Ποιος ήταν αυτός ο προδότης;

Καίτη Βασιλάκου

ΑΝΑΞΙΟΣ  ΤΗΣ  ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ  ΤΟΥ ΛΑΟΥ

Όπου αν διήλθεν ο κ. Β. από των Πατρών εις Αθήνας ηκούσθησαν φωναί διαμαρτυρίας κατά της καταστάσεως και της αντεθνικής πολιτικής του κ. Β. Τόσον δε έχει ριζωθεί πλέον εις την συνείδησιν του λαού ότι ο κ πρωθυπουργός εγένετο τυφλόν όργανον των ξένων και ότι επί των ημερών αυτού η Ελλάς δεν έχει εθνικήν πολιτικήν υποδουλωθείσα κτηνωδώς εις ξένας θελήσεις, ώστε η λέξις ξένος και αι φωναί έξω οι ξένοι είνε το γενικόν σύνθημα όπερ ακούεται πανταχού. Η αποστροφή δε του θαρραλέου εκείνου Μεγαρέως, όστις κατά την άφιξιν του κ. Β. διακόπτων τας ατόνους και στερεοτύπους υποσχέσεις του εφώναξε: Βγάλε την Αγγλική σημαία, την έχεις στην τσέπη σου,  η αποστροφή λέγομεν αύτη είνε η ευγλωττοτέρα διαμαρτυρία η ερμηνεύουσα τον πόνον και την αγανάκτησιν όλου του Ελληνικού λαού δια την αντεθνικήν και προδοτικήν πολιτείαν του κ. Β., ήτις παρέδωκε την Ελλάδα δεσμίαν εις τας χείρας των ισχυρών,...

Καταλάβατε για ποιον πρόκειται; Όχι; Αν συμπληρώσω την προηγούμενη φράση, θα τον βρείτε;

... ευτελή δούλην εις τας αγριότητας και την κτηνωδίαν των Τούρκων.

Ακόμη δεν τον βρήκατε; Δεν πειράζει.  Συνεχίζω εγώ και εν τω μεταξύ εσείς προσπαθήστε να μαντέψετε ποιος είναι.

Αυτός ο πρωθυπουργός τρέμων μη εισέλθη εις θέμα εθνικής πολιτικής απέφυγε τελείως να ομιλήση περί του Κρητικού ζητήματος και της επ’ αυτού πολιτικής του, ίνα μη διακοπή από μυριοστόμους φωνάς, αίτινες θα απήχουν επί μακρόν μίαν βαρυτάτην λέξιν, με την οποίαν ο λαός δια πρώτην φοράν απεκάλεσε τον πρωθυπουργόν του Κράτους!

(Προδότη θέλει να πει, αλλά δεν το λέει).

Διότι δεν ελησμόνησεν ο λαός ότι ο κ. Β. υπήρξεν από παιδικής ηλικίας ο υβριστής της Ελλάδος. Δεν ελησμόνησεν ο λαός ότι ο κ. Β. αντέδρασε πάντοτε κατά της ενώσεως της Κρήτης...

Ναι, αυτός που υποπτεύεστε είναι (ή είνε, κατά την ορθογραφία της εποχής). Παραλείπω ένα κομμάτι που αναφέρεται στις «ύπουλες» ενέργειες του πρωθυπουργού κατά της βασιλικής οικογένειας που κανένα δεν ενδιαφέρουν σήμερα και συνεχίζω:

Δεν ελησμόνησεν ο λαός ότι την προδοτικήν συνωμοσίαν του Θερίσσου εδημιούργησεν ο κ. Β. δια χρημάτων Τουρκικών και Αγγλικών, ίνα εκδιώξει τον πρίγκηπα  και ότι προς τούτο εκαπηλεύετο την σημαίαν της ενώσεως.

Παραλείπω μια παράγραφο που περιγράφει πώς «βυσσοδομούσε» ο κ. Β. δια των εμμίσθων οργάνων του στα Χανιά.

Χθες ακόμη το «Σκριπ» επληροφορείτο εκ Χανίων αυθεντικώς – και δυνάμεθα να διαβεβαιώσωμεν υπευθύνως την ακρίβειαν του γεγονότος -  ότι ο κ. Β. αγωνίζεται ήδη δια των εν Κρήτη εμπίστων αυτού όπως επιτύχη καταχθόνιον σχέδιον, να διαγραφώσι όλαι αι πράξεις της επαναστάσεως δια της αναβιώσεως της παλαιάς συνελεύσεως διοριζούσης νέαν Κυβέρνησιν, εν αποτυχία δε, να προκαλέσει την κατάλυσιν της επαναστάσεως δι’ εμφυλίων σπαραγμών και να επισύρη την κατάληψιν της Κρήτης υπό των Δυνάμεων. Πάντα ταύτα δεν διαφεύγουν την αντίληψιν του ευφυούς Ελληνικού λαού...

Ευφυούς; Χμ!

...εις την συνείδησιν του οποίου σήμερον μία κυριαρχεί ιδέα, ότι ο κ. Β. εργάζεται δι εαυτόν και όχι δια το Έθνος, ότι δι αυτόν δεν υπάρχει Έθνος ούτε πατρίς. Υπάρχει μόνον βωμός ιδιοτελών συμφερόντων, εις τον οποίον θυσιάζονται τα εθνικά συμφέροντα.

Τούτο ερριζώθη πλέον εις την συνείδησιν και του τελευταίου αγρότου... ότι ο κ. Β. δεν έχει εθνικόν αίσθημα, ότι είνε τυφλόν όργανον των εχθρών της Ελλάδος, ότι κατεπρόδωκε τα εθνικά συμφέροντα και ότι είνε ανάξιος της εμπιστοσύνης του ελληνικού λαού.

Αυτά τα ωραία γράφει η εφημερίδα «Σκριπ» στις 22 Φεβρουαρίου του 1912, πριν ακριβώς εκατό χρόνια. Και βέβαια αναφέρει το όνομα του πρωθυπουργού φαρδιά πλατιά: Είναι ο Ελευθέριος  Βενιζέλος.

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος λοιπόν  είναι ο ανάξιος και ο προδότης. Αυτός είναι ο υβριστής της Ελλάδας. Αυτός παρέδωσε τη χώρα δέσμια στα χέρια των ισχυρών και  την υποδούλωσε κτηνωδώς σε ξένες θελήσεις. Αυτός προκάλεσε τον πόνο και την αγανάκτηση όλου του ελληνικού λαού με την αντεθνική και προδοτική πολιτεία του. Αυτός εμποδίζει την ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα. Αυτός είναι το τυφλό όργανο των εχθρών της πατρίδας.

Λίγους μήνες αργότερα, τον Οκτώβριο του 1912, ξεκινούν οι Βαλκανικοί Πόλεμοι και τον ίδιο μήνα καταλαμβάνεται η Θεσσαλονίκη. Ενάμιση χρόνο αργότερα, με τη συνθήκη του Βουκουρεστίου, έχουν περάσει στην Ελλάδα η Θεσσαλονίκη, η Χαλκιδική, το λιμάνι της Καβάλας με ολόκληρη σχεδόν την ενδοχώρα, η νότια Ήπειρος με τα Ιωάννινα, τα νησιά του Αιγαίου ( εκτός από τα Δωδεκάνησα, το Καστελλόριζο, την Ίμβρο και την Τένεδο) και η Κρήτη. Η Ελλάδα έχει διπλασιαστεί σε έκταση.

Φυσικά οι αντιβενιζελικές εφημερίδες δεν έχουν καμιά όρεξη να πλέξουν το εγκώμιο του «προδότου και αναξίου της εμπιστοσύνης του λαού».  Το «Σκριπ» τρώγεται με τα ρούχα του. Ο Βενιζέλος δεν φέρθηκε με ευγένεια στους αντιπροσώπους του δημοτικού συμβουλίου της Αθήνας. Τι θα γίνει με την Ήπειρο.  Τι θα γίνει με τη Θράκη. Τι θα γίνει με το ελληνικό στοιχείο στην Τουρκία.  Γενικώς κακοί χειρισμοί του πρωθυπουργού.

Καθώς διαβάζω αυτή τη γκρίνια, έρχονται στο μυαλό μου οι στίχοι του Καβάφη:

Έτσι, πλην Λακεδαιμονίων στον Γρανικό

και στην Ισσό μετά, και στην τελευταία

μάχη, όπου εσαρώθη ο φοβερός στρατός

που στ’ Άρβηλα ξεκίνησε για νίκην κ’ εσαρώθη.

Κι απ’ την θαυμάσιαν πανελλήνιαν εκστρατεία

την νικηφόρα, την περίλαμπρη

την περιλάλητη, την δοξασμένη

ως άλλη δεν δοξάσθηκε καμιά,

την απαράμιλλη, βγήκαμ’ εμείς,

ελληνικός καινούργιος κόσμος, μέγας.

Για Λακεδαιμονίους να μιλούμε τώρα!

 Διατηρήθηκε η ορθογραφία της εφημερίδας.

Πηγή "Καίτη Βασιλάκου'

Posted in: Κείμενα