Όσοι γνωρίζουν λίγη Ιστορία, θυμούνται το μεσαιωνικό κυνήγι μαγισσών. Το κυνήγι μαγισσώνμπορούμε να πούμε ότι ήταν μια θρησκευτική πρακτική προκειμένου να τιθασεύσουν τις γυναίκες που επέλεγαν την ανεξαρτησία και την αντισυμβατικότητα με βάση τα κοινωνικά ιδεώδη της εποχής και του τόπου. Συλλήψεις και δολοφονίες που στο όνομα της θρησκείας δεν είχαν σκοπό μόνο να τιμωρήσει τη μάγισσα και να προφυλάξει τον τόπο από τη σατανική γυναίκα, αλλά πρωτίστως να εκφοβήσει τους άλλους και να τους παραδειγματίσει/συνετίσει.
Όσοι όμως νόμιζαν ότι το κυνήγι σταμάτησε με την άφιξη της νεωτερικότητας, μάλλον απατήθηκαν. Γιατί στο λίκνο της δημοκρατίας δύο υπουργοί θυμήθηκαν τη μετανεωτερική αναβίωσή του. Ειπώθηκαν πολλά για το θέμα, για την επίθεση στην αξιοπρέπεια και την ανθρώπινη ιδιότητα των εκδιδόμενων γυναικών, για το διασυρμό τους και τη νομική οπτική του ζητήματος.
Κι όμως αναρωτιόμαστε, είναι η πρώτη φορά που συνελήφθη εκδιδόμενη παρανόμως γυναίκα σε παράνομο οίκο ανοχής; Είναι οι μόνες πόρνες φορείς του HIV; Πρώτη φορά πελάτες ήθελαν σεξ χωρίς προστασία; Άλλοτε γιατί δε βλέπαμε ανάλογες φωτογραφίες και δημοσιεύσεις; Τι έκανε τόσα χρόνια το Υπουργείο Υγείας για το AIDS;
Βέβαια, παλαιότερα ούτε εκλογές είχαμε ούτε είχε επιλεγεί τέτοια επικοινωνιακή τακτική. Παλαιότερα, στη belle époque της κατανάλωσης κανείς δεν ενδιαφέρονταν για μερικά μπορντέλα ούτε για μετανάστριες ή ελληνίδες φορείς της επάρατης ασθένειας. Οι πολίτες δεν ενδιαφέρονταν και οι πολιτικοί δε χρειάζονταν να επενδύσουν στο φόβο.
Τούτη τη φορά ο φόβος έγινε το κύριο επικοινωνιακό όπλο σε μία παραπέουσα κυβέρνηση κι ένα κόμμα που μεταφέρει την πολιτική του ατζέντα όλο και πιο μακριά από τα ανθρώπινα δικαιώματα όλο και πιο (ακρο)δεξιά..
Ο -κατά τα αμερικάνικα πρότυπα- συντηρητισμός σε όλο του το μεγαλείο. Ξενοφοβία, σεξ και AIDS (μόνο οι ομοφοβία λείπει). Δίπλα στηρητορεία των δύο άκρων, έρχεται η αντιμεταναστευτική ρητορεία και μετά ο σεξουαλικός τρόμος. Η κυβέρνηση/οι δύο υπουργοί κατάφεραν να μεταφέρουν το δημόσιο διάλογο στην όχθη του τρόμου και να αποπροσανατολίσουν όχι μόνο από την εκλογική διαδικασία, αλλά και από το ζήτημα της παράνομης διακίνησης γυναικών και πορνείας..
Και το θέμα όμως δεν έχει να κάνει μόνο με την πορνεία και τη μετάδοση επικίνδυνων ασθενειών, αλλά και με το φύλο. Σε μία χώρα όπου έχουν σημειωθεί σημαντικά βήματα υπάρχουν όμως ακόμα μακροχρόνιες έμφυλες ανισότητες. Οι γυναίκες αντιμετωπίζονται σχεδόν παντού ως κατώτερες και είναι άμεσα συνδεμένες με sex. Μία αντίληψη (ειδικά για το σεξ) που το διαδίκτυο και το ελληνικό life style των περιοδικών καλλιέργησαν από την αρχή της δεκαετίας του ’90[1].
Γιατί δεν πρέπει να λησμονούμε πως η εργαζόμενη μετανάστρια (ειδικά στην «βιομηχανία του σεξ») γίνεται αντικείμενο τριπλής εκμετάλλευσης (φύλου, καταγωγής και τάξης) λίγοι φαντάζονται την αγριότητα αυτής της εκμετάλλευσης. Γιατί τελικά η υπόθεση των εκδιδόμενων γυναικών αποκαλύπτει δύο άλλες παραμέτρους του κοινωνικού βίου: τη σεξουαλική εκμετάλλευση και το πόσοι τελικά πολίτες προστρέχουν να στηρίξουν αυτή την εκμετάλλευση.
Κι όμως εκείνοι που τώρα εμφανίζονται ως προστάτες της δημόσιας υγείας και της ευταξίας, εκείνοι που επενδύουν στον τρόπο της μαγείας, τόσα χρόνια δε φάνηκε να κάνουν κάτι για την προστασία της κοινωνίας. Αντίθετα, με την αδιαφορία τους επέτρεψαν να ανοίξουν δεκάδες παράνομοι οίκοι , έδωσαν την ευκαιρία σε κάποιους να θησαυρίσουν από την εκμετάλλευση μεταναστριών και ντόπιων γυναικών. Ενίσχυσαν με την αδράνειά τους (και στην πολιτική η αδράνεια ισοδυναμεί με συμμετοχή και πολιτική απόφαση) τη μετάδοση σοβαρότατων ασθενειών. Και βεβαίως τα ΜΜΕ να μοιράζονται την ίδια ευθύνη.
Ουσιαστικά, οι συλλήψεις αυτές αντί να δείχνουν επικοινωνιακά αυτό που διακαώς επιθυμούν οι δύο υπουργοί, αποκαλύπτουν τις ανεπάρκειες του συστήματος ολόκληρου.
Η Νομοθετική Εξουσία ποτέ δεν ασχολήθηκε με το ίδιο το θέμα σοβαρά[2]. Η Δικαστική Εξουσία πάντα άφηνε με μικρές ποινές ιδιοκτήτες οίκων και πόρνες. Η Εκτελεστική Εξουσία αναζητούσε τις εύκολες λύσεις και ο Τύπος πάντα προσπαθούσε να υποβαθμίσει τις κοινωνικές αδυναμίες (έτσι απλά το έβλεπε) στηρίζοντας συνειδητά ένα παράνομο εμπόριο εκατομμυρίων.
Βέβαια, κάπως έτσι, η υπερπροβολή του σεξ, η προβολή της πορνείας και το lifestyle, γέννησαν και την αδιαφορία, την επανάπαυση από το AIDS (και άλλες σοβαρότατες σεξουαλικά μεταδιδόμενες νόσους, όπως διάφορες οι ηπατίτιδες). Και σε τούτο το θέμα οι ευθύνες είναι αποκλειστικά του Υπουργείου Υγείας και των μίντια. Βέβαια, τώρα επενδύουν στον προεκλογικό τρόμο, αλλά μήνες πριν κανείς δεν ήθελε να αγγίξει ένα θέμα τόσο βρώμικο όσο τα καταγώγια που ήρθαν στο φως. Εξάλλου, οι πελάτες των παράνομων οίκων ήταν και δικοί τους πελάτες.
γράφτηκε για το tvxs.gr
Piraeus Time
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου