Tης Eλλης Tριανταφυλλου
Πρώτη σπαζοκεφαλιά: Αν τα αλμυρά σφολιατοειδή (π.χ. πίτες, τυρόπιτες κ.ά.) τιμολογούνται εφεξής με 23% και τα αντίστοιχα που περιέχουν γλυκαντικές ουσίες με 13%, όπως σαφώς ορίζεται στη διευκρινιστική εγκύκλιο για την αύξηση ΦΠΑ, τότε η αλμυρή μπουγάτσα πασπαλισμένη με άχνη πώς θα τιμολογηθεί άραγε;
Δεύτερη σπαζοκεφαλιά: Αν η τυποποιημένη σαλάτα δεν είναι αεροστεγώς κλεισμένη, αλλά αρκούντως φρεσκοκομμένη θα επιβαρυνθεί με 23% ή με 13% ΦΠΑ;
Υπό άλλες συνθήκες θα προκαλούσε γέλιο. Σήμερα αφήνει στο στόμα μια γεύση στυφή... Τόσο, που είναι δύσκολο να καταλήξεις σε ποια κατηγορία ΦΠΑ να την εντάξεις...
Στην πραγματικότητα, το μπάχαλο με την αύξηση του ΦΠΑ είναι μία ακόμη αντανάκλαση της απόλυτης σύγχυσης που εσχάτως επικρατεί στο κυβερνητικό επιτελείο και η οποία με ταχύτητα φωτός μεταδίδεται στο σύνολο της ελληνικής κοινωνίας. Δεν δύνανται να συλλάβουν ούτε την απλούστερη των σκέψεων που γεννά η γνώση της ελληνικής πραγματικότητας:
Οτι δηλαδή με τον διαχωρισμό αλμυρού - γλυκού, οι ανά την επικράτεια ιδιοκτήτες μπουγατσάδικων, αυτοί που με την πραμάτειά τους έλκουν τα βλέμματα των τουριστών, όση καλή διάθεση κι αν έχουν να εφαρμόσουν κατά γράμμα τον νόμο, δεν θα τα καταφέρουν.
Το ίδιο και οι Κρητικοί που σερβίρουν αλμυρά σκαλτσούνια περιχυμένα με μπόλικο μέλι...αδυνατώντας να προβλέψουν ότι θα τους έβρισκε η ώρα που θα πρέπει να καταργήσουν τη γευστική τους παράδοση αν θέλουν να τιμολογήσουν το προϊόν τους.
Ποιος από τους σημερινούς σαραντάρηδες και άνω δεν έχει νωπή ακόμη την παιδική μνήμη του μπλε κουμπαρά του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, τον οποίο έπρεπε συστηματικά να τροφοδοτεί με το χαρτζιλίκι του, προκειμένου να μάθει από μικρός την οικονομία και την τάξη; Ολοι. Ολοι αυτοί που σήμερα δεν αποκλείεται να αναγκαστούν ακόμη και να σπάσουν τον κουμπαρά του δικού τους παιδιού για να συμπληρώσουν αυτά που θα χρειαστεί να καταβάλουν για τα χαράτσια που τους έρχονται το ένα πίσω από το άλλο στο κεφάλι. Ολοι αυτοί που το κράτος θα τιμωρεί εφεξής σκληρά και παραδειγματικά αν δεν καταναλώνουν όσα εκείνο θεωρεί ότι αναλογεί στο εισόδημά τους ή κι ακόμη περισσότερα.
Να ’ναι, άραγε, όλα αυτά αποκλειστικά προϊόν βλακείας και ανικανότητας; Ισως.Οι πραγματικές δυνατότητες ενός εκάστου, άλλωστε, στα δύσκολα φαίνονται. Επειδή όμως είναι δύσκολο να το πιστέψει κανείς, όσες και όσο σοβαρές ενδείξεις και αν διαθέτει, ο νους κάνει μοιραία και δεύτερες σκέψεις...Πιθανολογεί ότι πρόκειται για αναίσχυντο, εξοντωτικό σχέδιο που αποσκοπεί στην πλήρη αποδυνάμωση κάθε αντίστασης από έναν λαό που, αν μη τι άλλο, είχε πάντα κάτι στην άκρη για την ώρα της ανάγκης... και πάλευε για ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι του - θεωρώντας τα δύο αυτά τιμή του και καμάρι του.
Τώρα που πλησιάζει όλο και γοργά και απειλητικά η ώρα μιας ανάγκης -το μέγεθος, το βάθος και την έκταση της οποίας ουδείς μπορεί να προβλέψει με ασφάλεια- οι Ελληνες κατάντησαν να θρηνούν όχι μόνο τις αποταμιεύσεις, αλλά και το δικαίωμα σε αυτές. Οσο για το κεραμίδι τους, την ώρα και τη στιγμή που το απέκτησαν...
Και, κυρίως, την ώρα και τη στιγμή που δεν πέφτει στο κεφάλι όσων πολλών έφτασαν τη χώρα στο σημερινό της χάλι και εξακολουθούν μέχρι σήμερα να κυκλοφορούν ελεύθεροι και ωραίοι... κοροϊδεύοντας στα μούτρα τους άλλους, τους εκατοντάδες χιλιάδες που πορεύτηκαν έντιμα και συνετά.
Υ.Γ. Το μόνο παρήγορο είναι ότι «είμαστε στην κόψη του ξυραφιού, αλλά ή θα διασφαλιστεί η συμφωνία της 21ης Ιουλίου ή κάτι ακόμη καλύτερο», όπως είπε χθες ο υπουργός Οικονομίας Ευ. Βενιζέλος, σε ένα ακόμη κρεσέντο φτηνού λαϊκισμού, το οποίο είναι απολύτως προφανές ότι στοχεύει στην πλήρη αποβλάκωσή μας...
Piraeus Time
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου