Αγκαλιάζουν τα «κέρδη» τους

Του Θανάση Νικολαΐδη

 «ΤΩ καιρώ εκείνω», δεν μιλούσες για φοροφυγάδες. Δεν τους έβλεπες, δεν σε απασχολούσαν (στη μιζέρια σου) και η ζωή κυλούσε…άνετα. Με ισχυρούς και αδύναμους και με «δημοκρατία μεταξύ ιδιοκτητών δούλων».

ΚΑΙ τι κάνανε οι «κυβερνήσεις» με το εργαλείο της ψήφου;  Την (υφ)άρπαζαν με χίλια κόλπα και εκβιασμούς και στρέφονταν στην πραγματική πηγή της. Σ’ εκείνους που χρηματοδοτούσαν προεκλογικούς αγώνες πολιτικών με ανταποδοτικά οφέλη, κι αυτοί (οι πολιτικοί) δεν τους ξεχνούσαν, όταν έρχονταν «εν τη βασιλεία» τους.

ΟΙ δεκαετίες πέρασαν, αλλά οι «παραδόσεις» δεν πεθαίνουν. Μια υπουργική καρέκλα είναι ό,τι χρειάζεται για την ανταπόδοση της (υπο)στήριξης του «λεφτά». Σε βοήθησε και ανταποδίδεις με νόμο βολικό (για τη φοροδιαφυγή του).

ΚΙ αν δεν έχεις δρόμους, παιδεία και νοσοκομεία, έχεις φοροφυγάδες! Με τον ιδρώτα τους στην Ελβετία κι εσύ στο χωράφι, στην οικοδομή, στην ξενιτιά. Δημόσιος υπάλληλος που δεν μπορείς να «κλέψεις», ψιλικατζής που κλέβεις πενταροδεκάρες κι όλοι μαζί να γδάρουμε την Ελλάδα μη στηριχτεί στα πόδια της. Ποιος να ψάξει τους μεγαλοφοροφυγάδες και γιατί, ωστόσο, να’ σαι…περήφανος ως πληβείος μιας κοινωνίας των ανισοτήτων.

ΚΑΤΙ πάει ν’ αλλάξει και το κάνει η ανάγκη. Με την κόμπο στο χτένι και την Ελλάδα στο χείλος του γκρεμού. Το πήραν απόφαση πως και όλα να τα πάρουν απ’ τη φτωχολογιά δεν φτάνουν; Πήραν την απόφαση να βάλουν χέρι στους ελβετοκαταθέτες και «παρθένους» από φορολόγηση που δήλωναν εισόδημα ανέργου ή μεροκαματιάρη;

ΜΕ τέτοιες προθέσεις(;) και παρόμοια βήματα, σε άλλες εποχές, θα ‘χαν πέσει. Θα τους είχαν «ρίξει» αυτοί που τους δίναν’ το πράσινο για εξουσία δοτή και εξαρτημένη. Σήμερα, κάτι από μπαρούτι βρωμάει για τους…αποταμιευτές (της Ελβετίας) και…πατριώτες των δυο τελευταίων χρόνων. Με το μακρύ απελευθερωμένο(;) χέρι της εξουσίας να χώνεται στον κορβανά της παραεξουσίας των εχόντων, ληστών και φοροφυγάδων.

ΔΕΝ είναι μόνο η διεθνής συγκυρία και η ασταθής ευρωπαϊκή οικονομική ισορροπία. Είναι και ο επαπειλούμενος λαϊκός ξεσηκωμός που (εξ)αναγκάζει την εξουσία να στρέψει το κεφάλι και προς την άλλη πλευρά. Ωστόσο, αυτός «ο λαός ο μικρός ο μέγας» που κατάντησε «μικρός» τώρα…τελευταία, πάει να «ξαναμεγαλώσει». Από ανάγκη κι απ’ τα βάσανά του. Κάτι κινείται και οι μεγαλοφοροκλέφτες, περιδεείς(;) αγκαλιάζουν τα «κέρδη» τους.

Πηγή "Ακτιβιστής"

Posted in: Αρθρογραφία