Αφορισμοί

Εσύ βλέπεις πρόοδο?
Εγώ βλέπω απλά τη ζωή που περνάει την ώρα της.

Θα μάθεις να ανοίγεις το χαζόκουτο το πρωί με το καφέ
Αμέσως μόλις γύριζεις από τη δουλειά
Τη νύχτα συντροφιά σου να τρυπώνει στα όνειρά σου.
Και θα ξέρεις πως έτσι είναι
Γιατί το είπε η τηλεόραση.

Κάποτε στο χωριό γνώρισα ένα γέροντα. Μου κανε εντύπωση που ήταν τόσο μερακλής και δεν άγγιζε κατσίκι. Δεν άντεξα τον ρώτησα.
«Μια φορά , μου είπε, όταν ήμουν παιδάκι η κατσίκα μας γέννησε ένα γκρι κατσικάκι. Το πήρα δικό μου. Το μεγάλωσα. Τ΄ονόμασα Κίτσο. Ο Κίτσος ήταν ο καλύτερος φίλος μου. Μια μέρα τον έχασα. Μετά από δυο μέρες μου τον βάλαν στο τραπέζι να τον φάω.. Οι γονείς μου τον μασουλάγανε χωρίς τύψεις και θέλαν κι εγώ να φάω το φίλο μου. Από τότε κατάλαβα ότι σ’ετουτο δω το κόσμο πρέπέι να προσέχω πάρα πολύ τι μου σερβίρουν...»

Τι ονειρεύονται τα ηλεκτρικά πρόβατα
Ανάμεσα στα βδομαδιάτικα τζακ ποτ
Και τη κυριακάτικη μελαγχολία
Πριν μια ακόμα ίδια Δευτέρα?

Ποια ήταν η τελευταία συγκίνηση γύρω μου?
Στο Σταλκερ η γκόμενα με τη γούνα και το σπορ αμάξι ψάχνει το ξεναγό να τη πάει στη «ζώνη». Ψάχνει μια νέα συγκίνηση, μια έκπληξη στη "ζώνη" του μεταλλαγμένου τοπίου. «Μην περιμένεις να δεις κανένα ουφο της λέει ο ξεναγός. Δεν υπάρχει τίποτα πια. Ο μεσαίωνας ήταν καλή εποχή. Κάθε σπίτι κι ένα φάντασμα, κάθε εκκλήσία κι ένας θεός». 

Αφού το όνειρο είναι δικό σου , γιατί παίρνεις κι ένα χαφιέ παρέα?

Αυτά τα νεοεποχίτικα άρχισαν να μου τη δίνουν σοβαρά στα νέα
Σ' ενα κόσμο που χρειάζεται ανθρώπους ζωντανούς, ακόμα κι αν είναι γεμάτοι ατέλειες,
μου θυμίζουν εκείνες τις κυράτζες που έχουν κάνει το εκατοστό λίφτινγκ και το χαμόγελό τους μοιάζει σιδηρούν προσωπείο είτε αναγγέλουν ένα θάνατο, είτε μια γέννηση...

Αντίχριστος δεν ξέρω τι είναι, αλλά αντιάνθρωπος θα μπορούσα να πω
πως είναι η μετάλλαξη του ανθρώπου από κερί σε διακόπτη....

Αν η ζωή μπορούσε να αγαπηθεί τόσο αυθόρμητα όπως μια μάνα αγαπάει το παιδί της , οι θεοί θα μπορούσαν επιτέλους να ξεκουραστούν, κι εμείς επι τέλους να ζήσουμε...

 Μήτσο μήπως πρέπει επι τέλους να σου αποκαλύψουν ότι δεν υπάρχει ο Αι Βασίλης? Κάποιος πρέπει να στο ξεφουρνίσει για να πάψεις να κοιτάς σαν χάνος εκει πάνω πότε θα σου φέρουν τ' αρκουδάκι με το κόκκινο φιογκάκι στο λαιμό για να κοιμάσαι ήσυχος τα βράδια.

Το κακό είναι πως δεν προσπαθούμε να δυναμώσουμε αυτό που αγαπάμε
αλλά να αποφύγουμε αυτό που φοβόμαστε... Ακόμα κι η ψήφος μας σ΄αυτό το τόπο έτσι λειτουργεί.  
Πηγή "Ιστορίες συνωμοσίες"

Posted in: Κείμενα