Βιώνουμε τις κρισιμότερες στιγμές της μεταπολιτευτικής μας Ιστορίας, όμως κάποιοι δείχνουν να βρίσκονται στον δικό τους κόσμο, χωρίς να αντιλαμβάνονται την επικινδυνότητα των ανώριμων κινήσεων τους.
Σε μια χώρα που ο λαός προσπαθεί να επιβιώσει, παλεύοντας καθημερινά για την κάλυψη των απαραίτητων βιοτικών αναγκών του, βλέπουμε μια κακόγουστη παράσταση, ένα θέατρο του παραλόγου, με πρωταγωνιστές τους αρχηγούς των δύο μεγαλυτέρων, με βάση την εκλογική τους δύναμη, κομμάτων να κάνουν σαν μικρά παιδιά, που παίζουν με τα κουβαδάκια τους.
Ο μεν πρωθυπουργός, έχει στρογγυλοκαθήσει στην καρέκλα του, μετά την πρόσφατη ψήφο εμπιστοσύνης και δεν λέει να ξεκολλήσει από αυτήν, παρουσιάζοντας την εικόνα του ηγέτη που προσπαθεί για την Εθνική συγκυβέρνηση, επιδιώκοντας την όμως με τους δικούς του όρους. Οι ενέργειες του, δείχνουν ότι έχει προγραμματίσει τις κινήσεις του και αναζητεί εξιλαστήρια θύματα, είτε μέσα από την δική του παράταξη, είτε από την αντιπολίτευση. Το μόνο που έχει στο μυαλό του, είναι να βγει αλώβητος από το καυτό τετράμηνο που ακολουθεί και να είναι σε θέση το Μάρτιο να επαναδιεκδικήσει μέσω εκλογών, την ψήφο του λαού.
Ο δε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, έχει στηλώσει τα πόδια, αρνούμενος κατηγορηματικά την συγκυβέρνηση με τους όρους που θέτει το ΠΑ.ΣΟ.Κ και ζητά απαιτητικά την διενέργεια εκλογών, συμφωνώντας ή διαφωνώντας, ένας θεός ξέρει, στη δανειακή σύμβαση, το "σωτήριο" επίτευγμα του ανταγωνιστή του.
Ο ένας ζητάει κυβέρνηση πολιτικών, ο άλλος ζητάει κυβέρνηση τεχνοκρατών. Ο ένας θέλει να δώσει τη μπάλα στον Βενιζέλο, ο άλλος δεν θέλει πρωθυπουργό από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Άλλος για Χίο τράβηξε και άλλος για Μυτιλήνη, που λέει και το γνωστό άσμα. Ρωτάω λοιπόν εγώ, ο αδαής, είναι δυνατόν να εμπιστευτούμε το μέλλον μας, σε δύο ανθρώπους που δεν μπορούν να χωρίσουν δύο γαιδουριών άχυρα; Είναι δυνατόν σε αυτή την δύσκολη στιγμή, οι δύο εκφραστές του μεγαλύτερου ποσοστού του Ελληνικού λαού, να μην μπορούν να βρουν μια κοινή συνισταμένη, να μην μπορούν να ενώσουν τις δυνάμεις τους και τις γνώσεις τους για να βγάλουν την Ελλάδα από το τέλμα που την έχουν βάλει οι ίδιοι και οι προκάτοχοι τους;
Μήπως ο Γιωργάκης, τα κάνει όλα αυτά γιατί δεν θέλει τελικά να παραδώσει την πρωθυπουργία;
Μήπως ο Αντωνάκης, φοβάται να αναλάβει την καυτή πατάτα και αναζητά δικαιολογίες;
Δεν θέλω να πιστέψω τίποτα από αυτά. Θέλω να πιστεύω ότι στην κεφαλή των δύο κομμάτων βρίσκονται άνθρωποι που θα σεβαστούν την κρισιμότητα των στιγμών και θα προσπαθήσουν, έστω την ύστατη στιγμή, να ενώσουν τις δυνάμεις τους σε μία κοινή προσπάθεια για την σωτηρία της χώρας.
Αποδείξτε μας για πρώτη φορά, ότι εκτός από τον λαό που έχει ενωθεί, μπορείτε να ενωθείτε και εσείς οι πολιτικοί και να αφήσετε στην άκρη κάθε σκοπιμότητα. Δείξτε μας ότι ωριμάσατε και δεν είσαστε πλέον παιδάκια, αλλιώς πάρτε τα κουβαδάκια σας και τραβήξτε για καμιά άλλη παραλία..
Δημήτρης
Piraeus Time
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου