Δήμος Χλωπτσιούδης
Αισίως φτάσαμε δύο εβδομάδες περίπου πριν τις εκλογές. Η προεκλογική μάχη αρχίζει πια να αποκτά όλο και περισσότερο πολωτικά χαρακτηριστικά. Τα κόμματα ακονίζουν τα μαχαίρια τους και ο αγώνας ξεκινά.
Εντυπωσιακό σε τούτη την προεκλογική φάση είναι ο τρόπος με τον οποίο κινούνται οι δύο πρώην συνέταιροι της κυβέρνησηςΠαπαδήμου. Τόσο η ΝΔ όσο και το ΠΑΣΟΚ πέρα από το ότι έγιναν αντιμνημονιακότεροι του ΣΥΡΙΖΑ, εμφανίζονται ως τιμητές όχι της κριτικής της αριστεράς, αλλά των προτάσεών της. Ουσιαστικά το μόνιμο ερώτημα που κατατίθενται στους τηλεοπτικούς και διαδικτυακούς διαλόγους είναι πού θα βρεθούν τα λεφτά. Και ίσως ως ερώτημα να φαντάζει λογικό, αλλά απορίας άξιο είναι πώς γίνεται τα δύο κόμματα που συνυπέγραψαν το μνημόνιο να παραδέχονται ότι η πολιτική τους ήταν λάθος.Ουσιαστικά, με την κριτική αυτή είναι σα να αποκαλύπτουν την αδυναμία τους να οργανώσουν την εθνική οικονομία. Παραδέχονται μάλιστα ότι κατέστρεψαν τη χώρα, ότι αδυνατούν να υλοποιήσουν τον προϋπολογισμό που ψήφισαν και εγκαλούν το ΣΥΡΙΖΑ. Βέβαια, εδώ που φτάσαμε η αριστερά φταίει για όλα (από την πτώση του τουρισμού μέχρι την άνοδο των επιτοκίων δανεισμού της… Ισπανίας). Ακόμα δεν έχουν καταλάβει ότι ο ελληνικός λαός τους έχει κουρέψει, όπως εκείνοι κούρεψαν τα χρήματά του (είτε εισφορών, είτε φόρων, είτε των ίδιων των οικονομικών του).
Και το μεν ΠΑΣΟΚ υπόσχεται μετά τις αλλαγές να αλλάξει (τεκτονικές αλαλγές), η δε ΝΔ υπόσχεται να αλλάξει τον τόπο. Όλοι βέβαια ενάντια στο μνημόνιο της μονομερούς λιτότητας και των οριζόντιων μέτρων !!!
Από την άλλη, εντύπωση προκαλεί η στάση του ΚΚΕ. Βέβαια, λογικό είναι το ΚΚΕ να επιτίθεται στο ΣΥΡΙΖΑ (λογικό είναι αν σκεφτείς ως ΚΚΕ). Οι περισσότερες σελίδες του Ριζοσπάστη εδώ και μήνες στρέφονται πρωτίστως κατά του ΣΥΡΙΖΑ. Και το κακό δεν είναι αυτό.
Το κακό είναι ότι το ΚΚΕ συνειδητά πια δέχεται να πάρει μέρος σε ένα παιχνίδι όπου όλοι χτυπούν το ΣΥΡΙΖΑ. Δέχεται να χτυπά εξ αριστερών ένα άλλο αριστερό κόμμα παίζοντας έτσι το παιχνίδι του συστήματος. Και μάλιστα αυτό δε γίνεται μόνο σε βάση ιδεολογική (όπου θα δείχναμε μία κατανόηση), αλλά στο μονόπλευρο επίπεδο της ευρωπαϊκής προοπτικής (όταν το ίδιο το ΚΚΕ δήλωσε ότι θα ήταν καταστροφική μία ξαφνική/απροετοίμαστη έξοδος της χώρας από την ευρωζώνη) λες και αυτή τη στιγμή υπάρχει άλλος δρόμος άμεσα και με συκοφαντίες (οι Αμερικανοί στηρίζουν το ΣΥΡΙΖΑ).
