Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2011

Παιδιά ενός κατώτερου θεού


Από τον Γιώργο Κ. Καββαδία, εκπαιδευτικό - ερευνητή

Ο Αγιος Βασίλης για ακόμη μία χρονιά δεν έρχεται για όλα τα παιδιά. Εκατομμύρια παιδιά γεννιούνται σαν παιδιά ενός κατώτερου θεού, που στερούνται ακόμα και το δικαίωμα στη ζωή. Παιδιά ευάλωτα, εξαιτίας της φτώχειας, σε κάθε είδους κακοποίηση και εκμετάλλευση. 195 εκατομμύρια παιδιά στον αναπτυσσόμενο κόσμο, κάτω των πέντε ετών, είναι καχεκτικά. Περίπου το 40% ή 500 εκατομμύρια παιδιά αγωνίζονται να επιβιώσουν με μόλις ένα δολάριο τη μέρα!
Και όμως, σύμφωνα με την UNICEF, από τα μέσα του προηγούμενου αιώνα υπήρχε η βεβαιότητα ότι η φτώχεια θα μπορούσε να ξεπεραστεί, τουλάχιστον στα πλουσιότερα κράτη. Η πραγματικότητα χλευάζει τέτοιες εκτιμήσεις. Σε ολόκληρη την ΕΕ υπολογίζεται ότι σε σύνολο 100 εκατομμυρίων παιδιών και νέων έως 18 ετών, τα 20 εκατομμύρια αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο της φτώχειας κι ας είχε κηρυχθεί το 2010 έτος για την καταπολέμηση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού.
Εναν χρόνο μετά την εφαρμογή των μέτρων του Μνημονίου ο δείκτης φτώχειας στην ελληνική κοινωνία καταγράφεται στο «εκρηκτικό» ποσοστό του 34% των νοικοκυριών. Η έκταση είναι πρωτοφανής . Περίπου 500.000 παιδιά στην Ελλάδα, δηλαδή 1 στα 5, ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, σύμφωνα με την έρευνα του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών (ΕΚΚΕ) για το 2008. Στον αριθμό δεν συμπεριλαμβάνονται τα παιδιά των μεταναστών.
Τρία χρόνια μετά είναι πια δεδομένο ότι ο αριθμός τους έχει υπερβεί τις 600.000. Διαστάσεις επιδημίας έχουν πάρει στα σχολεία οι λιποθυμίες μαθητών από υποσιτισμό. Φαινόμενα υποσιτισμού παρατηρούνται σε όλη την Ελλάδα, που κυμαίνονται από 3% έως 33% ανά σχολείο και περιοχή. Είναι γεγονός ότι καθημερινά 20.000 άνθρωποι μπαίνουν στην ουρά του συσσιτίου, ενώ οι δάσκαλοι των σχολείων πέριξ του Βρεφοκομείου Αθηνών κάνουν ουρά για να πάρουν ένα πιάτο φαγητό για να ταΐσουν τους μαθητές τους που πεινάνε! Εντυπωσιάζει η ανάλγητη στάση της εξουσίας.
Σύμφωνα με στοιχεία της UNICEF για την Παιδική Φτώχεια, ανάμεσα σε 24 χώρες-μέλη του ΟΟΣΑ διαπιστώθηκε ότι η χώρα μας υποφέρει από πολύ μεγάλες ανισότητες σε σχέση με άλλες ανεπτυγμένες χώρες.
Ανισότητες που οδηγούν ένα πολύ μεγάλο μέρος παιδιών των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων στο περιθώριο. Παιδιά που δυσκολεύονται στη μάθηση και εγκαταλείπουν το σχολείο, που εγγράφονται στον «στρατό» της ανήλικης εγκληματικότητας». Πρόκειται στην ουσία για μορφή «κρατικής κακοποίησης των παιδιών». Εύστοχα ο Μ. Γκάντι διακήρυττε ότι «η πιο θανατηφόρα μορφή βίας είναι η φτώχεια».
Αυτά είναι μόνο μερικά «στιγμιότυπα» από το παζλ των «χρόνων της χαμένης αθωότητας», σε μια κοινωνία που για τα πιο αδύναμα μέλη της «λειτουργεί» ως «βιομηχανία» παραγκωνισμένων» που πριν ακόμη κοπεί η κορδέλα των εγκαινίων της παιδικής τους ηλικίας ζωντανεύουν της «γης τους κολασμένους» των παραμυθιών του Αντερσεν, του Ντίκενς, του Ουγκό...
Μια καπιταλιστική κοινωνία που παράγει μαζικά τη φτώχεια προκειμένου να αβγατίσουν τα κέρδη των λίγων. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο β' εξάμηνο του 2010 οι φτωχοί αυξήθηκαν κατά 44 εκατομμύρια. Ετσι για κάθε έναν από τους 417 νέους δισεκατομμυριούχους αντιστοιχούν 105.000 περισσότεροι φτωχοί και πεινασμένοι.