- Σας ήρθε;
- Προχτές.
- Πόσα;
- Πεντακόσια ογδόντα κι ένα εγκεφαλικό. Ελαφρύ ευτυχώς.
- Ο παππούς;
- O Θανάσης! Μόλις άνοιξε το φάκελο ταβλιάστηκε στην πυλωτή. Είδαμε και πάθαμε να τον συνεφέρουμε.
- Συνήλθε;
- Ναι, ευτυχώς τήρησε τη συμφωνία...
- Ποια συμφωνία;
- Της «υποχρεωτικής υγείας» στην οικογένεια. Απαγορεύεται ρητά να αρρωστήσουμε ή να πάθουμε οποιοδήποτε ατύχημα. Το κόστος αυτό δεν προβλέπεται στο νέο προϋπολογισμό, που κατατέθηκε την περασμένη Παρασκευή στο οικογενειακό μας «εικονικό δείπνο».
- Εικονικό… τι;
- Τρώμε εικονικά παιδάκι μου! Τα βραδινά γεύματα, αποτελούν πια κομμάτι απ’ το αμαρτωλό παρελθόν μας. Απλά συγκεντρωνόμαστε τα βράδια της Παρασκευής στο τραπέζι και υποβάλλουμε την πρόβλεψη για τα νούμερα της επόμενης εβδομάδας. Μετά κάνουμε απολογισμό της εβδομάδας που πέρασε και μετά απογράφουμε τα τρόφιμα που υπάρχουν ακόμα στο ντουλάπι.
- Ο Χριστός κι η Παναγία! Και μετά;
- Ε, συνήθως βγαίνουμε με το έλλειμμα της Ελλάδας μαζί με της Αργεντινής, στον απολογισμό. Ο μικρός είναι μεγάλο λαμόγιο. Τρώει κρυφά τα βράδια κάτι σοκοφρέτες που είχαμε καβατζώσει για το χειμώνα. Και μετά που τον ρωτάμε, μας λέει ευθαρσώς «Μαζί τις φάγαμε».
- Κάτι μου θυμίζει αυτό...
- Μετά αποφασίζουμε νέο πακέτο λιτότητας και το κάνουμε ένα γύρο στο τραπέζι, για να εγκριθεί απ’ όλους. Κανείς δε συμφωνεί, αλλά τα μέτρα εφαρμόζονται θέλουν δε θέλουν.
- Τι μέτρα;
- Κρατήσεις.
- Τι κρατήσεις;
- Κρατήσεις γενικώς παιδί μου! Κρατάμε σε πλήρη καταστολή τον παππού για να γλυτώσουμε φάρμακα, οξυγόνα και γιατρούς. Κρατάμε τη σύνταξη της γιαγιάς για να πληρώσουμε το σούπερ μάρκετ. Κρατάμε τη γιαγιά στη ζωή για να τη δείχνουμε στην απογραφή των συνταξιούχων. Κρατάμε τον Παναγιώτη μακριά απ’ το ψυγείο, γιατί όλο τρώει και ψηλώνει και δεν του κάνουν τα ρούχα του. Κρατάμε την Ελενίτσα μακριά από επικίνδυνες παρέες και συνήθειες. Τις προάλες μας ζήταγε πάλι κολυμβητήριο, αλλά την κρατήσαμε εκτός... δόξα τω Θεώ! Το αντιληφθήκαμε έγκαιρα ότι τον τελευταίο καιρό έχει πάρει τον κακό το δρόμο και το προλάβαμε στη ρίζα του. Τώρα μαζεύτηκε και βλέπει μόνο τηλεόραση.
- Για λέγε, για λέγε....
- Κρατήσεις που λες Σούλα μου! Κρατάμε ο ένας τον άλλο, κρατιόμαστε απ’ τα κάγκελα για να μη φουντάρουμε απ’ τον τρίτο, κρατάμε κάτι υπολείμματα ψυχραιμίας που βρήκαμε από πέρσι στο πατάρι, και γενικά... κάνουμε κράτει τις μηχανές, για να κρατηθούμε ζωντανοί…
- Έχετε τις δουλειές σας όμως... Κάτι είναι κι αυτό!
- Σσσς... μη φωνάζεις παιδάκι μου και μας ακούσει κανείς. Κι αυτό το κρατάμε… Μυστικό.
- Γιατί ;;;
- Είμαστε το μόνο ζευγάρι στην οικογένεια που δουλεύουμε ακόμα κι οι δύο. Δεν θέλουμε να προκαλούμε, καταλαβαίνεις ε; Είμαστε στην παρανομία. Το πρωί μεταμφιεζόμαστε για να πάμε στο γραφείο. Ο Θανάσης κυκλοφορεί με ψεύτικο μουστάκι κι εγώ με μαύρη… πίσσα… το απόλυτο έρεβος μιλάμε, περούκα. Και γυαλί-μάσκα, σαν οξυγονοκολλητής στα ναυπηγεία του Σκαραμαγκά.
- Ε, ναι… Δύο εργαζόμενοι στο ίδιο σπίτι, είναι σκάνδαλο!
- Αν παίρναμε και τους μισθούς μας, θα μας είχαν βγάλει στα κανάλια!
- Δεν πληρώνεστε;
- Ο Θανάσης μόνο. Του το κάνανε βέβαια λίγο τσουρούτικο το κουστούμι, δεν του βγαίνει με τίποτα, τον κόβει και στον καβάλο… αλλά τουλάχιστον τον πληρώνουν μια φορά το μήνα! Μεγαλείο! Θεϊκή τύχη! Ενώ εγώ, παίρνω έναντι.
- Τι έναντι;
- Έναντι παιδί μου. Πού ζεις;;; Ζούμε με τα «έναντι». Έναντι του δώρου των Χριστουγέννων και του Πάσχα, έναντι του επιδόματος αδείας, έναντι του μισθού, έναντι των υπερωριών, έναντι όλων. Βασικά, ζούμε με το έναντι της ζωής που μας οφείλουν για να τη ζήσουμε ολόκληρη.
- Και τα παιδιά;
- Κι αυτά τη βγάζουν με τα «έναντι». Πήραν τρία βιβλία «έναντι» στο σχολείο, έχουν καθηγητές «έναντι» μέχρι να’ ρθουν οι μόνιμοι, παίρνουν πρόγραμμα «έναντι» μέχρι να βγει το κανονικό, παίρνουν σημειώσεις «έναντι» μέχρι να παραλάβουν τα βιβλία, και πάει λέγοντας...
- Θα την πληρώσετε την έκτακτη;
- Ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος;
- Άσε τ’ αστεία! Θα έχει προσαύξηση κάθε μήνα, ένα τοις εκατό!!!
- Παίρνουν έναντι;
- Μπααα… η μικρότερη δόση είναι τριακόσια ευρώ…
- Αν τους πάω τη γιαγιά στην εφορία; Ας την κρατήσουν ενέχυρο, να πάρουν και τη σύνταξη του επόμενου μήνα, να πατσίσουμε.
- Και το τέλος ακίνητης περιουσίας; Τι θα γίνει μ’ αυτό;
- Ντύνεται, στολίζεται κι ετοιμάζεται να κάνει το ντεμπούτο του στη σκηνή.
- Το υπολογίσατε;
- Αδύνατον! Δεν μας μαρτυράει με τίποτα το άτιμο πότε θα σκάσει μύτη. Θέλει λέει να μας κάνει έκπληξη. Ας είναι… Ό,τι έχω ψήσει εκείνη τη μέρα, αυτό θα φάμε όλοι μαζί. Μισή ντροπή δική του και καθόλου δική μας.
- Με τη Δεή θα’ ρθει παιδί μου!!!
- Ε, ένα στόμα παραπάνω, δε χάθηκε ο κόσμος! Θα τη βολέψουμε κι αυτή. Όλοι οι καλοί χωράνε.
- Δεν έχεις επίγνωση της Κατάστασης φιλενάδα!
