Είναι τρομακτικό πόσο άνετα μας αγνοούν...

Ανακοινώνουν συνέχεια με δεδομένο πως δεν υπάρχουμε.
Μας έχουν βάλει στη μέση, συζητάνε ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΖΩΗ, προτείνουν τι θα κάνουν ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΖΩΗ μη δίνοντας καν σημασία αν ακούμε....
Λένε θα σας πατήσουμε κάτω με τόση άνεση σαν να έχουν δεδομένο, σίγουρο, πέραν κάθε αμφιβολίας πως ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ για να τους σταματήσουμε.
Ειλικρινά δεν έχω λόγια πλέον.
Δεν είχα ποτέ ψευδαισθήσεις για το πόσο σκλήρό μπορεί να γίνει το σύστημα αλλά ακόμα και στα πιο στυγνά καθεστώτα, κρατούνται κάποια προσχήματα.
Ακόμα και στα κρεματόρια όταν οδηγούσαν τους ανθρώπους τους έλεγαν μια κουταμάρα, ένα παραμυθάκι για να τους σπρώξουν μέσα.
Εδώ μας λένε χωρίς κανένα πρόσχημα, λοιπόν αύριο σειρά σου να μπεις στο φούρνο,  και κοιτάμε σαν μαλάκες.
Το μόνο που ελπίζω, κρίνοντας από τον εαυτό μου και τους κοντινούς μου ανθρώπους, είναι πως απλά συσσωρεύουμε όσο το δυνατόν περισσότερη οργή, τόση πολή οργή ώστε μόλις σκάσει να ραγίσουν και τα βράχια από το θόρυβο.
Κάτι τέτοια φαντασιώνομαι... κι ελπίζω να φαντασιώνονται και οι υπόλοιποι....
Πηγή vasiliskos2.blogspot.com

Posted in: Απόψεις