Κόμματα, κομμάτια και θρύψαλα

Tης Μαριας Κατσουνακη

Τηλεφωνικές επαφές, ποιος κάνει τη σωστή στροφή για να σωθεί η χώρα, τι περιμένουμε, θα βρεθεί ή όχι λύση, ποια θα είναι η διαδικασία, αντιδράσεις για τις έγγραφες δεσμεύσεις, τι γκρέμισε την εμπιστοσύνη των Ευρωπαίων στη χώρα μας, τι είναι εθνική αξιοπρέπεια και ποιος την προσβάλλει. «Μηνύματα» των δύο πολιτικών αρχηγών στο εσωτερικό (των κομμάτων και της χώρας) και στο εξωτερικό, μνημονιακή και αντιμνημονιακή ρητορική, μικρές υποχωρήσεις ή υπαναχωρήσεις. Εν ολίγοις: δύο βήματα εμπρός και τρία πίσω.

Επί τέσσερις ημέρες τη χώρα κυβερνούν οι φήμες, οι πηγές και οι ανακοινώσεις. Τελικά, συναίνεση και κόμματα είναι έννοιες αντίθετες, ασύμπτωτες και αντικρουόμενες στην ελληνική πολιτική ζωή.

Η Ελλάδα σε καταστροφική τροχιά και τα κόμματα κομμάτια και θρύψαλα. Εχω δώσει τον λόγο μου, δεν βάζω την υπογραφή μου, λέει ο πρόεδρος της Ν.Δ. Πρέπει να αναλάβετε τις ευθύνες σας, διαμηνύουν οι Βρυξέλλες. Για τον αποτυχημένο γάμο της Μαιρούλας και του Γιαννάκη μιλάει ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ, αναρωτώμενος ποιος θα ήθελε να γίνει κουμπάρος.

Ως πότε μπορούμε να μιλάμε για ανεπάρκειες του πολιτικού προσωπικού, δίνοντας ουσιαστικά άφεση, γιατί πώς να ψέξεις κάποιον που «εκ φύσεως» δεν είναι αρκετός; Σε αυτές τις τόσο κρίσιμες συνθήκες τα κόμματα έχουν τεθεί εκτός λειτουργίας. Επί 30 χρόνια, η εκάστοτε κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση, κατ’ αρχάς, που εναλλάσσονταν στην εξουσία, επιβίωναν με την κατασπατάληση των εθνικών και κοινοτικών πόρων, χωρίς να αυξάνουν την παραγωγική βάση της χώρας, αδιάφοροι να επιβάλλουν σχέδια ανάπτυξης, να αναδιαρθρώσουν τη Δημόσια Διοίκηση. Επί 30 χρόνια λειτουργούσαν ως διαμεσολαβητές μεταξύ ταμείων και λαού. Τώρα που τελείωσε η διανομή χρήματος, τελείωσε και ο ρόλος τους. Εληξε η αποστολή τους.

Δεν γνωρίζουν πώς να ασκήσουν πολιτική, δηλαδή μια τέχνη απαιτητική και πολυδιάστατη, ειδικά σε εποχές που τα συμφέροντα είναι άπειρα και διασταυρούμενα. Ο μηχανισμός εξουσίας που διαχειρίζονταν ήταν μονοδιάστατος. Τώρα, λοιπόν καλούνται να αντιμετωπίσουν μια θύελλα χωρίς εξάρτυση. Και γι’ αυτό οχυρώνονται πίσω από τον ίδιο τυφλοσούρτη λόγων και αντιδράσεων, πιστεύοντας ότι έτσι έχουν και μια ελπίδα να σταθούν όρθιοι και να επιστρέψουν στη σκηνή όταν θα περάσει η μπόρα.

Ομως ο δρόμος αυτός δεν έχει επιστροφή. Και άλλες χώρες υφίστανται ισχυρούς τριγμούς, όπως η Ιταλία, τα μεγέθη όμως δεν είναι συγκρίσιμα για να μας παρηγορεί και η ανημπόρια των άλλων. Πρόκειται για κράτη με θεσμούς που λειτουργούν και παραγωγικές βάσεις θεμελιωμένες. Θα υποφέρουν, αλλά έχουν πού να στραφούν και χειρολαβές να κρατηθούν.

Η αξιοπρέπεια δεν ανασύρεται μόνο σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Δεν αποτελεί άλλοθι πίσω από το οποίο καλύπτεται η αδυναμία αποφάσεων. Δοκιμάζεται καθημερινά και αξιολογείται στην διάρκεια.

Πηγή

Posted in: Αρθρογραφία