Προς τον κόλπο της Γέρας
 Κόλπος της Γέρας |
 Μόλυβος |  Ερεσός |  Μόλυβος |
Η πρώτη πολύ ενδιαφέρουσα διαδρομή είναι ξεκινώντας από την πόλη της Μυτιλήνης ή από τον Ελαιώνα Νίκου ως φιλοξενούμενος, να οδηγήσει κανείς στον κόλπο της Γέρας περιμετρικά και μέσω του χωριού Πέραμα να φτάσει στην πανέμορφη είσοδο του κόλπου. Η διαδρομή είναι θαυμάσια, έχει αποτυπωθεί από τον λαϊκό ζωγράφο Θεόφιλο και μοιάζει με φιόρδ κατάμεστο από Ελαιώνες, κυπαρίσσια και μικρά ψαράδικα λιμανάκια. Η περιοχή της Γέρας φημίζεται για την εξαιρετική κουζίνα, τα θαλασσινά και τους ουζομεζέδες. Θα έτρωγα στο εστιατόριο Μπαλουχάνας ή στην περιοχή Αυλώνας στον Κώστα Αρτακιανό. Μπάνιο θα έκανα στην είσοδο του κόλπου ή θα συνέχιζα λίγο ακόμη και θα απολάμβανα τα πανέμορφα νερά τουΤάρτιου.
Προς την Αγιασό
 Αγιασός |  Απολιθωμένο δάσος |
Μια δεύτερη διαδρομή που θα έκανα θα ήταν προς Αγιασό, το πανέμορφο ορεινό χωριό στον Όλυμπο, και στάση στην τοποθεσία Αι Δημήτρης για ελληνικό καφεδάκι και σπιτικό γλυκό κουταλιού σε έναν μαγευτικό καφενέ που μας ταξιδεύει πολλές δεκαετίες πίσω. Θα συνέχιζα μέσα από το κατάφυτο πευκοδάσος με κατεύθυνση τον Πολύχνιτο. Στο μέσον της διαδρομής θα έκανα μια μικρή παράκαμψη στην ταβέρναΑρχαία Πυρά στην Αχλαδερή. Εκεί θα γευόμουν τα εξαιρετικά παστά και άλλα θαλασσινά του κόλπου της Καλλονής με συνοδεία ενός από τα πολλά ωραία ουζάκια του νησιού. Μπάνιο θα κάναμε στα Βατερά, μια από τις μεγαλύτερες παραλίες του νησιού.
Προς το Μόλυβο
 Παναγία Γοργόνα |
 Τοπική γαστρονομία |  |  |
Η τρίτη μου διαδρομή θα ήταν στον μοναδικό Μόλυβο του Μυριβήλη, του Εφταλιώτη και του Λευτέρη Παπαδόπουλου. Η διαδρομή είναι καταπληκτική μέσα από το μεγαλύτερο πευκοδάσος του νησιού. Η θέα, μετά από μια απότομη στροφή, του κάστρου του Μόλυβου σου κόβει την ανάσα από την ομορφιά. Μπάνιο στη θάλασσα θα έκανα στην Εφταλού, όπως και στις ομώνυμες θερμές πηγές που αναβλύζουν μέσα από τη θάλασσα. Το ούζο μου θα το έπινα στο λιμανάκι του Μόλυβου στον Θόδωρο Βαμβούκο, έχοντας πλάι μου το πορτραίτο του μοναδικού χωριού με τον διατηρητέο οικισμό του. Εναλλακτικά, θα οδηγούσα μέχρι το ορεινό χωριουδάκι Βαφειός και θα έτρωγα στην ομώνυμη ταβέρνα. Λίγο πιο μακριά, οδηγώντας παράλληλα προς τις μικρασιατικές ακτές, θα σταματούσα στην πατρίδα του Μυριβήλη και θα έπινα το ουζάκι μου στο λιμανάκι της Σκαμιάς κάτω από την Παναγία την Γοργόνα.
Προς την Ερεσό
 |  |
 |
| Ελαιώνας Νίκου |
Τέταρτη, αλλά όχι και τελευταία, διαδρομή που θα έκανα θα ήταν προς την πατρίδα της Σαπφούς, τηνΕρεσό, με την πολύ ωραία παραλία και την χαλαρή ατμόσφαιρα, και στο γειτονικό πανέμορφο Σιγρή με τα απολιθωμένα δένδρα και την ωραιότερη δύση του νησιού. Εκεί, κάτω από το μικρό κάστρο του ψαροχωριού, θα έπινα το τελευταίο ουζάκι μου στο λιμάνι. Επιστροφή στον Ελαιώνα Νίκου για να σκεφτώ και να αφομοιώσω όσα μου διέγειραν τις αισθήσεις.
Piraeus Time
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου