελέγχει ευκολότερα και ασφαλέστερα, για να μπορεί να σβήσει εν τη γεννέση της κάθε σπίθα αντίστασης που θα μπορούσε να μπει εμπόδιο στα σχέδια του. Δεν τους ενδιαφέρει να μειωθεί το χρέος της χώρας, που το πιθανότερο είναι να μην είναι καν υπαρκτό, αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να μας έχουν χρεωμένους για να μη βρίσκουν αντίσταση στην εκτέλεση των διεστραμμένων σχεδίων τους. Ας ξυπνήσουμε όσο είναι καιρός ακόμα, γιατί σε λίγο η κατάσταση θα είναι μη αναστρέψιμη. Ας αφήσουμε όλα όσα μας χωρίζουν και ας ενωθούμε για να αντισταθούμε στα σχέδια του συστήματος, ας πληρώσουν επιτέλους κι αυτοί που δημιούργησαν αυτή την κατάσταση.

"Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα"

Νίκος Καζαντζάκης

Δημήτρης

Παρασκευή 24 Μαΐου 2013

Tα ενοχλητικά τηλεφωνήματα στο σπίτι

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΤΩΝΗ ΝΤΙΝΙΑΚΟ 

Ο Ηλίας Π. είναι άνεργος από επιλογή. Μέχρι πρότινος εργαζόταν σε εταιρεία ενημέρωσης οφειλετών. Παραιτήθηκε πριν από μερικούς μήνες γιατί, όπως λέει σήμερα ο ίδιος, «... κανείς δεν πρέπει να ξεπουλά την αξιοπρέπειά του για 300 ευρώ τον μήνα». Τόσα έπαιρνε για ένα πεντάωρο ασταμάτητων τηλεφωνικών ενοχλήσεων προς δανειολήπτες και οφειλέτες που αδυνατούσαν να εξοφλήσουν τα χρέη τους προς τράπεζες, εταιρείες κινητής τηλεφωνίας και πάσης φύσεως άλλες υπηρεσίες. «Οι εισπρακτικές εταιρείες είναι ό,τι πιο εφιαλτικό έχω βιώσει επαγγελματικά. Με είχαν υπενοικιάσει μέσω εταιρείας ευρέσεως εργασίας και η σύμβασή μου ανανεωνόταν μήνα με τον μήνα, ώστε σε περίπτωση απόλυσης να μην έχω καν δικαίωμα αποζημίωσης. Το χειρότερο, όμως, ήταν η ίδια η φύση της δουλειάς. Καθημερινά μας πίεζαν με χίλιους δυο τρόπους για να πιάνουμε τους υποτιθέμενους στόχους που είχαν θέσει, ώστε η εταιρεία είτε να εξασφαλίζει ένα ποσοστό από τις οφειλές είτε να διατηρεί στο ακέραιο τη σύμβασή της με τον εντολέα που, τις περισσότερες περιπτώσεις, ήταν τράπεζες».   Ο Ηλίας παραιτήθηκε πριν από τέσσερις μήνες, όταν μια μέρα ένα τηλεφώνημα δεν εξελίχθηκε όπως περίμενε. «Πάντοτε προσπαθούσα να είμαι ευγενικός με τους οφειλέτες, ίσως γιατί ενδόμυχα δεν συμφωνούσα με αυτό που έκανα. Οι περισσότεροι άνθρωποι ήταν άνεργοι, οικογενειάρχες που ένιωθες μεμιάς την αγωνία στη φωνή τους. Άλλοι τηλεφωνητές ήταν πιο σκληροί στην προσέγγισή τους, πιο αυστηροί, πιο απότομοι. Μια-δυο φορές είχα ακούσει και απειλές για διαταγές πληρωμών, ασφαλιστικά μέτρα και διάφορα άλλα. Γενικά, η τακτική του εκβιασμού ήταν κάτι που ανεπίσημα ενέκρινε ο επικεφαλής του τμήματος. "Τρομάξτε τους και λίγο, αλλιώς δεν θα τα πάρουμε ποτέ...", μας είχε πει σε ανύποπτη στιγμή, προσφέροντας τις περιβόητες "συμβουλές" του. Δεν το έκανα ποτέ. Κατάλαβα γρήγορα ότι γι' αυτούς ήμασταν αναλώσιμοι, μηχανές που έκοβαν δανεικό χρήμα. Έφερνες λεφτά, δούλευες. Δεν έφερνες, δεν δούλευες. Κι ας είχες πάρει 100-200 τηλέφωνα την ημέρα. Δεν είχε καμιά σημασία. Είδα κόσμο να κλαίει από την πίεση, να φεύγει τρέχοντας από το γραφείο. Την επόμενη μέρα καθόταν κάποιος άλλος στη