Και τι να γράψω;

Γράφω όλο και πιο αραιά. Δεν έχω κάτι να πω, άξιο να διαβαστεί. Άλλωστε, τώρα όλοι γράφουν. Και στο τέλος των κειμένων τους καλούν τον αναγνώστη να ταχθεί στο πλευρό του τάδε ή του δείνα κόμματος – λύσης.

Εγώ δεν έχω κάποιον ή κάτι να υποστηρίξω. Δεν έχω να προτείνω τη λύση κάποιου κόμματος ή να υπερασπιστώ την είσοδο κάποιου κινήματος στη Βουλή. Έχω ξεκαθαρίσει μέσα μου το θέμα των εκλογών και απλώς κοιτώ.

Ναι, ξέρω, δεν είμαι υπεύθυνος πολίτης και αρνούμαι να αναλάβω τις ευθύνες μου. Είδα όμως τί γινόταν κι όταν ψήφιζα. Τελικά βρέθηκα κατηγορούμενος και στη συνέχεια ένοχος συμμετοχής στο φαγοπότι της ολιγαρχίας. Αντί να κρεμάσουν τον Πάγκαλο, κρέμασαν εμένα. Εμάς.

Λοιπόν; Και τι έγινε; Δε θέλω να πείσω κάποιον να μην πάει να ψηφίσει. Μόνο στεναχωριέμαι βλέποντας τους αναποφάσιστους. Οι αποφασισμένοι έχουν επιλέξει ήδη απογοήτευση. Οι αναποφάσιστοι βάλλονται από παντού με προσφορές και πλούσια δώρα.

Λένε οι αποφασισμένοι στους αναποφάσιστους «Μα τόσα κόμματα υπάρχουν, δε μπορείς να διαλέξεις ένα;». Και οι αναποφάσιστοι ζορίζονται να διαλέξουν εξ αιτίας κάποιας, άγνωστης σε μένα, υποχρέωσης.

Το θέμα, όμως, δεν είναι ότι οι αναποφάσιστοι είναι γενικώς και αορίστως πεινασμένοι και δε μπορούν να διαλέξουν ένα από τα 35 φαγητά που τους προσφέρονται.

Οι αναποφάσιστοι είναι σαν εκείνους που η όρεξή τους τραβάει κάτι γλυκό και όλα γύρω τους είναι αλμυρά. Κι όμως επιμένουν να φάνε λέγοντας «θα επιλέξω το μη χείρον…». Δηλαδή το λιγότερο αλμυρό. Ούτε αυτό το καταλαβαίνω, αλλά επίσης δεν είναι πρόβλημά μου.

Πρόβλημά μου δεν είναι και το γεγονός ότι στις δημοσκοπήσεις η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ εμφανίζονται πρώτα κόμματα, έστω και με πρωτόγνωρα χαμηλά ποσοστά. Θα βρουν τη λύση τους. Άλλωστε είναι πολύ προβλέψιμο όλο αυτό και γι’ αυτό ιδιαιτέρως βαρετό.

Έγραφα σε δύο προηγούμενα κείμενα για τη «Χρυσή Αυγή: «Επειδή, λοιπόν, ο λαός φασίστες τούς ανεβάζει, χουντικούς τούς κατεβάζει, (Σ.σ: Το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ) το εύρημα της Χρυσής Αυγής δίνει την ευκαιρία περισσότερο στον Βενιζέλο και λιγότερο στον Σαμαρά να πετάξουν κανά δυο κορώνες περί προστασίας της Βουλής από τους νεοναζί και να νιώσουν “δημοκράτες”. Ουσιαστικά, η “άνοδος” της Χρυσής Αυγής λειτουργεί ως κολυμβήθρα του Σιλωάμ για τη φασιστική λειτουργία των δύο κομμάτων.
«Εχθρός δεν είναι μόνο οι νεοναζί, αλλά και όσοι τους προστατεύουν, τους δίνουν χώρο να αναπτυχθούν και βολεύονται να τους χρησιμοποιούν για να δείξουν οι ίδιοι … γνήσιοι “δημοκράτες”».

Και να που σήμερα, με την ευκαιρία του προπηλακισμού του Πέτρου Ευθυμίου, βγαίνει το ΠΑΣΟΚ και καλεί «όλες τις πολιτικές δυνάμεις στη δημιουργία μετώπου για την προστασία των δημοκρατικών θεσμών», λέγοντας ότι «ακόμη και η ανοχή εκκολάπτει το αυγό του φιδιού. Δεν θέλουμε να δούμε ναζιστικούς χαιρετισμούς στο ελληνικό κοινοβούλιο, δεν θέλουμε να δούμε να επιβραβεύονται όσοι πιστεύουν στη βία και στην αυτοδικία. Να αντισταθούμε όλοι μαζί!».

Είναι προβλέψιμοι και αστείοι. Πρώτα ενέταξαν επισήμως τους χρυσαυγίτες στις δυνάμεις των ΜΑΤ, στη συνέχεια ο Χρυσοχοΐδης φρόντισε για την ατιμωρησία τους, κατόπιν ολόκληρος ο μηχανισμός φρόντισε να αναδείξει στον ύψιστο βαθμό «το χρήσιμο ρόλο» των νεοναζί στην «εκκαθάριση των πλατειών» και τώρα καλούν τους πολίτες να ψηφίσουν τα «δημοκρατικά κόμματα» για να τους σώσουν από τους ναζιστικούς χαιρετισμούς.

Το γνωστό παραμύθι, λοιπόν. Πρώτα δημιουργούμε φόβους και ύστερα εμφανιζόμαστε ως λυτρωτές. Η πάγια τακτική που ακολουθούν οι προστάτες νυχτερινών μαγαζιών. Σπάζουν 5-6 φορές τη βιτρίνα του μαγαζιού κι ύστερα υποχρεώνουν τον ιδιοκτήτη να πληρώσει προστασία στους ίδιους για να μην ξανασπάσει η βιτρίνα.

Εντάξει, νισάφι. Δεν απαξιώνω τις εκλογές. Καλές και χρήσιμες είναι για δημοκρατικά πολιτεύματα. Κάποτε, όμως, χρειάζεται και η υπέρβαση. Αν δηλαδή το 1789 είχαν αποφασίσει οι γάλλοι να κάνουν εκλογές και όχι επανάσταση, σήμερα θα ήταν στην εξουσία ο Λουδοβίκος ο 207ος . Ευτυχώς, δεν είναι. Σ’ εμάς, ίσως σε 100 χρόνια να υπάρχει ο Παπαδήμος ο 6ος. Εντελώς δημοκρατικά και, κυρίως, … εκλογικά.

Πηγή "Καρτέσιος"

Posted in: Απόψεις