- Γιατί έχει επίγνωση η Κατάσταση για τη δική μου την κατάσταση ρε Σούλα; Με ρώτησε εμένα η Κατάσταση: «Κυρία μου μπορώ να σας επισκεφθώ οσονούπω, να μπαστακωθώ στο σβέρκο σας και να σας κάνω το σπίτι ολίγον από Βαγδάτη; Επειδή μου λείπουν κάτι ψιλά για να δώσω τη δόση μου… είχα κι εκείνη την ατυχία με τα παλιόπαιδα που από σκανδαλιά σε σκανδαλιά, μου την κάνανε λαμπόγυαλο τη χώρα… τι να κάνω κι εγώ η έρμη και σκότεινη;;;…. τρακόσια στόματα έχω να ταϊσω, ούτε ένα, ούτε δύο…. γι αυτό σας λέω καλέ μαντάμ, να ‘ρθω να με συνδράμετε κι εσείς;… Μάνα είστε και με καταλαβαίνετε…»…
- Η χώρα κινδυνεύει φιλενάδα!
- Κι ο Θανάσης επίσης!
- Η χώρα προέχει!
- Κι ο Θανάσης δεν προσέχει. Όποιος φάκελος πέφτει στα χέρια του, τον ανοίγει ασυστόλως και αδιακρίτως. Κάθε λογαριασμός, κι ένα τεστ κοπώσεως για τον Θανάση.
- Από πίεση πώς πάει;
- 23psi πριν δει το λογαριασμό, 30psi μετά!!! Αφήνουμε το πιεσόμετρο και τρέχουμε να του πάρουμε ζάντες αλουμινίου! Δεν του επιτρέπουμε να κυκλοφορεί σε βρεγμένο οδόστρωμα και ελέγχουμε τακτικά τις φθορές του.
- Είσαι πολύ εριστική!
- Συγνώμη κιόλας… κάπου μου παράπεσε αυτή η ριμάδα η κατάθλιψη και δεν τη βρίσκω… Να σου βγάλω κάτι άλλο; Λίγο μπρικ, ένα πατέ καβουριού, μια γκοργκοντζόλα βρε αδερφέ!!!
- Μα όλοι την έχουν! Δεν γίνεται εσύ να ζεις τη νιρβάνα σου. Έχεις εθνική υποχρέωση!...
- …να πάθω κατάθλιψη;;; Δηλαδή θα μας σβήσουν μέρος του δανείου, αν εγώ πρωί-μεσημέρι-βράδυ κοπανάω την κεφάλα μου στο σοβατεπί και στα καπάκια καταπίνω τα ταβόρ σα να’ ναι στραγάλια;
- Κανείς μας δεν έχει να πληρώσει, αλλά το αντιμετωπίζουμε με σοβαρότητα φιλενάδα!
- Εγώ, εκτός του ότι δεν ευκαιρώ να πληρώσω σήμερα, δεν κρατάω ψιλά πάνω μου, πάλι με το καρνέ έφυγα απ’ το σπίτι η τρελή…. Α, και το άλλο που έπαθα, είναι ότι στέρεψα και από σοβαρότητα!... Τίγκα τα είχαμε τα ντουλάπια μας παλαιόθεν και εξαπανέκαθεν. Mας θυμάσαι ε;;;. Δύο πράγματα υπήρχαν πάντα στοιβαγμένα στην αποθήκη μας. Σοβαρότης και γάλα εβαπορέ. Αίφνης , σωθήκανε και τα δύο!
- …………………………..
- Εσείς τι κάνετε;
- Πληρώνουμε τα χρέη τους.
- ………………………….
- ………………………….
- Άλλα νέα;
- Σε ποια αγωνιστική είπαμε ότι είμαστε;
- Το λεοπάρ θα φορεθεί πολύ το χειμώνα… με nude αποχρώσεις άκουσα…
- Εκείνο το πατέ που έλεγες πριν… σολομού είναι;
- Γι αυτό σ’ αγαπάω ρε Σούλα….
- Μιλάμε την ίδια γλώσσα ρε φιλενάδα!
- Στο πατέ θα τα χαλάσουμε;
της Μαρίας ΚανελλάκηΠηγή efagonizesthe.blogspot.com
Piraeus Time
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου