Παιδική πορνογραφία : θα δοθεί ποτέ ένα τέλος;

Δεν ξέρω γιατί δεν είχα ποτέ ως τώρα θίξει αυτό το θέμα. Αλλά με αφορμή μία ακόμη από τις γνωστές πολύκροτες συλλήψεις συν μία σχετική κοινοποίηση του Causes κατά της παιδικής πορνογραφίας στον τοίχο μου στο facebook σκέφτηκα να το κάνω. 

Δεν έχω παρακολουθήσει πολύ στενά τι συζητείται γύρω από το εν λόγω θέμα στην χώρα μας και ευρύτερα.Αυτό που έχω διαγνώσει πάντως είναι μία ξεκάθαρη δαιμονοποίηση των παιδεραστών σε συνδυασμό με μια ολοκληρωτική έμφαση στην καταστολή, ποτέ στην αντιμετώπιση των αιτιών του φαινομένου.

Οι παιδεραστές είναι λοιπόν οι αποκλειστικοί θύτες της υπόθεσης και τα παιδιά είναι τα αποκλειστικά θύματα, σαν να λέμε 1+1=2. Τους πιάνουμε κάθε τόσο (=την κορυφή του παγόβουνου), ξεριζώνουμε αυτά τα εγκληματικά ζιζάνια από την καταπράσινη, δροσερή, βελούδινη χλόη της κοινωνίας και μπορούμε να κοιμόμαστε έτσι όλοι μας με την συνείδησή μας πιο ήσυχη. Όπως ακριβώς δηλαδή αντιμετωπίζονται οι υποθέσεις ναρκωτικών, οι ληστείες, οι υποθέσεις φόνων και βιασμών. Τα αίτια είναι αδιάφορα και τα αγνοούουμε επιδεικτικά. Καμία μέριμνα, μέσω της κατάλληλης παιδείας, για την πρόληψη και αποφυγή αυτών των φαινομένων, καμία απολύτως. Λες και ως φαινόμενα ορίζει κάποιος υπέρτατος νόμος πως πρέπει να εμφανίζονται αναγκαστικά, σαν τα ζιζάνια στην πραγματική χλόη.

Κανένας υπέρτατος νόμος δεν υπάρχει, το μόνο που κρύβεται από πίσω είναι μία τεράστια βιομηχανία (αστυνομία-->δικαστικό σώμα-->σωφρωνιστικό κύκλωμα) που υπάρχει λόγω του εγκλήματος. Αν δεν υπήρχε έγκλημα, αν δεν υπήρχαν παιδεραστές στην προκειμένη, θα έπρεπε να εφευρεθούν. Σε χώρες ιδίως όπως οι ΗΠΑ, που έχουν μερικώς ιδιωτικοποιήσει το σωφρωνιστικό σύστημα, τα χρήματα που παίζονται με τους φυλακισμένους είναι ασύλληπτα. Και αυτές οι φυλακές με το που χτιστούν οφείλουν να γεμίσουν. Πιγκουίνε επειδή φαντάζομαι θα παρέμβεις εδώ, δεν απαλλάσσω κανέναν από την προσωπική του ευθύνη. Απλώς, όπως και με το θέμα του Κοεμτζή που συζητάγαμε, φροντίζω να επισημάνω και τις ευθύνες που αναλογούν σε μία κοινωνία που προκρίνει την καταστολή και όχι την αποτροπή. Αυτό δεν δίνει κανένα άλλοθι στους εγκληματίες, απλώς εξηγεί πιο σφαιρικά γιατί (πρέπει να) υπάρχει έγκλημα. Καταστολή σημαίνει διάπραξη και εν συνεχεία δίωξη. Αποτροπή - πρόληψη σημαίνει μη διάπραξη. Και εδώ δεν είναι αρμόδια η αστυνομία αλλά το εκπαιδευτικό σύστημα, που χρειάζεται να (επαν)εκπαιδεύσεικαι τους γονείς.

Jason James Murphy - Ναι, (παλιός) παιδεραστής

Επιστρέφοντας στην παιδεραστία, η κοινωνία καλλιεργεί παιδεραστές σαν ένας αγρότης που μαζί με τα καλά σπαρτά καλλιεργεί σκοπίμως και ζιζάνια. Το εκπαιδευτικό σύστημα μάς φορτώνει στείρες και εν πολλοίς άχρηστες ακαδημαϊκές γνώσεις αλλά δεν κάνει καμία απολύτως νύξη για το πιο σημαντικό απ'όλα : πως να γίνουμε γονείς, ώστε να αποκόψουμε επιτέλους αυτή την αλυσίδα κακοποίησης. Γιατί δεν γίνονται όλοι παιδεραστές ή φονιάδες; Για τον ίδιο λόγο που το νερό της βροχής πάει στις αποχετεύσεις και δεν μας πνίγει. Οι πιο αδύναμοι, ο "βούρκος", το "κατακάθι", οδηγείται στις φυλακές όπως το βρόχινο νερό οδηγείται μέσα στις αποχετεύσεις. Έτσι ούτε τους μεν βλέπουμε ούτε το δε. Το ποιοι θα γίνουν αδύναμοι και ποιο δυνατοί καθορίζεται υποθέτω από ένα συνδυασμό περιβαλλοντικών συνθηκών και ατομικού δυναμικού. Απομονώνουμε λοιπόν το πρόβλημα που οι ίδιοι δημιουργήσαμε και το...ξεχνάμε.

Υπάρχουν σαφώς ευθύνες σε επίπεδο ατόμων. Υπάρχουν ευθύνες ακόμη και για τον παιδεραστή που κακοποιούνταν συστηματικά -σεξουαλικά ή μη- στην παιδική του ηλικία και έτσι έγινε από θύμα θύτης για να εκδικηθεί, κατά κάποιον τρόπο, τους παλιούς του θύτες. Έχει ευθύνη που δεν έγινε πιο δυνατός, που επέλεξε την "εύκολη λύση" του κατακαθιού αντί να ανελιχθεί, να βγει από το ψυχικό του σκοτάδι στο φως. Αλλά το πρόβλημα είναι πρωτίστως συστημικό. Όπως προανέφερα υπάρχει μία ολόκληρη βιομηχανία με τεράστιο τζίρο από πίσω. Η οποία έχει πανίσχυρους μηχανισμούς αυτοπροστασίας.  Ακόμη και αν όλοι οι παιδεραστές και γενικώς όλοι οι εγκληματίες του κόσμου ως εκ θαύματος "αναλάμβαναν τις ευθύνες τους" και άλλαζαν αυτό δεν θα έκλεινε τις φυλακές, δεν θα άφηνε άνεργους τους αστυνομικούς, ούτε και τους (ποινικούς) δικαστές. Απλώς το σύστημα θα προσαρμοζόταν και θα δημιουργούσε τις συνθήκες για νέα εγκλήματα.

Και τώρα πείτε μου, ειλικρινά, αν δεν σας θυμίζει αυτή εδώ η χθεσινή "Σύλληψη και δικογραφίες για παιδική πορνογραφία" αυτό : "Σύλληψη και δικογραφίες για 200 κιλά ηρωίνη. Αν διέφευγε θα πλημμύριζε όλη την Αθήνα".
Πηγή "Οι κοριοί"

Posted in: Κοινωνία,Παιδιά