Σήμερα, Αύριο , Χθες-Δίχως εμάς, τίποτε που αφορά σε μας, είναι για μας.

Γιορτάζουμε εθνικές επετείους, μεγάλα ’ΟΧΙ’ και μαθαίνουμε να θαυμάζουμε κατορθώματα του παρελθόντος σχεδόν μηχανικά πια. Μαθαίνουμε να παπαγαλίζουμε ιστορία, την ιστορία των προγόνων μας και κάθε που κάποιος μας αμφισβητεί άλλο δεν έχουμε, παρά να κάνουμε αναφορά στο τι υπήρξαν άνθρωποι που κατοίκησαν στο γεωγραφικό αυτό τόπο 2500 χρόνια πριν. Μα δε μαθαίνουμε να γράφουμε ιστορία. Επικαλούμαστε τον πολιτισμό του τότε και κρύβουμε πίσω από αυτόν την απαιδευσιά του σήμερα.

Και είναι αυτό το σήμερα τόσο φτηνό και άδειο που ίσως και να δίνει μια γεύση από το αύριο που θα ΄ρθει να μας καταρρακώσει, σκοτεινό και γεμάτο χίμαιρες. Σ’ αυτό το σήμερα πρέπει να γίνουν τα λόγια πράξη, σ’ αυτό το σήμερα πρέπει να δράσουμε όχι για να φτάσουμε τους προγόνους μας, μα για να γίνουμε εμείς…όχι μεγάλοι, όχι άξιοι επαίνου, να γίνουμε απλώς Εμείς! Να αποκτήσουμε ταυτότητα όχι για μια περίλαμπρη θέση στην ιστορία, ούτε σαν άξιοι συνεχιστές των όποιων προγόνων αλλά σαν άξιοι κάτοικοι του σήμερα, κληροδότες και κληρονόμοι ενός αύριο δίχως ντροπή. Για να διεκδικήσουμε την ζωή που αξίζει σε κάθε άνθρωπο δικαιωματικά, όχι ένα κομμάτι ψωμί και μια δουλίτσα , ούτε και παχυλούς μισθούς και τις περιττές πολυτέλειες- τις κατασκευασμένες ανάγκες που μας έφτασαν σ’αυτό το άρρωστο παρόν.

Κι ας μη βιαστούμε να πούμε πως λύση δεν υπάρχει, ας πάψουμε να πιπιλίζουμε νεοεισαχθέντες στις ζωές μας όρους σαν την εθνική κατάθλιψη. Ας μιλήσουμε για εθνική απραξία, ας μιλήσουμε για εθνική βλακεία…που περιγράφουν τα χαρακτηριστικά της κατάστασης στην οποία έχουμε περιέλθει πιο ρεαλιστικά από τις ανυπόστατες ανοησίες με τις οποίες τα ΜΜΕ έχουν διαποτίσει τους εγκεφάλους μας στα πλαίσια της καθημερινής προπαγάνδας.

Και δεν είναι καιροί να επιρρίπτουμε ευθύνες ο ένας στον άλλο, είναι καιρός να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και κοιταχτούμε στον καθρέφτη και να πούμε ‘Μπορώ!’ Μπορώ κι εγώ ν’ αλλάξω τον κόσμο, μπορώ να επηρεάσω συνειδήσεις, μπορώ να σηκωθώ από τον καναπέ μου -που αγόρασα ίσως με δανεικά λεφτά- και να πραγματοποιήσω τα όνειρά μου γιατί το παρόν μου μου ανήκει πέρα από μνημόνια, τρόικες και ΔΝΤ. Στα χρόνια που ζούμε δε χωράει άλλη μιζέρια και αποποίηση ευθυνών. Δε χωράνε αποφάσεις παρμένες από τρίτους και βαρύγδουπες πολιτικές δηλώσεις που τόσα χρόνια συνοδεύουν το στοχευόμενο λήθαργο μας.

Στους χαλεπούς αυτούς καιρούς υπάρχει μόνο ‘Μπορώ’ ή ‘Μπορώ’.
Γιατί όπως διάβασα κάποτε σ’ έναν τοίχο κάπου στγ Δυτικής Ευρώπης : ‘Δίχως εμάς, τίποτε που αφορά σε μας, είναι για μας.’

Stefania Ntregka

Πηγή

Posted in: Απόψεις