Και βέβαια, μέσα σε όλα έχεις και τους φιλελεύθερους. Εντάξει, κι αυτοί κάποιον πρέπει να πολεμήσουν. Και βρίσκουν να χτυπήσουν το ΣΥΡΙΖΑ και γενικότερα κάθε τι αριστερό. Δηλαδή, αντί να πολεμήσουν τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ (από όπου ενδέχεται να αντλήσουν και ψήφους) που έφεραν τη χώρα στο τέλμα της κοινωνικής διάλυσης, εκ δεξιών χτυπούν το ΣΥΡΙΖΑ με μία πιο προωθημένη ιδεολογικά και πολιτικά ρητορεία από εκείνη των μνημονίων.
Γιατί όμως χτυπούν το ΣΥΡΙΖΑ; Για τη ΝΔ είναι λογικό, αφού η αριστερά είναι ο αντίπαλος εκλογικά. Εξάλλου, η ακροδεξιά ρητορεία του Σαμαρά το έχει δείξει από καιρό. Και για το ΚΚΕ ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο μόνιμος αντίπαλος εδώ και χρόνια*. Οι άλλοι; Γιατί όλοι;
Μήπως επειδή φοβούνται τη ριζοσπαστικοποίηση των πολιτών; Μόνο η πολιτική που πρεσβεύει η ΣΥΡΙΖΑ είναι καταστροφική για τη χώρα; Η νεοφιλελεύθερη πολιτική των τελευταίων ετών, δεν ήταν καταστροφική;
Η Ριζοσπαστική Αριστερά είναι το μόνο κόμμα που φέρνει ένα άλλο όραμα στη χώρα. Ένα όραμα μακριά από την κομμουνιστική φιλαυτία του ΚΚΕ ή το απάνθρωπο πρόσωπου του νεοφιλελευθερισμού το οποίο αγκάλιαζε το ΠΑΣΟΚ και εκείνο της παλαιάς διχαστικής και βίαιης δεξιάς που υιοθετεί ο Σαμαράς. Φοβούνται τη Ριζοσπαστική Αριστερά επειδή το νέο όραμα όχι χτυπά εκ θεμελίων ότι δημιουργούσαν επί χρόνια οι ελίτ της χώρας, αλλά και σε πλήρη συνεργασία με τα κοινωνικά κινήματα. Και αυτό ακριβώς φοβούνται. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το μόνο κόμμα πουδιατηρέι συναμικές σχέσεις με τις παραγωγικές ηλικίες (ως τα 54 έτη), τους ελεύθερους επαγγελματίες και του δημοσίους υπαλλήλους με τους ανέργους ταυτόχρονα. Και αυτό τρομάζει. Τρομάζει όχι ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά η δυναμική που υπάρχει από πίσω του.
Εκλογικά, ο ΣΥΡΙΖΑ συγκέντρωσε ένα μεγάλο μέρος των αρνητών των σχεδιασμών για το μέλλον των χωρίς καν τη γνώμη τους. Το ίδιο έκαναν και οι ΑΝΕΛ. Μόνο που οι ΑΝΕΛ διακηρύσσουν την υποταγή τους στο σύστημα ως γνήσιο δεξιό κόμμα. Έτσι, γλιτώνουν την επίθεση των μέσων και των απολογητών της δημοκρατίας. Αντίθετα, ο ΣΥΡΙΖΑ στέκεται κριτικά κι επιθετικά αναλόγως. Και αυτό φοβίζει.
* Όποιος διαφωνεί ας μετρήσει τα άρθρα των τελευταίων 4 ετών που τον αναφέρουν και ας αντιπαραβάλει τον αριθμό τους με τις αναφορές σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ
Piraeus Time
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου