Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2011

Ο πολιτικός Μάκης


Τoυ Νικου Γ. Ξυδάκη, Καθημερινή
Η κρίση ανοίγει πόρτες και ελευθερώνει κρυμμένα μυστικά, ελευθερώνει οσμές. Τώρα όλα φαίνονται γυμνά, αφτιασίδωτα, κάτω από ανελέητο φως, τόσο γυμνά που περνούν στη σφαίρα του γελοίου, του παραλόγου, του αποκρουστικού. Ομως τώρα, τα αισθητήρια είναι στομωμένα, η πρόσληψη μισή, η κατανόηση λειψή. Πώς να αξιολογήσει κανείς, διά του ορθού λόγου και της εννόμου τάξεως, τις δηλώσεις του Μάκη Ψωμιάδη στον Τύπο κατά την προσαγωγή του στον εισαγγελέα;
«Είμαι πολιτικός κρατούμενος. Δεν έχω καμία σχέση με τα στημένα παιχνίδια. Είναι ένα παραμύθι αυτή η υπόθεση. Δεν έχω κάνει τίποτα, είμαι θύμα μιας πλεκτάνης που δημιουργήθηκε από το σύστημα και την κυβέρνηση» – να ’ούμε… Είπε ο Μάκης. Ο ακαταδίκαστος και αφυλάκιστος, ο ασύλληπτος, ο ρέκορντμαν της φυγοδικίας, ο άνθρωπος που εξουθένωσε υπουργούς, αλλά και ο άνθρωπος που τον αγκάλιαζαν κορυφαίοι πολιτικοί και τον προσφωνούσαν «Μάκη μου»…
Ισως να έχει δίκιο ο Μάκαρος. Πολιτική είναι η διαδρομή του: από τις παρυφές του ΕΑΤ/ΕΣΑ των βασανιστηρίων, επί χούντας, έως τις θέσεις VIP στα γήπεδα της Γ΄ Ελληνικής Δημοκρατίας πλάι σε υπουργούς, βουλευτές και μεγαλοπαράγοντες του δημόσιου βίου, εκδότης εφημερίδας και μεγαλομέτοχος ΠΑΕ, κεραστής και φίλος επωνύμων. Παλικαράς και καρπός του συστήματος ήταν, media darling και δεινός χειριστής της δικονομίας και των δικαστηρίων. Η πολιτεία τον ανέχθηκε, δεν τον έλεγξε, δεν τον περιόρισε, δεν τον εξοστράκισε. Πάντα και παντού, σε όλα τα πεδία, κατά τις αναμετρήσεις του με το κράτος δικαίου ο Μάκης εξήρχετο νικητής και κραταιότερος. Υπόδειγμα Φαντομά και υπόδειγμα νονού του άστεως.
Ωστε η παρούσα σύλληψη μες στο σπίτι του, ύστερα από πολυήμερη καταδίωξη, να φαντάζει σαν ξεκαθάρισμα λογαριασμών, σαν πολιτική δίωξη. Υπό μία έννοια είναι: το κράτος επιχειρεί να τιμωρήσει τον παράνομο — μόνο που το επιχειρεί με τριάντα χρόνια καθυστέρηση.