Η λιτότητα είναι πλέον …passé. Το είπε και ο Νταλάρα!

Το να βλέπεις αυτή τη στιγμή τα παραδοσιακά, πρώην μεγάλα κόμματα στην Ελλάδα να αγκιστρώνονται στην εφαρμογή των προ καιρού συμφωνηθέντων μέτρων λιτότητας αποτελεί, αν μη τι άλλο, αναχρονισμό, τέτοιο που μόνο ένα ΚΚΕ, όπως μάς έχει συνηθίσει, ακολουθεί στις πολιτικές του επιλογές.

Δεν έχει πλέον νόημα να λέμε ότι πληθαίνουν οι ενάντιες φωνές οικονομολόγων, ακαδημαϊκών και αντιπολιτευόμενων πολιτικών, ή οι δειλές ενστάσεις της Κομισιόν και του προέδρου του ευρωκοινοβουλίου. Ή να επικαλούμαστε απτά οικονομικά στοιχεία, για να αποδείξουμε ότι το σχέδιο αυτό οδηγεί όχι μόνο στην καταβαράθρωση της οικονομίας της ΕΖ συνολικά, αλλά και στην ίδια τη διάλυσή της. Το ότι η ύφεση, εξ αιτίας της λιτότητας, και όχι τα ελλείμματα και το δημόσιο χρέος οδηγούν στο τέλος του ευρωπαϊκού συνασπισμού γίνεται πλέον φανερό ακόμα και στους αδαείς.

Ήδη πλέον και οι αγορές αρχίζουν να διαμαρτύρονται για τη θεραπεία αυτή, η οποία υποτίθεται ότι επιβλήθηκε εξ ονόματός τους και για το χατίρι τους. Τι καλύτερο παράδειγμα από τον πρόεδρο της διεθνούς ένωσης των τραπεζιτών. Σήμερα ο κ. Τσαρλς Νταλάρα σε συνέντευξή του στο CNBC είπε περίπου τα εξής:

«Έχουμε δει την ευρωπαϊκή οικονομία στο δεδομένο πολιτικό πλαίσιο να αποσυνδέεται. Η επικέντρωση σε βραχυπρόθεσμες περικοπές των ελλειμμάτων πρέπει να προσαρμοστεί στην οικονομική πραγματικότητα. Εάν θέλουμε να ξανακερδίσουμε την εμπιστοσύνη των ιδιωτών επενδυτών, πρέπει να αλλάξουμε την κατάσταση στην Ελλάδα. Η εστίαση ήταν σε βαριές βραχυπρόθεσμες περικοπές και το γεγονός αυτό έχει δημιουργήσει την αίσθηση ότι η κατάσταση δεν παλεύεται».

Μπορεί κάποια γερασμένα πτώματα να σέρνουν ακόμα την αμφιλεγόμενη επιτυχία της Λετονίας, και την απολύτως ψευδή εικόνα της Ιρλανδίας, σαν παραδείγματα επιτυχούς εφαρμογής της αυστηρής λιτότητας, αμφότερα όμως έχουν πλήρως ανασκευαστεί, από τους M. Weisbrot, όσον αφορά τη Λετονία και τον P. Krugman, όσον αφορά την Ιρλανδία.

Η πολιτική αυτή έχει πεθάνει όχι μόνο στην πράξη, αλλά και στο μυαλών όλων εκτός της κ. Μέρκελ, η οποία θα αναγκαστεί να υποχωρήσει, όχι από καλοσύνη, αλλά επειδή θα δει και τη Γερμανία να αρπάζει τον ιό της κρίσης εμπιστοσύνης. Το κύμα της αμφισβήτησης από όλο και περισσότερα κράτη έχει αρχίσει να φουσκώνει επικίνδυνα. Η Ελλάδα θα πρέπει να αδράξει αυτή την ευκαιρία και να το καβαλήσει. Είναι μοναδική και συμβαίνει τώρα…

Posted in: Οικονομία