Μεγάλη αναστάτωση έχει προκληθεί στον πολιτικό κόσμο ύστερα από την πιεστική απαίτηση της Κομισιόν ως προς το θέμα των γραπτών δεσμεύσεων. Οπως γνωρίζουμε, το πρόβλημα αφορά τα δύο μεγάλα κόμματα τα οποία βρίσκονται εντός των τειχών της κυβέρνησης συνεργασίας, τα οποία καλούνται να μοιραστούν το μνημονιακό βάρος.
Το ζήτημα αυτό φυσικά, έχει προκαλέσει τριβές μέσα στον πολιτικό κόσμο, κυρίως όμως στον αρχηγό του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο οποίος δέχτηκε μεγάλες πιέσεις και από το αντίστοιχο λαικό κόμμα της Ευρώπης.
Χωρίς να επιχειρούμε να απαλείψουμε κανέναν πολιτικό από τις ευθύνες επιλογών του, οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι αυτή η συγκεκριμένη απαίτηση της Κομισιόν παραείναι αυταρχική, και άνευ ουσιαστικού νοήματος.
Οπως είδαμε, η συμφωνία για το κούρεμα του χρέους μας έγινε στις 27 Οκτωβρίου και ήταν μια ακόμα συμφωνία με δεσμεύσεις βαρύτατες για την Ελλάδα, που θα διαρκέσουν επί μακρώ. Οταν όμως ανέκυψε άμεσα το θέμα αλλαγής κυβέρνησης εξ αιτίας της αναξιόπιστης στάσης του τ. πρωθυπουργού, η 6η δόση που πάει από αναβολή σε αναβολή, μπλοκάρισε πάλι λόγω πολιτικής αστάθειας της χώρας. Οι ξένοι εταίροι μας διαμήνυσαν ξεκάθαρα ότι δεν θα πάρουμε δεκάρα, αν δεν τακτοποιηθεί το θέμα διακυβέρνησης, ενώ υπαγόρεψαν και το επιθυμητό πλαίσιο της διακυβέρνησης αυτής. Ενώ όμως χαιρέτισαν όλοι τους ασμένως την ανάληψη πρωθυπουργίας εκ μέρους του κ. Παπαδήμου, ο οποίος δεσμεύεται να υλοποιήσει την συμφωνία της 27ης Οκτωβρίου για το κούρεμα του ελληνικού χρέους, ξανάρχισαν πάλι τα τερτίπια. "Δεν είμαστε σίγουροι για την Ελλάδα, δεν θα δώσουμε ακόμα την 6η δόση αν δεν δούμε άμεση υλοποίηση των συμφωνηθέντων..." Τι σημαίνει αυτό, αφού είναι ευνόητο πως η "υλοποίηση των συμφωνηθέντων" δεν είναι υπόθεση της στιγμής; Η μήπως δεν το ξέρουν αυτό οι τεχνοκράτες και ιθύνοντες των Βρυξελλών; Ασφαλώς το ξέρουν, αλλά βλέπετε, με τις βραδυπορίες και τα πισωγυρίσματα, κατέρρευσε στο μεταξύ η Ιταλία και το πρόβλημα της ευρωζώνης επιδεινώνεται...
Αρα, η Ελλάδα πάλι πληρώνει τα σπασμένα του ευρώ, παρ΄όλες τις υπογραφές δεσμεύσεων που έβαλε ως τώρα. Ομως οι διασφαλίσεις της χώρας μας ως προς αυτές τις δεσμεύσεις που κάθε τόσο μας ζητούνται και που μας δένουν πισθάγκωνα, ποιές είναι εκ μέρους των εταίρων μας; Πότε μας έδωσαν ενυπογράφως εγγυήσεις για τα πλαίσια τήρησης των δικών τους δεσμεύσεων, για τη βιωσιμότητα της χώρας και του λαού μας; Θα μου πείτε, δεν τις ζητήσαμε ποτέ, αλλά ...υποτίθεται ότι υπάρχει καλή πίστη μεταξύ εταίρων στην ΕΕ! Γιατί τότε αυτό να μην ισχύει αμφίδρομα;
Και έπειτα, η απαίτηση ξεχωριστής υπογραφής από τους πολιτικούς αρχηγούς, τι νόημα έχει, εφ΄όσον το κύριο βάρος το επωμίζεται ο πρωθυπουργός μέσω της εμπιστοσύνης που αποκομίζει από την Βουλή; Η κάθε διαπραγμάτευση γίνεται από τον εκπρόσωπο του κράτους, όχι από τα πολιτικά κόμματα τα οποία μπορεί να αλλάξουν και μορφή και αρχηγούς; Μάλλον θα πρέπει εν όψει των επερχομένων διαπραγματεύσεων για την υπογραφή της νέας δανειακής σύμβασης, κάποια θολά σημεία να ξεκαθαρίσουν μια και καλή, εφ΄όσον η ιστορία αυτή είναι υπόθεση μέλλοντος μιας ολόκληρης χώρας. Θέλουν στ΄αλήθεια να στηρίξουν την Ελλάδα με κάποια λογική επιτήρηση, ή μας σύρουν σε μια κατάσταση κοινωνικής και πολιτικής απαξίωσης, η οποία εξυπηρετεί μόνο τα κερδοσκοπικά σχέδια κάποιων; Αυτή η επισήμανση όμως θα πρέπει να ενδιαφέρει όλες τις χώρες του ευρώ, ακόμα και αυτές που μας δανείζουν. Αλήθεια, εκείνοι που μας διαμηνύουν ότι διακυβεύεται η παραμονή μας στο ευρώ, έχουν συνειδητοποιήσει ότι το ίδιο ισχύει για όλη την ευρωζώνη; Πόσο βέβαιοι μπορούν να είναι ότι θα υπάρχει ευρώ στο μέλλον;
Πηγή "Ινφογνώμων"
Piraeus Time
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου