Μου αρέσει η υπόσχεση του Παραδείσου. Σκοπός μου είναι μι γλώσσα που μπορεί να ανταποδώσει και να τιμήσει αυτά τα δώρα, μια γλώσσα ελεύθερη από τα μοντέρνα ψέματα.
Ούτε αυτός ο κόσμος, ούτε κανένα από τα μέρη του είναι ένα «περιβάλλον». Ένα σπίτι προς πώληση δεν είναι «σπίτι». Τα οικονομικά δεν είναι «επιστήμη», ούτε η «πληροφορία» είναι γνώση.
Ενας ανόητος σε δημόσιο αξίωμα δεν είναι «ηγέτης». Ένας πλούσιος κλέφτης είναι κλέφτης. Και μια πνευματική πόρνη είναι πόρνη.
Ο κόσμος έχει γίνει κομμάτια μετά το διαζύγιο των πραγμάτων από τα ονοματά τους.
Η ακατάπαυστη προετοιμασία για πόλεμο δεν είναι ειρήνη.
Η υγεία δεν εξασφαλίζεται με την πώληση φαρμάκων.
Η επιστήμη με χορηγούς τις επιχειρήσεις είναι γνώση που έχει γίνει εμπόρευμα, το ίδιο και η τέχνη που ονομάζει όλο αυτό « πρόοδο».
Νομίζω ότι τα θέματα περί «ταυτότητας» είναι βασικά μπούρδες. Είμαστε οι πράξεις μας, πράγμα που συμπεριλαμβάνει τις υποσχέσεις μας, τις ελπίδες μας, αλλά πρώτα από όλα τις υποσχέσεις μας.
Γνωρίζω ότι ένα έμβρυο είναι ένα ανθρώπινο παιδί. Αγάπησα τα παιδιά μου από τη στιγμή της σύλληψής τους, έχοντας αγαπήσει τη μητέρα τους, η οποία τα αγαπούσε από τη στιγμή της σύλληψής τους και ακόμη πιο πριν.. Ποιοι είμαστε εμείς που θα ισχυριστούμε ότι ο κόσμος δεν άρχισε με αγάπη;
Θα ήθελα να πεθάνω, όπως γεννήθηκα, μέσα σε αγάπη, όπως το δικαιούνται και όλοι οι άνθρωποι.
Δεν μου αρέσουν οι μηχανές, αν και είμαι αναγκασμένος να τις χρησιμοποιώ. Κάποια μέρα θα εξαφανιστούν και αυτή θα είναι μια χαρούμενη και άγια μέρα.
Εννοώ τις φριχτές μηχανές που κινούνται καίγοντας το σώμα του κόσμου και την αναπνοή του.
Όταν βλέπω ένα αεροπλάνο να αφήνει τις αναθυμιάσεις του στον καθαρό ουρανό ή ένα όχημα στο διάστημα να μιμείται ένα αστέρι τη νύχτα, λέω, «φύγε από κει!», όπως θα μιλούσα σε μια αλεπού ή έναν κλέφτη στο κοτέτσι.
Όταν ακούω ότι το χρηματιστήριο πέφτει, λέω, «Ζήτω η βαρύτητα! Ζήτω η ηλιθιότητα, το λάθος και η απληστία στα παλάτια του φαντασμένου καπιταλισμού!».
Νομίζω ότι η οικονομία θα έπρεπε να βασίζεται στη λιτότητα, στη φροντίδα των πραγμάτων και όχι στην κλοπή, στην τοκογλυφία, στην παραπλάνηση, στη σπατάλη και στην καταστροφή.
Σκοπός μου, είναι μια γλώσσα που μπορεί να μας κάνει μια ολότητα, παρόλο που είμαστε θνητοί, αδαείς και μικροί. Ο κόσμος είναι μια ολότητα πέρα από την ανθρώπινη αντίληψη. Το σώμα έχει τη δική του ζωή, που παραμένει ανέγγιχτη από τη σωρεία των εξηγησεών μας. Δεν θέλω να ζήσω για πάντα ή να ζήσω περισσότερο με κομμάτια άλλων ανθρώπων. Δεν πιστεύω ότι η ζωή ή η γνώση μπορούν να δοθούν από μηχανές. Η οικονομία των μηχανών έχει βάλει φωτιά στη γη και όλα τα πλάσματα καίγονται μέσα σε αυτήν.
Δεν πιστεύω ότι η «επιστημονική μεγαλοφυΐα» με την αφέλεια που τη διακατέχει για τη δυναμή της είναι ίση με τη φύση ή τον ανθρώπινο πολιτισμό.
Οι απερίσκεπτες εισβολές της στον πυρήνα των ατόμων, των κυττάρων και σε κάθε πτυχή του κόσμου δεν μας έχουν οδηγήσει στο φως αλλά μας έχουν στείλει να περιπλανιόμαστε ακόμη πιο βαθιά στο σκοτάδι.
Ούτε πιστεύω ότι η «καλλιτεχνική μεγαλοφυΐα» είναι κτήμα κανενός καλλιτέχνη.
Δεν είναι η «ανθρώπινη μεγαλοφυΐα» που μας κάνει ανθρώπους, αλλά μια παλιά αγάπη, μια παλιά νοημοσύνη της καρδίας, που συλλέγουμε μέσα μας από τον κόσμο, από τα πλάσματα, από τους αγγέλους της έμπνευσης, από τους νεκρούς- μια νοημοσύνη απλά ανύπαρκτη για εκείνους που δεν την έχουν, αλλά πιο ποθητή και από την ίδια τη ζωή για εκείνους που την έχουν.
Σκεφτείτε την μεγαλοφυΐα των ζώων, το καθένα πραγματικά τι είναι. Γνωρίζουν (πολύ καλύτερα από μας) πώς να ζουν στα μέρη που ζουν.
Έτσι κι εγώ θα ήθελα να είμαι ένα πραγματικό ανθρώπινο ον, αγαπητέ αναγνώστη, μια επιλογή καθόλου εφικτή σήμερα. Αλλά γι’αυτό ακριβώς βρίσκομαι εδώ.
Και αυτό είναι που περιμένεις από μένα, όπως κι εγώ από σένα, αν και για την υλοποιησή του ίσως χρειαστεί να περιμένουμε χίλια χρόνια."
Wendell Berry
** Ποιητής, συγγραφέας και γενικά άνθρωπος του πολιτισμού, με πλήθος βραβείων στο ενεργητικό του και τεράστιο συγγραφικό έργο, ο Wendell Berry (1934-) είναι μια από τις σπουδαιότερες πνευματικές προσωπικότητες της Αμερικής. ¨όλο του το έργο στην ουσία, είναι μια κραυγή αφύπνισης προς την ανθρωπότητα, ένα μήνυμα ξεκάθαρο προς όλους: οι άνθρωποι πρέπει να μάθουμε να ζούμε σε αρμονία με τους φυσικούς ρυθμούς της γης, διαφορετικά θα αφανιστούμε.. Το κείμενο που προηγήθηκε, παρουσιάζεται πρώτη φορά στα ελληνικά.
Περιοδικό ΑΒΑΤΟΝ
Πηγή "Ραμνούσια"
Piraeus Time
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου