Αντίο στον Ρωμιό των τουρκικών γηπέδων

Ο παππούς μου ήταν όπως το όνομά του: ελεύθερος". Μ' αυτή τη χαρακτηριστική φράση και με πολλές αναφορές στη μεγάλη ποδοσφαιρική πορεία του Λευτέρη Αντωνιάδη, τα εγγόνια του, Οζλέμ και Οζτζάν Κατμέρ, σκιαγράφησαν το πορτρέτο του ελληνικής καταγωγής θρύλου του τουρκικού ποδοσφαίρου, στη μεγάλη τελετή που διοργάνωσε η ομάδα του, η Φενέρμπαχτσε, για να του πει το "τελευταίο αντίο".

Περίπου 10.000 άτομα, μεταξύ αυτών ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, υπουργοί και προσωπικότητες του τουρκικού αθλητισμού συγκεντρώθηκαν, χθες, στο στάδιο "Σουκρού Σαράτσογλου" προκειμένου να αποτίσουν φόρο τιμής στον παίκτη της καρδιάς τους, τον Λεφτέρ Κιουτσουκαντωνιάδη, όπως τον αποκαλούσαν οι Τούρκοι.

Ο Λευτέρης Αντωνιάδης, ο Ρωμιός που αγαπήθηκε με πάθος από τους Τούρκους ποδοσφαιρόφιλους...
, είτε έπαιζε με τη φανέλα της Φενέρ είτε μ' αυτήν της εθνικής Τουρκίας, έφυγε από τη ζωή την περασμένη Παρασκευή, σε ηλικία 87 ετών. 

Ο διεθνής μέσος της Φενέρ Εμρέ Μπελόζογλου, μαζί με συμπαίκτες του, κουβάλησαν στους ώμους τους το φέρετρο με τη σορό του μεγάλου άσου των τουρκικών γηπέδων, τον οποίο οι οπαδοί της Φενέρ αποχαιρέτισαν μ' ενός λεπτού σιγή και συνθήματα, όπως: "Ο Λευτέρης δεν πέθανε. Ο Λευτέρης ζει στις καρδιές μας" και "Δώστε την μπάλα στο Λευτέρη να γράψει στο τεφτέρι (να σκοράρει)".

Το ποδοσφαιρικό μέγεθος του Λευτέρη Αντωνιάδη ήταν τέτοιο, που ακόμη και ορκισμένοι αντίπαλοι της Φενέρ, όπως η Γαλατάσαραϊ, "υποκλίνονταν" στο ταλέντο του. Μάλιστα, οι παίκτες της τελευταίας τήρησαν ενός λεπτού σιγή πριν από τον αγώνα τους με την Καραμπούκ και το όνομα του Λευτέρη Αντωνιάδη φώτισε τον πίνακα του σκορ.

Η ομογένεια έχασε έναν δικό της άνθρωπο

Μετά τον αποχαιρετισμό στο "Σουκρού Σαράτσογλου", η σορός του Λευτέρη Αντωνιάδη μεταφέρθηκε στην αγαπημένη του Πρίγκηπο, όπου και τελέστηκε η εξόδιος ακολουθία από το μητροπολίτη Προύσης Ελπιδοφόρο, ηγούμενο της Ιεράς Μονής Αγίας Τριάδος Χάλκης.

Για την απώλεια του μεγάλου ομογενή ποδοσφαιριστή μίλησε και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, κάνοντας λόγο για "μια ξεχωριστή μορφή της Πολίτικης Ρωμιοσύνης".

"Απλός και σεμνός, με πολλούς φίλους και πιο πολλούς θαυμαστές, έβαλε τη σφραγίδα του στη ζωή της ομογένειας και του αθλητισμού της χώρας αυτής και πλήρης ημερών επλήρωσε το κοινόν χρέος. Αιωνία ας είναι η μνήμη του" ανέφερε ο Πατριάρχης, ο οποίος τον είχε επισκεφθεί το Δεκέμβριο του 2010, σε νοσοκομείο της Κωνσταντινούπολης, όπου νοσηλευόταν.

Παίκτης-σύμβολο

Γεννημένος και μεγαλωμένος στα Πριγκηπόννησα, ο Λευτέρης Αντωνιάδης ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα στην Ταξίμσπορ (Taksim SK), μια συνοικιακή ομάδα της Κωνσταντινούπολης.

Ύστερα από την τετραετή στρατιωτική του θητεία, εντάχθηκε στο δυναμικό της Φενέρμπαχτσε το 1947 και το ποδοσφαιρικό του άστρο άρχισε να λάμπει. Το 1951 πήρε μεταγραφή στην ιταλική Φιορεντίνα και την επόμενη χρονιά αγωνίστηκε στη γαλλική Νις. Επέστρεψε στη Φενέρμπαχτσε, με την οποία τα επόμενα 11 χρόνια κατέκτησε τίτλους και διακρίσεις και έγραψε το όνομά του με "χρυσά γράμματα" στο πάνθεον των θρύλων του τουρκικού ποδοσφαίρου. Με τα χρώματα της Φενέρ, ο Λευτέρης Αντωνιάδης σκόραρε 423 γκολ σε συνολικά 615 αγώνες.

Συμμετείχε στην ομάδα της Εθνικής Τουρκίας, που είχε καταφέρει να νικήσει, σε φιλικό αγώνα, το 1956, τη θρυλική ουγγρική ομάδα του Φέρεντς Πούσκας, με σκορ 3-1, σκοράροντας μάλιστα δύο γκολ.

Συνολικά, ο Λευτέρης Αντωνιάδης σκόραρε 21 γκολ με τα χρώματα της εθνικής Τουρκίας, κατέχοντας για πολλά χρόνια το ρεκόρ, το οποίο "έσπασε" ο Χάκαν Σουκούρ και στη συνέχεια ο Τουντσάι Σαλί.

Ο Λευτέρης Αντωνιάδης πέρασε και από τα ελληνικά γήπεδα. Το 1964 πήρε μεταγραφή στην ΑΕΚ, σε ηλικία ήδη 39 ετών, αλλά ένας τραυματισμός, έπειτα από πέντε μόνο αγώνες, τον ανάγκασε να τερματίσει την καριέρα του. 

Όταν κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια, εργάστηκε ως προπονητής στο Αιγάλεω, στη "SuperSport United FC", ομάδα της Ν. Αφρικής και στις τουρκικές ομάδες Orduspor, Mersin Ιdman Yurdu και Boluspor.          Nooz.gr 
Πηγή "Όστρια"

Posted in: Ελληνες