Και αλλάξαμε και βουλιάξαμε...

Editorial

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν, λέει το γνωστό άσμα και βρίσκει απόλυτη εφαρμογή στις κινήσεις της Κυβέρνησης το τελευταίο, τουλάχιστον, διάστημα. Λάθη επί λαθών, συνεχώς αυξανόμενα ανοιχτά μέτωπα και ένας πανικός να χαρακτηρίζει τις περισσότερες ενέργειες της.

Βλέπουμε τον αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης να προσπαθεί να μαζέψει την πατάτα που έκανε συμφωνώντας με την Φινλανδία για παροχή εγγυήσεων σε αντάλλαγμα της συμμετοχής της Σκανδιναβικής χώρας, στο πρόγραμμα σωτηρίας της Ελλάδας.

Βλέπουμε τον πρωθυπουργό της χώρας να μιλάει στη συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ, σαν να μην τρέχει τίποτα, σαν να είναι όλα καλά και όμορφα σε αυτή τη χώρα και σαν να έχει προσφέρει με τις κινήσεις του στη λύση των προβλημάτων μας, ενώ από κάτω όλοι οι χειροκροτητές να συνθέτουν το απαραίτητο ντεκόρ του συσπειρωμένου κινήματος.

Βλέπουμε την υπουργό παιδείας, να έχει ανοίξει κόντρα με όλο το πανεκπαιδευτικό μέτωπο, εμμένοντας σε ένα νόμο που έχει μεν θετικά στοιχεία, αλλά χρειάζεται και πολλές τροποποιήσεις και παράλληλα να επιτρέπει να ξεκινάνε τα σχολεία χωρίς βιβλία και χωρίς δασκάλους, λες και δεν ήταν δική της υποχρέωση να είναι όλα έτοιμα με το ξεκίνημα της νέας σχολικής χρονιάς.

Βλέπουμε τον Κύριο Ραγκούση να έχει ξεκινήσει ανένδοτο με τους ταξιτζήδες και να μην μπορεί να εφαρμόσει τον νόμο περί ανοίγματος των κλειστών επαγγελμάτων, δημιουργώντας μία χαώδη κατάσταση, που κρατάει μήνες και κανείς δεν ξέρει πότε θα ολοκληρωθεί.

Βλέπουμε τον υπουργό Οικονομικών, να θεωρεί δίκαιο και λογικό το θέμα της μείωσης του ΦΠΑ στην εστίαση, αλλά το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να επανεξετάσει το θέμα τον Οκτώβριο, αφού χωρίς να το λέει, μας αποδεικνύει ότι τις αποφάσεις πλέον δεν τις παίρνει η Κυβέρνηση, αλλά η τρόικα και το ΔΝΤ.

Και τέλος βλέπουμε τις δημοσκοπήσεις να συνεχίζουν να δείχνουν, ότι ο δικομματισμός στην Ελλάδα ζει και βασιλεύει και ότι ο κόσμος συνεχίζει να μη βάζει μυαλό, δείχνοντας προτίμηση σε αυτά τα κόμματα που με τις κινήσεις τους όλα αυτά τα χρόνια, μας οδήγησαν στη καταστροφή.

Όλα αυτά που βλέπουμε, μόνο αισιόδοξους δεν μπορούν να μας κάνουν για το μέλλον. Η Ελλάδα δεν μπορεί να βγει από την λάσπη με ικεσίες και παρακάλια. Έργα θέλουμε κύριοι και όχι λόγια και φανφάρες. Θέλουμε να δούμε ότι όσα έχουμε περάσει αυτά τα δύο χρόνια, έχουν αρχίσει να πιάνουν τόπο και αντί για αυτό βλέπουμε μόνο εξαγγελίες νέων μέτρων, χαράτσια, αδυναμία μείωσης του χρέους, ξεπούλημα των κρατικών επιχειρήσεων αντί πινακίου φακής, δογματικότητα στις αποφάσεις, γκάφες ανεπίτρεπτες για έμπειρους πολιτικούς και καταστολή οποιασδήποτε προσπάθεια αντίδρασης.

Όλοι έχουν ευθύνη για αυτό το χάλι που εμφανίζουμε, όμως πλέον δεν έχει σημασία η αναζήτηση ευθυνών, αλλά η επιβίωση της χώρας. Μιά επιβίωση που δεν θα έρθει με πρακτικές του παρελθόντος, ούτε με νενεκισμούς και αποδοχή άνευ όρων των εντολών των ξένων αποικιοκρατών, που το μόνο που έχουν στο μυαλό τους είναι να κάνουν δικιά τους κάθε όμορφη γωνιά της χώρας μας και να μας μετατρέψουν σε "Κίνα" της Ευρώπης, βρίσκοντας φτηνά εργατικά χέρια για τα εργοστάσια τους.

Την απάντηση στο προεκλογικό σας ερώτημα " ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε" τη δώσατε μόνοι σας. Και αλλάξαμε και βουλιάξαμε. Το θέμα είναι αν έχετε τα κότσια να ξαναβγούμε στην επιφάνεια...

Posted in: Editorial