Αν κανείς θελήσει να κάνει μια ανάλυση της πιθανής μελλοντικής εξέλιξης της Ιστορίας μιας χώρας απαλλαγμενη από ιδεολογικες προτιμησεις ή ατομικές παρωπίδες, θα πρέπει να λάβει υπόψιν του τρία ζητήματα: τις προθέσεις της χώρας, την πραγματική ικανότητα, αλλά και την περιβάλλουσα κατάσταση. Ας δούμε το ερώτημα της πιθανότητας ευημερίας της Ελλάδας εντός της ΕΕ.
Καταρχήν, θα πρέπει να πούμε ότι η ευημερία από την ΕΕ και το Δυτικό κόσμο προς το παρόν ορίζεται από το επικρατούν νεοφιλελέυθερο μοντέλο. Στην καλύτερη περίπτωση, αυτό σημαίνει τη λεγόμενη κοινωνία των δύο τρίτων, η οποία μετεξελίσσεται ίσως και σε κοινωνία του ενός τρίτου, στο βαθμό που αυξάνονται οι πιέσεις αύξησης του μεριδου του αναπτυσσόμενου κόσμου στο παγκοσμιο ΑΕΠ και κατά κεφαλην εισόδημα. Ας την εξετασω λοιπόν κι εγώ την ευημερία αποδεχόμενος αυτόν τον ορισμό, όχι για λόγους προτίμησης αλλά για πρακτικους λόγους του παρόντος σχολιου. Ας δούμε τους 3 παράγοντες (πρόθεση, ικανότητα, κατάσταση) και ας τους βαθμολογήσουμε από το 1 (ανεπαρκής) έως το 3 (επαρκής).
Υπάρχει η πρόθεση της Ελλάδας;
Από τις δημοσκοπησεις φαίνεται ότι οι Έλληνες θέλουν από την ΕΕ μόνο το ευρώ και δεν κάνουν καμία παραχωρηση σε όσα ζητουνται από αυτούς ως προϋποθέσεις παραμονής στο ευρώ. Οι δε προθέσεις των πολιτικών δεν χρειάζονται link. Ουσιαστικά, μόνο «περιθωριακοι» πολιτικοί όπως ο Μάνος ή ο Κουβέλης έχουν δηλώσει κάποια πράγματα με το όνομά τους. Ο Κουβέλης ζητά όμως και αλλαγή παραδείγματος για όλη την ΕΕ, κάτι που ο Μάνος δεν θίγει. ΤΟ 80% των κομματων βάσει των εκλογικών ποσοστών της ίδιας δημοσκόπησης (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΛΑΟΣ) ΣΥΓΚΡΟΥΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ και εξακολουθεί να μας γεμίζει φούμαρα. Ενώ βέβαια τα αριστερά κόμματα, τουλάχιστον στη ρητορική τους και στο φαίνεσθαι, που δεν προδικάζει βέβαια τη στάση τους απέναντι στην ανάγκη να συμμετάσχουν μια μέρα σε λεπτούς χειρισμούς) τάσσονται κατά της ΕΕ. Η πρόθεση βαθμολογείται λοιπόν με 1 (ανεπαρκής).
Υπαρχει μια ευνοϊκή περιβαλλουσα κατάσταση;
Οι παλινδρομήσεις της ΕΕ φαίνεται να καταλήγουν τουλάχιστον σε μια σαφή σύγκλιση απόψεων μεταξύ Γαλλιας και Γερμανιας, η οποία και από πολιτική άποψη πράγματι αποτελεί και το σημαντικότερο θεμελιο στήριξης μιας μελλοντικής πορείας ενοποιησης της ΕΕ. Οι εμπράγματες προϋποθέσεις της ενοποίησης προς το παρόν δεν υπάρχουν, ενώ ένας παραγνωρισμένος παράγοντας είναι το κατά πόσον μια τέτοια καταρχήν ενοποίηση θα οδηγήσει παράλληλα και σε ενοποιημενη δράση των φωνών που ζητούν συνολική αλλαγή παραδείγματος για την ΕΕ, οι οποίες τελικά μπορεί και να αποδειχτουν ισχυρότερος παίκτης από το χρηματοπιστωτικό σύστημα, για καλό ή κακό της ενοποίησης. Η κατάσταση λοιπόν βαθμολογείται στην καλύτερη περίπτωση με 2 (αμφίβολα επαρκής).
Έρχεται όμως εχτες ο ΟΟΣΑ και δημοσιευει μια έκθεση που επικυρώνει όλα όσα ο κάθε Έλληνας ηλικίας άνω των 20 χρονών γνωρίζει: από άποψη εκσυγχρονισμού της διοίκησης και ποιότητας ανθρώπινου δυναμικού (και εδώ δεν εννοώ μόνο τις δεξιοτητες και τις δομές, αλλά κυρίως την πίστη και αφοσίωση του δημόσιου υπαλλήλου στην ευρύτερη εταιρική οντότητα για την οποία εργάζεται), το ελληνικό Δημόσιο προκαλεί συγκλονιστικη απογοήτευση.
Επομένως, πέρα από προθέσεις και γενικότερες καταστάσεις, η ικανότητα της Ελλάδας παίρνει επίσης 1 (ανεπαρκής).
Αυτό είναι και το σημαντικότερο δεδομένο. Μια επίσημη πτωχευση, μια κατεδάφιση του ελληνικού κρατικου μηχανισμού, χωρίς αναισθητικά και αναλγητικά και με τον κίνδυνο αιφνίδιου θανάτου, ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΑΛΛΑΓΗΣ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑ.
Δεν είμαι σίγουρος αν το ευχομαι, καθοτι οι κονσέρβες δεν μου αρέσουν, ούτε και έχω ιδέα από όπλα μικρού διαμετρήματος.
Piraeus Time
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου