Από μία τηλεοπτική διαφήμιση θυμήθηκα την περίφημη φράση του Καζαντζάκη από την Ασκητική :
«Ν΄ αγαπάς την ευθύνη, να λές εγώ θα σώσω τη γής, αν καταστραφεί , εγώ θα φταίω» ...
…Υστερα μου ήρθαν στο μυαλό όλα όσα βιώνουμε, εμείς οι έλληνες τα τελευταία χρόνια και σκέφτηκα πως, δυστυχώς, είμαστε άξιοι της μοίρας μας…
Αξιοι της μοίρας μας γιατί αφήσαμε πάντα να υπερισχύει το προσωπικό ή έστω το στενά οικογενειακό μας συμφέρον από το συμφέρον της γειτονιάς μας, της πόλης μας, της πατρίδας μας.
Γιατί ελάχιστοι σ’ αυτό τον τόπο αναλαμβάνουν την ευθύνη για τις πράξεις τους και τις παραλείψεις τους, είτε όταν ρίχνουν τη ψήφο τους στην κάλπη, είτε όταν εκλέγονται σε δημόσιο αξίωμα.
Μάθαμε όλοι στην καλοπέραση και την πλαστή ευδαιμονία που υπόσχονταν τα κοινοτικά κονδύλια την δεκαετία του 80, κι ενώ βλέπαμε ότι το καράβι θα χτυπήσει σε παγόβουνο, αδιαφορούσαμε γιατί χωρίς να πληρώσουμε εισιτήριο είχαμε υπερλούξ καμπίνα με θέα την θάλασσα.
Ολες οι ελληνικές οικογένειες, με ελάχιστες εξαιρέσεις γαλουχήθηκαν μετά το 1980 με το «ωχ αδελφέ»!
Δεν ξέρω κανένα δημόσιο υπάλληλο να διαμαρτυρήθηκε όταν έπαιρνε το 1985 σύνταξη 300.000 δραχμές, υπολογίζοντας την με βάση μόνο τον τελευταίο μισθό(!!!), τον οποίο φούσκωναν χιλιάδες ώρες εικονικής υπερωρίας, τινάζοντας στον αέρα τα δημοσιονομικά του κράτους και τα ασφαλιστικά ταμεία…
Δεν θυμάμαι κάποιον αγρότη να επιστρέφει στο κράτος την κοινοτική επιδότηση που άδικα εισέπραξε, αφού τη σπατάλησε σε καινούρια Μερσεντές, και όχι σε καινούρια καλλιέργεια…
Ούτε είδα πολλούς υπάλληλους δήμων να δυσαρεστούνται όταν συνάδελφοί τους έπαιρνανάδειες από τη σημαία, ολόκληρες μέρες, για να βγάζουν δεύτερο μεροκάματο στον ιδιωτικό τομέα, φυσικά χρήματα μαύρα και αδήλωτα.
Ούτε ακόμη και στον ιδιωτικό τομέα που εργάζομαι έβλεπα έντονες αντιδράσεις για το όργιο του ρουσφετιού στο δημόσιο, αφού όλοι έχουν κάποιο συγγενή στο δημόσιο και σε όλους μας αρέσει να υπάρχει ένα βύσμα, για ώρα ανάγκης βρέ αδελφέ!
Γι αυτό και είναι η μεγαλύτερη υποκρισία αυτή η εύκολη κριτική προς όλους και όλα χωρίς ίχνος αυτοκριτικής : «Φταίνε οι άλλοι, οι κλέφτες πολιτικοί, οι βολεμένοι δημόσιοι υπάλληλοι, η δικτατορία της τρόικα, οι ταξιτζήδες, τα πουλημένα συνδικάτα, οι εφοριακοί, η κακή μου η τύχη, σας ορκίζομαι φταίνε οι άλλοι, όχι εγώ!!!»
Ισως είναι η τελευταία μας ευκαιρία αυτή η πρωτοφανής οικονομική κρίση - την οποία οι ίδιοι προκαλέσαμε με τα λάθη μας - να σωθούμε όλοι μαζί, ή να καταδικαστούμε στην ανυποληψία. Την εθνική, κοινωνική και οικονομική ανυποληψία.
Είναι καιρός να αναλάβουμε πλέον τις ευθύνες μας ως ΠΟΛΙΤΕΣ. Εμείς είμαστε αυτοί, ο καθένας ξεχωριστά πίσω από ένα παραβάν, που εκλέγουμε κυβερνήσεις, αλλά και αυτοί που στην καθημερινότητα μας έχουμε υποχρέωση να τηρούμε τους νόμους, χωρίς να περιμένουμε από κανέναν άλλο να τους τηρήσει πρώτος!
Αν ο διπλανός μας φοροδιαφεύγει, αυτό δεν είναι δικαιολογία για να τον μιμηθούμε. Αν το δικό μου συμφέρον θίγεται από ένα μέτρο, δεν πρέπει να τιμωρήσω ολόκληρο το κοινωνικό σύνολο, με ενέργειες που θέτουν σε κίνδυνο το δημόσιο συμφέρον.
ΕΓΩ έχω ΕΥΘΥΝΗ γι αυτόν τον τόπο, για το πριν το τώρα και το μετά. Είναι δικαίωμα και υποχρέωση μου να συμμετέχω, να ασκώ δημιουργική κριτική, να βελτιώνω τη ζωή τη δική μου, των παιδιών μου και των συνανθρώπων μου.
Την θέλω αυτή την ευθύνη, την αποζητώ και είμαι περήφανος που και στα δύσκολα μπορώ να συνεισφέρω. Κι αν υπάρχουν άλλοι που απεμπολούν τις δικές τους ευθύνες, ΕΓΩ δεν θα παρασυρθώ.
Piraeus Time
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου