Μου είπαν πίστεψε…και προσκύνησα!
Μου είπαν σκάσε…και σώπασα!
Μου είπαν σκύψε…και γονάτισα!
Μου είπαν κινδυνεύεις…και ακινητοποιήθηκα!
Μου είπαν μην ανησυχείς….και ξέχασα!
Μου είπαν όλα οκ…και κοιμήθηκα!
Ναι, ναι, σε όλα ναι! Ό,τι μου ζήτησαν κι ακόμα παραπάνω!
Ναι στους γονείς, ναι στους δασκάλους, ναι στ’ αφεντικά, ναι στο κόμμα, ναι στον καλό Θεό…ΝΑΙ, ΝΑΙ, ΝΑΙ, σε ότι πείτε ….ΝΑΙ!
Σάμπως κατάφερα ποτέ μου μόνος να σκεφτώ. Από την κούνια ακόμα με τάιζες σκουπίδια. Το φόβο σου, την πίκρα σου, τη θλίψη των ανεκπλήρωτων ονείρων σου, το θυμό σου για όλα αυτά που «άδικα» σου λαχε η ζωή! Την απογοήτευση σου για το πώς θα ήταν η ζωή σου…αν…αν…αν! Εσύ δε μού μαθες να μην ελπίζω, να μην εμπιστεύομαι, να μην αφήνομαι, να μην αγαπάω! Εσύ δε μού μαθες το καλό και το κακό, το ηθικό και το ανήθικο, το σωστό και το λάθος…μα όλα με δύο μέτρα και δύο σταθμά! Καλή η αλήθεια μα μόνο όταν δεν σε βλάπτει! Καλή η ηθική, αλλά μην είσαι και κορόιδο!
Κι αφού ολοκλήρωσες τη «διαπαιδαγώγηση» σου, εσύ δε με παράτησες μπροστά σε μια TV να δω πως είναι η ζωή εκεί έξω! Να μου μάθουν τι να θέλω, τι χρειάζομαι, τι πρέπει ν’ αποκτήσω! Ποιος είναι ο επιτυχημένος και πώς να ζήσω για να είμαι cool και trendy και hot!
Μεσ’ τα «σκουπίδια» γεννήθηκα, μεσ’ τα «απόβλητα» μεγάλωσα….μα φτάνει πια αυτή η μόλυνση!!! Γύρισα μέσα μου και αντίκρισα μια σκοτεινή χαβούζα!
Φόβος, θυμός, θλίψη, αδικία, βία, ανταγωνισμός, υποταγή και μίσος!
Δεν είμαι εγώ… ΑΥΤΟ!
Που είναι η χαρά, η φιλία, η αδελφοσύνη, η αγάπη, η δημιουργικότητα, η ελπίδα….Που;
Σκάβω με τα γυμνά μου χέρια, ματώνω και πονάω, αλλά ΟΧΙ δεν παραιτούμαι! Θα φτάσω ως το τέρμα! Ώσπου ν’ αντικρύσω την καθαρή λάμψη του ΕΙΝΑΙ μου!
Να ξυπνήσω και να θυμηθώ!
Να σταθώ όρθιος, να υψώσω το βλέμμα μου στον Ουρανό και να φωνάξω…..ΕΙΜΑΙ ΦΩΣ !!!
Ανδριανή Γκομώλη
Πηγή "Ραμνούσια"
Piraeus Time
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου