Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011

Το κινεζικό σχέδιο για new deal στην ευρωζώνη


To Πεκίνο ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση για συμμετοχή στον Μηχανισμό Στήριξης
Ηταν το 2003 όταν το Πεκίνο ανακοίνωνε τη χάραξη της νέας πολιτικής με σύνθημα «πάμε σε παγκόσμιο επίπεδο» και αφορούσε στην επενδυτική στρατηγική της χώρας στους τομείς που θεωρούνται κρίσιμοι για την οικονομική της ανάπτυξη. Οι πρώτες κινήσεις έγιναν στην Ασία, την Αφρική, τη Λατινική Αμερική και την Αυστραλία, για να καλυφθούν οι ανάγκες πρωτίστως σε πρώτες ύλες. Τώρα η Κίνα έχει στρέψει το ενδιαφέρον της στο τελευταίο μεγάλο… χρυσωρυχείο, την Ευρώπη.
Το επενδυτικό κεφάλαιο της Κίνας αναζητά η «γονατισμένη» από την κρίση Ευρώπη. Την κινεζική βοήθεια δεν αναζητούν μόνο επιχειρήσεις, αλλά ολόκληρα κράτη τα οποία αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες.
Μάλιστα, ένα από τα μέτρα που προβλέπονται από τη συμφωνία της Συνόδου Κορυφής είναι η δημιουργία ειδικών ταμείων για την προσέλκυση ξένων επενδυτών, ανάμεσά τους και η Κίνα, για την ενίσχυση του EFSF. Ο Νικολά Σαρκοζί επικοινώνησε τηλεφωνικά με τον Κινέζο πρόεδρο, Χου Ζιντάο και φέρεται να συμφωνήθηκε η συμμετοχή του Πεκίνου στο EFSF. Στο Πεκίνο αναμενόταν χθες ο διευθυντής του EFSF, Κλάους Ρέγκλινγκ, για επαφές με αξιωματούχους.
Λέγεται πάντως ότι ήδη η Κίνα έχει αναλάβει το 10% του χρέους της Ιταλίας, δηλαδή ένα ποσό ύψους περίπου 180 δισ. ευρώ, με αντάλλαγμα μερίδιο στην εταιρεία Enel και τον ενεργειακό κολοσσό Eni. Επίσης η πρόθεση του Πεκίνου να αγοράσει κρατικά ομόλογα της Ουγγαρίας «επιβραβεύτηκε» με την παραχώρηση του εργοστασίου χημικών Borsodchem. Σύμφωνα με το στρατηγικό σχέδιο, οι κινεζικές επενδύσεις στο εξωτερικό πρόκειται να αυξάνονται ετησίως κατά 20% έως 30% και το 2014 θέλουν να έχουν ξεπεράσει τις ξένες επενδύσεις που γίνονται στη δική τους χώρα και πέρυσι έφθασαν τα 106 δισ. δολαρίων.
Οι Κινέζοι για επενδύσεις έχουν στη διάθεσή τους 3 τρισ. δολάρια, εκ των οποίων το ένα τρίτο είναι δεσμευμένο σε αμερικανικά κρατικά ομόλογα, γεγονός που το Πεκίνο θέλει να αναθεωρήσει, καθώς το δολάριο χάνει την αξιοπιστία του.
Πρώτες ύλες
Οι πρώτες επενδυτικές κινήσεις που είχε κάνει το Πεκίνο αφορούσαν κυρίως στην κάλυψη των αναγκών του σε πρώτες ύλες. Πλέον, όμως, η Κίνα αγοράζει τα πάντα: από ακίνητα και λιμάνια μέχρι επιχειρήσεις. Προς το παρόν, ενδιαφέρεται κυρίως για κρατικές εταιρείες που ιδιωτικοποιούνται.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η προσφορά στην Ισλανδία ύψους 8,8 εκατ. δολαρίων για την αγορά έκτασης 300 τ. χλμ., όπου σχεδιάζει την ανέγερση ενός «παραδείσου» οικολογικού τουρισμού, προϋπολογισμού 90 εκατ. δολάρια. Ακόμη, η κρατική εταιρεία Tianjin έχει εκφράσει ενδιαφέρον για την καλλιέργεια καλαμποκιού στη Βουλγαρία, ενώ ακόμη και στο Νταβός «εισβάλλουν» οι Κινέζοι, με την αγορά του παλιού ξενοδοχείου Derby, με στόχο να διαμορφωθεί σε χώρο φιλοξενίας των κινεζικών αντιπροσωπειών που επισκέπτονται το οικονομικό φόρουμ.
