Σάββατο 18 Μαΐου 2013

Στον δρόμο

Carlito Brigante

Είχα καιρό να γράψω. Αισθανόμουν ότι έπρεπε να πιάσω την καθημερινότητα από τα μαλλιά και να αλιεύσω από τις εικόνες που θα μου έδινε, το από ποιους θα γίνει η επανάσταση! Έτσι, βγήκα στον δρόμο..

Η επανάσταση τελικά θα γίνει από τους τολμηρούς/ από εκείνους που παίρνουν τα love for ever από τα παγκάκια και τα κάνουν στίχους για ποιήματα και ρωτάνε και την γνώμη των διπλανών Ρουμάνων αν τους άρεσε/ από εκείνους που αποφασίζουν τελικά να πάνε με το ποδήλατο από την Kurfurstendamm έως πάνω την Prenzlauer Berg, πιωμένοι, τα μεσάνυχτα της Τρίτης/ από εκείνους που σηκώνονται κάθε πρωί, φτιάχνουν καφέ, ανάβουν τσιγάρο και χαμογελάνε δυνατά παρότι έχουν απολυθεί εδώ και μήνες/ από εκείνους που άλλαξαν το κανάλι βρίζοντας, την ώρα που κάποιος πληρωμένος βολεψάκιας, έπαιζε με την νοημοσύνη τους/ από εκείνους που είχαν την ιδέα και την υλοποίησαν, ώστε να αντικρίζεις αυτό το θέαμα στην Οδό Πιττάκη/ από εκείνους που κατάφεραν και ζωγράφισαν το οβάλ σχήμα της φλόγας του κεριού/ από εκείνους στις χάρτινες κούτες με τις πολύχρωμες κουβέρτες και τα τσιμεντί πόδια/ από εκείνους που είδαν δυο φορές την ίδια μέρα ταινία του Τσιώλη και δεν χόρτασαν/ από εκείνους που κέρασαν σουβλάκι με διπλή πίτα τον κύριο με τα μπλε μάτια στην Ζήνωνος/ από εκείνους που καίγονται για βόλτες στα στενά/ από εκείνους που θέλουν να διαβάσουν όλα τα συνθήματα στους τοίχους/ από εκείνους που γράψαν την λέξη αφαλολαγνεία στο πεζοδρόμιο έξω από τον "Νικήτα"/από εκείνους που εμπνεύστηκαν την "Ψυττάλεια"/ από εκείνους που θεωρούν ωραία ταινία το Mullholland Drive/ κι από εκείνους που γράφουν πάνω σε χαρτάκια και πληρώνουν τον μπάρμαν με τις σκέψεις τους..

Ίσως όμως, τελικά, η επανάσταση έρθει απλά από αυτόν που κάθεται δίπλα μας/ που κρατάει σφιχτά την χειρολαβή στο τραμ/ που ψηλαφεί τις χαραγματιές στα θρανία/ που φωτίζει με τον αναπτήρα του την κλειδαρότρυπα/ που δόθηκε στα μεγάλα ιδανικά και μετά τα απαρνήθηκε και μετά ξαναδώθηκε, ακόμα πιο ασυγκράτητα/που πιστεύει ότι η καταστροφή κρατάει λίγο, όσο το κλείσιμο μιας πόρτας/ που δεν πιστεύει σε κοινότοπες συνταγές, παρά στην ποίηση/ και για να μην πολυλογώ, η επανάσταση θα έρθει απ' όλους τους τρελούς, που τρελαίνονται να ζήσουν, τρελαίνονται να μιλήσουν, τρελαίνονται να σωθούν, που ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτούς που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά…

Πηγή "enfo.gr"