Θυσία για την Πατρίδα

Ὥστε προσήκειἡγεῖσθαι εὐδαιμονεστάτους τούτους,	Επομένως ταιριάζει να θεωρούμε πάρα πολύ ευτυχισμένους αυτούς,
οἵτινες κινδυνεύσαντες	οι οποίοι, αφού αγωνίστηκαν
ὑπέρ μεγίστων και καλλίστων	για τα πιο μεγάλα και τα πιο ευγενή (ιδανικά),
οὕτω τόν βίονἐτελεύτησαν,	έτσι τελείωσαν τη ζωή τους,
οὐκ ἐπιτρέψαντες περί αὑτῶν τῇ τύχῃ	χωρίς δηλαδή να εμπιστευτούν τους εαυτούς τους στην τύχη
οὐδ’ ἀναμείναντες τόν αὐτόματον θάνατον,	χωρίς να περιμένουν το φυσικό θάνατο,
ἀλλ’ έκλεξάμενοι τόν κάλλιστον.	αλλά διαλέγοντας τον πιο ωραίο.
Καί γάρ τοιἀγήρατοι μένἔσονται) αἱ μνῆμαι αὐτῶν,	Και γι' αυτό βέβαια αγέραστη θα είναι η ανάμνηση τους
ζηλωταί δέ (εἰσί)ὑπό πάντωνἀνθρώπων αἱ τιμαί·	και αξιοζήλευτες από όλους τους ανθρώπους οι τιμές τους·
οἵ πενθοῦνται μέν διά τήν φύσιν ὡς θνητοί,	αυτοί βέβαια πενθούνται λόγω της φύσης τους ως θνητοί,
ὑμνοῦνται δέ ὡςἀθάνατοι διά τήνἀρετήν.	υμνούνται όμως ως αθάνατοι λόγω της γενναιότητας τους.
Καί γάρ τοι θάπτονται δημοσίᾳ,	Και θάβονται με δημόσια φροντίδα
καί ἀγῶνες τίθενται ἐπ’ αὐτοῖς	και καθιερώνονται προς τιμήν τους αγώνες
ρώμης καί σοφίας καί πλούτου,	αθλητικοί, μουσικοί και πλούτου (ιππικοί),
ὡς ἀξίους ὄντας τούς τετελευτηκότας ἐν τῷ πολέμῳ	με την ιδέα ότι είναι άξιοι αυτοί που έχουν πεθάνει στον πόλεμο
τιμᾶσθαι ταῖς αὐταῖς τιμαῖς καί τούς ἀθανάτους.	να τιμούνται με τις ίδιες τιμές με τους αθάνατους.
Ἐγώ μέν οὖν αὐτούς καί μακαρίζω τοῦθανάτου καί ζηλώ,	Εγώ τουλάχιστον αυτούς και τους καλοτυχίζω για το θάνατοκαι τους ζηλεύω,
και οἶμαι μόνοις τούτοις ἀνθρώπων	και θεωρώ ότι μόνοι αυτοί από τους ανθρώπους
κρεῖττον εἶναι γενέσθαι,	άξιζαν περισσότερο να ζήσουν,
οἵτινες, ἐπειδήἔτυχον θνητῶν σωμάτων,	οι οποίοι, ενώ είχαν σώματα θνητών,
κατέλιπονἀθάνατον μνήμην	άφησαν πίσω τους αθάνατη ανάμνηση
διά τήν ἀρετήν αὑτών.	εξαιτίας της γενναιότητας τους.

Λυσίας, Ἐπιτάφιος τοῖς Κορινθίων βοηθοῖς
Πηγή fontas0.blogspot.com

Posted in: Αρχαία Ελλάδα