Η Κίνα αγοράζει τα πάντα: από ακίνητα και λιμάνια μέχρι επιχειρήσεις. Προς το παρόν, ενδιαφέρεται κυρίως για κρατικές εταιρείες που ιδιωτικοποιούνται.
Ο νόμος «Check-the-Box» επιτρέπει στις επιχειρήσεις να μεταφέρουν τα κέρδη τους σε φορολογικούς παραδείσους με αποτέλεσμα το αμερικανικό δημόσιο να χάνει 10 δισ. το χρόνο.
ΤΟΥΣ ΤΡΟΜΑΖΕΙ Η ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ
Oι ΗΠΑ και η Αυστραλία ξορκίζουν τον «δράκο»
Δεν συμμερίζονται όλες οι χώρες τον ευρωπαϊκό ενθουσιασμό για τις κινεζικές επενδύσεις. Η αμερικανική κυβέρνηση έχει ασκήσει έντονες πιέσεις στις επενδυτικές προσπάθειες του Πεκίνου στις ΗΠΑ και κάποιες φορές ακυρώνονται συμφωνίες, όπως στις αρχές του 2011 η σχεδιαζόμενη εξαγορά της 3Leaf, εταιρείας υψηλής τεχνολογίας.
Και στην Αυστραλία, για κάθε εξαγορά ή αγορά που υπερβαίνει τα 231 εκατ. δολάρια, θα πρέπει να χορηγείται ειδική άδεια από κρατική υπηρεσία. Επιπλέον, στις επιχειρήσεις όπου το κράτος συμμετέχει με ποσοστό τουλάχιστον 15% ισχύουν ειδικοί όροι.
Επίσης υπάρχουν έντονες διαμαρτυρίες από τους Αυστραλούς, επειδή όταν η εταιρεία Sinosteel επένδυσε στη χώρα τους, άρχισε να παρεμβαίνει και σε πολιτικό επίπεδο, όπως για παράδειγμα τα νομοσχέδια για τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου και την αύξηση της φορολογίας στα κέρδη από την εκμετάλλευση πρώτων υλών.
Ανάλογους προβληματισμούς φαίνεται ότι έχουν ορισμένοι και στην Ευρώπη, όπως ο επίτροπος Βιομηχανίας Αντόνιο Τατζάνι, που έστειλε επιστολή στον Ζοζέ Μπαρόζο, όπου προειδοποιεί ότι «κάποιες ξένες επενδύσεις» θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μια «ανεπιθύμητη μεταφορά τεχνογνωσίας». Κάποιοι άλλοι εκφράζουν την ανησυχία τους ότι μπορεί να δημιουργηθεί ένα χάσμα στον ευρωπαϊκό χώρο, με εκείνες που βιώνουν τεράστια οικονομικά προβλήματα να δίνουν γη και ύδωρ στο Πεκίνο και να δημιουργήσουν ένα «λόμπι» υπέρ της Κίνας εντός των ευρωπαϊκών τειχών.
Στη Γερμανία η νομοθεσία επιτρέπει στο κράτος να απαγορεύσει συμφωνίες που «βλάπτουν τη δημόσια τάξη ή την ασφάλεια». Μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει χρήση και ούτε προβλέπεται, όμως, η εμπειρία έχει δείξει ότι επενδύσεις, κυρίως στον ιδιωτικό τομέα, καταρρέουν ακόμη και για λόγους πολιτιστικών διαφορών.
Οπως αναφέρουν Γερμανοί επιχειρηματίες, οι Κινέζοι δεν αντιλαμβάνονται γιατί οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να δουλεύουν 48 ώρες την εβδομάδα.