Η σταδιακή γερμανοποίηση της Ευρώπης

Η Ευρωπαϊκή Ένωση ακόμη δεν είναι ούτε καν συνομοσπονδία όπως είναι, στο περίπου, η Ελβετία. Αλλά υποθέτω ότι οι Γερμανοί ήδη οραματίζονται να την κάνουν ομοσπονδία. Και όχι του αμερικάνικου μοντέλου με τις διευρυμένες εξουσίες και αρμοδιότητες στις πολιτείες, αλλά ενός μοντέλου με πιο επικεντρωμένη διοίκηση, όπως είναι η ίδια η Γερμανία. Κοιτάχτε, κατά μία άποψη οι Γερμανοί έχουν δίκιο. Σου λένε εμείς πληρώνουμε το περισσότερο μάρμαρο (γιατί βέβαια ξεζουμίζουμε όσο είναι δυνατόν τους εργαζόμενούς μας, έχουμε ψηφίσει νόμους οι οποίοι -στο όνομα του καλού της χώρας πάντα- μας επιτρέπουν να τους απολύουμε και την άλλη μέρα να τους ξαναπροσλαμβάνουμε κτλ κτλ) άρα οφείλουμε να έχουμε και τα περισσότερα δικαιώματα. Συν μία εξασφάλιση ότι δεν θα μας ζητάτε να πληρώνουμε όλο και περισσότερα για να σας ξελασπώνουμε. 


Ναι, σε έναν κόσμο όπου η κάθε πολιτική κίνηση καθορίζεται από το "πως θα αντιδράσουν ο αγορές" και όπου το μόνο χρήμα που κινείται είναι αέρας η Φράου Μέρκελ έχει δίκιο. Άλλο που αυτά που συμφώνησαν οι 26 από τις 27 χώρες -πλην της Βρετανίας- είναι εντελώς ανεφάρμοστα για όλες τις χώρες πλην τριών-τεσσάρων. Σημασία έχει πως έδειξε στους φηφο-"σας φυλάω σαν κόρη οφθαλμού"-φόρους της ότι τάχα μου ενδιαφέρεται για αυτούς. Και ας είναι καλά ο μεσιέ Μπρούνι που την στήριξε. Αφού τα συμφώνησαν αυτοί οι δυο τέλος, όλες οι άλλες κότες ακολούθησαν. Η Βρετανία διαφώνησε όχι για λόγους...γενναιότητας αλλά γιατί απλώς η συμφωνία είναι ενάντια στα βρετανοαμερικάνικα συμφέροντα. Οι αμερικάνοι πίεζαν ασφαλώς για δημοσιονομική χαλάρωση, ρευστότητα, ευρωομόλογα, εμπλοκή της ΕΚΤ κτλ ώστε να αρχίσει να ζεσταίνεται η οικονομία και να επέρθει η περίφημη ανάπτυξη. Οι ευρωπαίοι ηγέτες όμως προχτές αποφάσισαν τα ακριβώς αντίθετα. Στην ήδη κατάξερη, δημοσιονομικά στραγγαλισμένη και με μηδενική ανάπτυξη οικονομία της Ευρώπης επέλεξαν να δώσουν το χαριστικό χτύπημα : έσφιξαν και άλλο το λουρί. Προ μερικών ημερών έγραφα για τις δυο πιθανές λύσεις των Ευρωπαίων, σύμφωνα τουλάχιστον με το Reuters. Ειλικρινά ανέμενα την λύση #2 αλλά τελικά επέλεξαν την λύση #1.

Επιπλέον η προς ψήφησιν συμφωνία των 26 δίνει διευρυμένες υπερ-εξουσίες στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Το Λονδίνο, σε αντίθεση με εμάς και άλλες χώρες, δεν έχει την παραμικρή διάθεση να αφήσει Ευρωπαίους αλά Ράϊχενμπαχ να χώνουν την μύτη τους στα δυο βασικά θεμέλια του χρηματοπιστωτικού τους συστήματος : του χρηματιστηρίου City και της Τράπεζας της Αγγλίας. Σου λένε όχι, το City θα το ελέγχουμε εμείς, η δική μας Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς. Και χρήμα θα κόβουμε όσο και όποτε γουστάρουμε, δεν θα μας πείτε εσείς τι θα κάνουμε. Εξού και το "διαζύγιο". Ουσιαστικό ή θεατρικό δεν ξέρω, θα δείξει. Η Τράπεζα της Αγγλίας δεν έχει καμία σχέση με την δημοσιονομικά σφιχτή ΕΚΤ. Περισσότερο θυμίζει την αμερικάνικη FED. Όταν κρίνει πως τίθεται θέμα ρευστότητας στην αγορά τυπώνει αβέρτα λίρες χωρίς να σκεφτεί, πρακτικά, πληθωρισμούς και χρέη. Τα ρυθμίζουν μετά αυτά με άλλους τρόπους (επιτόκια, νέους φόρους ή κόβοντας μερικά ακόμη κοψίδια από την "πρόνοια" τους).

Ίσως τελικά είναι θετική εξέλιξη η πλήρης επικράτηση των γερμανικών θέσεων (ουσιαστικά μόνο στην επιμονή τους στην συμμετοχή των ιδιωτών & ιδιωτικών τραπεζών στα κουρέματα έκαναν πίσω). Το πιθανότερο είναι σύντομα οι περισσότερες χώρες της Ευρώπης να αρχίσουν να εμφανίζουν αρνητικούς ρυθμούς ανάπτυξης και να γίνει αυτό αφορμή να κλείσει επιτέλους όλο αυτό το θεατρομάγαζο. Ίσως και όχι. Ίδωμεν.
Πηγή "Οι κοριοί"

Posted in: Απόψεις