Προωθούν (αίσχος!) τα παιδιά τους

Του Θανάση Νικολαΐδη  

ΕΚΛΟΓΕΣ και σήμανε συναγερμός. Ξύπνησαν οι «κοιμώμενοι» (για την Ελλάδα) και τρέχουν για πάρτη τους. Για την ψήφο τους τη ακριβή, που θα φέρει έδρα κι αυτή «κέρδη». Κάθε λογής, τωρινά, αυριανά και μακροπρόθεσμα. Και μόνο για τη…δόξα δεν τρέχουν, στις χαλεπές μας μέρες. Και, βέβαια, εμείς που βλέπουμε την αγωνία τους έχουμε και την απορία μας. Τόσο «επικίνδυνο», σήμερα, το «επάγγελμα», τόσα…γιαούρτια και κραυγές κι αυτοί επιμένουν; Δεν είδαν το αγριεμένο βλέμμα του πολίτη-ψηφοφόρου για να υποστείλουν τη σημαία, να αποσυρθούν στα του οίκου και να απολαύσουν τη σύνταξη των γηρατειών τους;

ΟΛΑ τα είδαν, τα ξέρουν και τα ζύγιασαν γι αυτό και επιμένουν. Είναι έργο δικό τους (τα προνόμια), συνολικό, συντεχνιακό, κι όταν τα έκτιζαν προνόμια, κρατούσαν τα κομματικά τους σε αναστολή και τα «ιδεολογικά» χωμένα στο (κωλο)τσεπάκι. Βλέπουν, λοιπόν, τις μούντζες και τα γιούχα κι όμως επιμένουν, διαγκωνιζόμενοι. Από κόμμα σε κόμμα μη μείνουν εκτός νυμφώνος και από…χωρίου εις χωρίον για προεκλογικό αγώνα.

ΟΧΙ μόνο δεν πτοούνται, αλλά «κατεβάζουν» και τα παιδιά τους! Σε αγώνα άχαρο και «επικίνδυνο», στις μέρες μας, αλλά…μπόρα είναι θα περάσει. Θα αποσυρθεί ο πατέρας, θα συνεχίσει ο γιος-η κόρη. Δεν θα κτιστούν καινούρια προνόμια-αρκούν τα παλιά, δομημένα με φαντασία δικιά τους και με ξένα λεφτά (των φορολογουμένων). Και, βέβαια, θα (παρα)μείνει το όνομα. Η «φίρμα» που γαλούχησε γενιές και θα εμπνέει στο μέλλον. Γιατί, όσο κι αν κατάντησε της ύλης ο κόσμος, «την δόξαν ουδείς εμίσησεν».

ΑΠΟ’ δω και πέρα, η ευθύνη μεταβιβάζεται στον αυριανό ψηφοφόρο. Η επιλογή είτε η απόρριψη και ο αποκλεισμός βαραίνει τους δικούς του ώμους. Δεν προσδοκούν οι πάντες διορισμό και βόλεμα, ωστόσο, η μνήμη, τέτοιες μέρες, ατονεί. Ξεχνάει τα δεινά του, προεκλογικά, ο ψηφοφόρος, αναπολεί μέρες εκλογικών θριάμβων με λαοθάλασσες και σημαιάκια και πάει για μια απ’ τα ίδια. Δεν είναι όλοι-είναι κάποιοι. Αφελείς και επιλήσμονες. Θα μεταφέρουν την ψήφο τους απ’ τον μπαμπά στον γιο και η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει.

ΚΑΙΡΟΣ ν’ αλλάξουν τα εκλογικά μας ήθη που (εξ)έθρεψαν πολιτικούς και συντήρησαν «τζάκια». Κι αν αυτοί ονειρεύονται να κληροδοτήσουν και τη ψήφο μας στα παιδιά τους, δεν τους κάνουμε τη χάρη. Δικιά τους είναι μόνο η περιουσία τους. Τα άλλα είναι δικά μας.

Πηγή "Ακτιβιστής"

Posted in: Αρθρογραφία