Ας μάθουμε γερμανικά…

Το ότι οδηγούμαστε σε μια χρεοκοπία ελεγχόμενη ή τεχνική, μέσα στους επόμενους μήνες, είναι κάτι περισσότερο  από αυτονόητο. Δεν υπάρχει κανένας οίκος αξιολόγησης ή διεθνής αγορά, που να μην το επιβεβαιώνει, ακόμη και το δικό μας απαξιωμένο χρηματιστήριο αυτό προεξοφλεί. Το συζητούν οι κυβερνήσεις της Ε.Ε πλέον επίσημα και ο Αντώνης Σαμαράς με τη Ν.Δ  απλά –δυστυχώς- θα επιβεβαιωθούν  για τα όσα φωνάζουν εις μάτην…

Τα μέτρα που ελήφθησαν δεν είναι τίποτα μπροστά σ’ αυτά που έπονται και οι διαρθρωτικές αλλαγές θα είναι πολύ περισσότερες τα επόμενα χρόνια, αν κάποιοι νομίζουν ότι αυτές θα τελειώσουν στο επόμενο έτος. Με άλλα λόγια η ελληνική περιπέτεια δεν έχει καν αρχίσει, παρ’ ότι πολλοί νομίζουν ότι είμαστε κάπου στη μέση.

Κανένα νόημα δεν έχει για το πώς φτάσαμε ως εδώ, αν δεν σκεφτεί ο καθένας μας, τι δεν έκανε για να μη φτάσουμε ως εδώ. Με απλά λόγια λειτουργήσαμε ελληνικά, με ό, τι κακό περιέχει η έννοια του όρου στα μειονεκτήματα της φυλής μας. Πολιτικοί και πολίτες.

Το ζητούμενο είναι πια η προσαρμογή της κοινωνίας  στα νέα δεδομένα, και με τον πιο γρήγορο δυνατό τρόπο. Ένα είδος ταχύρρυθμης εκπαίδευσης όπου ο προσανατολισμός μας πρέπει να είναι οξυδερκής  και διορατικός. Πρέπει να μάθουμε μια άλλη ¨γλώσσα¨ και ως γνωστόν αυτή τη μαθαίνεις  όταν εκπαιδεύεσαι να σκέφτεσαι, όχι ελληνικά, αλλά στη λογική της ξένης γλώσσας.

Όταν ο Μπαρακ Ομπάμα κάνει –με παράπονο-λόγο για μια Ευρώπη χωρίς ενιαία φωνή, στην οποία δεν υπάρχει κάποιος συνομιλητής του, δεν το λέει τυχαία. Τον επιζητεί θεσμικά. Ωστόσο όταν θα σηκώσει το τηλέφωνό του για θέματα της Ευρώπης, θα συνομιλήσει πρώτα με τη Γερμανίδα Καγκελάριο. Αυτό καταδεικνύει, ποιος είναι ο φυσικός ηγέτης, κατά τις ΗΠΑ, στη γηραιά ήπειρο.

Η Γερμανία κατά βάθος, μέσα απ ότι- φαινομενικά- αντιφατικό  κάνει, έχει ένα στόχο. Θέλει να βάλει την παλαιά Ευρώπη να περάσει μέσα από την πύλη του Βραδεμβούργου.   Βλέπει την κρίση σαν τη υπέρτατη και μοναδική ευκαιρία να διαμορφώσει τη νέα  ¨Γερμανική¨ Ευρωπαϊκή Ένωση. Μια  Ευρώπη που πάντα ήθελε, και με δυο πολέμους δεν το πέτυχε. Εκτιμά -και όλοι κυλούν νερό στο μύλο της- ότι μπορεί, είναι πολύ κοντά στο  να το πετύχει.

Οι χώρες μια-μια προσαρμόζονται στον  χρυσό κανόνα της πολιτικής ενοποίησης, αλλάζουν τα Συντάγματά τους και προετοιμάζουν το χαλί  για  να είμαστε όλοι μια ισχυρή οικογένεια, αλλά ο πιο ισχυρός θα μιλά Γερμανικά.

Ας  προετοιμαστούμε λοιπόν να μάθουμε αυτή τη ¨γλώσσα¨ για να είμαστε έτοιμοι για ό, τι πολύ δύσκολο έρχεται μπροστά μας. Να συγχρονιστούμε με τη νέα Ευρώπη, να σκεφτόμαστε, να λειτουργούμε, να εργαζόμαστε με τον τρόπο που  άνθρωποι μιας άλλης χώρας  έγιναν ξανά οι κυρίαρχοι της Ευρώπης,  μέσα από αδιανόητες καταστροφές. Είναι ένα  δυνατό παράδειγμα, ακόμη και αν μας ενοχλεί. Από την άλλη,  τα θετικά παραδείγματα στη δική μας χώρα δυστυχώς απουσιάζουν. Ίσως αν  διαμορφώσουμε μια άλλη, πραγματικά παραγωγική κουλτούρα, κάποια μέρα δούμε και τη δική μας χώρα να καταλαμβάνει μια θέση για κάτι, καθώς  τώρα μόνο σε κάποια βιβλία ιστορίας και για εσωτερική κατανάλωση υπάρχει.


Πηγή statesmen.gr

Posted in: Ελλάδα