θέση του. Με την ίδια κουρασμένη διάθεση. Προσωπικά, πήρα την απόφαση να φύγω όταν μια μέρα τηλεφώνησα σε μια δανειολήπτρια κι εκείνη ξέσπασε σε κλάματα, λέγοντας ότι την είχαν πάρει και την προηγούμενη μέρα από κάποια εισπρακτική, απειλώντας ότι θα της κατασχέσουν περιουσιακά στοιχεία. Της εξήγησα ότι δεν μπορούν να το κάνουν αυτό και να μην ανησυχεί. Αισθανόμουν ντροπή. Όταν "αγοράζεις" το χρέος κάποιου, δεν είσαι εταιρεία. Είσαι νταβατζής».   Σήμερα, ο τζίρος που κάνουν οι εισπρακτικές εταιρείες στην Ελλάδα της ύφεσης είναι κάποιες δεκάδες εκατομμύρια ευρώ, με τις τάσεις των καθαρών κερδών τους να είναι σταθερά ανοδικές. Το 2003 ο τζίρος των εταιρειών ενημέρωσης οφειλετών μετά βίας ξεπερνούσε τα 10 εκατ. ευρώ. Πέντε χρόνια μετά είχε ανέλθει στα 60 εκατ., ενώ τα τελευταία δύο χρόνια έχει σημειωθεί αύξηση του τζίρου κατά 10%. Για να κινηθούν τα γρανάζια αυτής της θηριώδους μηχανής που έχει στηθεί πάνω απ' το κουφάρι της ελληνικής οικονομίας, απαιτείται, βέβαια, κάτι περισσότερο από το μαζικό ανθρωποκυνηγητό οφειλετών μέσω τηλεφώνου. Απαιτείται, σε πολλές περιπτώσεις, η καταπάτηση των προσωπικών δεδομένων, η παράβαση του νόμου και, φυσικά, η άγνοια των οφειλετών. Το 2012 έφτασαν στα γραφεία της Γενικής Γραμματείας Καταναλωτή 687 καταγγελίες. Φέτος, ο αριθμός παρουσιάζει αύξηση, αφού το πρώτο μόλις τετράμηνο περισσότεροι από 330 καταγγέλλοντες απευθύνθηκαν στην αρμόδια Αρχή. Οι περισσότερες εκ των καταγγελιών αφορούσαν τηλεφωνικές οχλήσεις σε ακατάλληλες ώρες στο σπίτι ή το γραφείο, παραβίαση προσωπικών δεδομένων, απειλές, ακόμα και εκβιασμούς. Την ίδια ώρα το Διαδίκτυο βρίθει από χιλιάδες ανεπίσημες καταγγελίες οφειλετών. Πρόσφατα, αποκαλύφθηκε ότι μεγάλη εισπρακτική εταιρεία απέκτησε –άγνωστο με ποιον τρόπο– πρόσβαση σε απόρρητους τηλεφωνικούς αριθμούς δανειοληπτών στην Πάτρα. Παρά το αξιόποινο της πράξης, οι ενοχλήσεις προς τους συνδρομητές δεν σταμάτησαν, τουναντίον, συνοδεύτηκαν από απειλές περί κατασχέσεων και δικαστικών μέτρων.   Μέχρι σήμερα η Γενική Γραμματεία Καταναλωτή έχει προβεί στην επιβολή προστίμων ύψους 390.000 ευρώ σε έξι εταιρείες ενημέρωσης οφειλετών, σε έναν δανειστή και μια εταιρεία μη εγγεγραμμένη στο Μητρώο των Εταιρειών Ενημέρωσης. Παράλληλα, σε μια προσπάθεια να ενημερώσει τους πολίτες για τα δικαιώματά τους, έχει αναρτήσει στο επίσημο site της μια σχετική λίστα με συχνές ερωτήσεις. Συνοπτικά, αναφέρουμε ότι απαγορεύεται οι εταιρείες ενημέρωσης να καλούν καθημερινά τον οφειλέτη, να ενοχλούν συγγενικά πρόσωπα, να καλούν στον χώρο εργασίας του, αν και εφόσον δεν είναι αυτός ο μοναδικός αριθμός επικοινωνίας που έχει δηλωθεί, να καλούν σε άλλο τηλεφωνικό αριθμό από αυτόν που έχει δηλώσει ο οφειλέτης και, φυσικά, να καλούν οφειλέτες που έχουν προβεί σε δικαστικές ενέργειες. Στην πράξη, βέβαια, το νομοθετικό πλαίσιο μοιάζει κομματάκι θολό σε μια κοινωνία που μοιράζεται ανάμεσα σε αυτούς που έχουν, αυτούς που δεν έχουν και αυτούς που αδυνατούν να πληρώσουν όσα έχουν.
Πηγή "lifo.gr"

Ποιος φοροδιαφεύγει πιο πολύ;


Θα ήθελα να σας υπενθυμίσω ότι όταν μας έσπρωξαν σ’ αυτή την κατρακύλα το επιχείρημα γι αυτή την απόφαση ήταν ότι η Ελλάδα είχε μεγάλο χρέος, διότι είχε μεγάλο έλλειμμα και ότι ο λόγος για το μεγάλο αυτό έλλειμμα, πέραν των δημοσίων υπαλλήλων ήταν και η εκτεταμένη φοροδιαφυγή. Πόση όμως ήταν αυτή η φοροδιαφυγή, στο όνομα της οποίας κάποιο καιρό πίσω, ολόκληρες διμοιρίες ΜΑΤ έφτασαν στο σημείο να ξεσπιτωθούν, για να συλλάβουν επ’ αυτοφόρω την προσωποποίηση της φοροδιαφυγής, την Υδραία ταβερνιάρισσα, δηλαδή;

Ένα μέτρο προσδιορισμού της φοροδιαφυγής είναι μέσω της υστέρησης των φορολογικών εσόδων ως ποσοστό του ΑΕΠ, από το μέσο όρο της Ευρωζώνης. Με ένα χοντρικό υπολογισμό, η υστέρηση αυτή στη δεκαετία 2000-2009 ήταν κατά μέσο όρο 5.3% του ΑΕΠ. Για ένα μέσο ΑΕΠ περίπου στα 200δις, η μέση ετήσια φοροδιαφυγή στην Ελλάδα ανερχόταν στα 5.3 * 200= 10.6 δις. Για ένα πληθυσμό στα 11εκατ., η κατά κεφαλή φοροδιαφυγή μπορεί να υπολογιστεί χοντρικά στα 1000 ευρώ.

Μόλις χθες πληροφορηθήκαμε ότι στην ΕΕ η φοροδιαφυγή τρέχει με 1 τρις ευρώ. Ο πληθυσμός της ΕΕ είναι στα 500 εκατ. Αν διαιρέσουμε το 1 τρις με τα 500 εκατ., βγαίνει ότι η κατά κεφαλή φοροδιαφυγή εντός της ΕΕ ανέρχεται στα 1012/5 108=2000 ευρώ.

Δηλαδή, η φοροδιαφυγή στην ΕΕ είναι κατά μέσο όρο διπλάσια της φοροδιαφυγής στην Ελλάδα.  

Αλλά ακόμα και να κάνουμε λάθος στην προσέγγιση της φοροδιαφυγής και να είναι στα 19 δις, όπως κάπου το πήρε το μάτι μου, τότε το πολύ-πολύ η κατά κεφαλή φοροδιαφυγή στην Ελλάδα να είναι στα 1700 ευρώ, δηλαδή πάλι μικρότερη απ’ ότι υπολογίζεται στην ΕΕ.

Κι όμως, η Ελλάδα βρέθηκε στο στόχαστρο, απλά γιατί έτσι μπόρεσαν να ενοχοποιήσουν ένα ολόκληρο λαό και να τον τσακίσουν. Αν επρόκειτο να εφαρμοστεί ποτέ κάποιος αντιρατσιστικός νόμος πανευρωπαϊκά, τότε η πρώτη που θα έπρεπε να καταδικαστεί υποδειγματικά θα ήταν η Γερμανία.  

Αλλά, το ευρωπαϊκό σκυλολόι έπεσε για άλλη μια φορά έξω στους υπολογισμούς του. Θεώρησε προφανώς όταν εφαρμόζοντας μια τελική λύση στην Ελλάδα, θα γλίτωνε το ίδιο και δεν θα βρισκόταν σήμερα στη δυσάρεστη θέση να αναγκάζεται τώρα να βάζει χέρι στους προστατευόμενούς του φορολογικούς παραδείσους και να ξεμπροστιάζει πολυπαινεμένες, της νέας οικονομίας, εταιρίες όπως Google, Apple, Vodafone, Starbucks κλπ.

Δεν το ήξεραν οι φωστήρες της οικονομίας τι συμβαίνει με τις ξεχειλωμένες τρύπες του φορολογικού τους συστήματος; Δεν ήξεραν τα έντυπα και οι δημοσιογράφοι που τα επικουρούν, για τον χορό που είχε στηθεί; Φυσικά και ήξεραν. Πολύ καλά μάλιστα, μιας και οι ίδιοι τις είχαν δημιουργήσει.

Αλλά, στην ανάγκη, αποφάσισαν να θυσιάσουν και μερικές, μέχρι να κοπάσει ο θόρυβος και να ξεθυμάνει πρόσκαιρα η οργή. Σε λίγο καιρό, όλα πάλι το ίδιο είναι. Τουλάχιστον, όλο αυτό το διάστημα έχουμε μάθει πολλά. 

Είναι κρίμα, όμως όλη αυτή η γνώση να παραμένει σε ύπνωση και να μην αξιοποιείται.