Η εντυπωσιακή απόφαση της Ελλάδας να κηρύξει δημοψήφισμα, «δολοφόνησε» στην ουσία την ευρωπαϊκή συμφωνία της περασμένης εβδομάδας.
Οι αγορές δεν μπορούν να περιμένουν τρεις μήνες για να μάθουν το αποτέλεσμα, και η Κίνα σίγουρα δεν θα δανείσει χρήματα στον EFSF, μέχρι να ξεκαθαρίσει η κατάσταση. Το όλο ευρωπαϊκό οικοδόμημα καταρρέει. Τα χρηματιστήρια πέφτουν και τα σπρεντς ανεβαίνουν. Αν δεν επέμβει η ΕΚΤ για να στηρίξει την Ιταλία, η χώρα θα συντριβεί.
Αν η κατάσταση δεν αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά, η Ιταλία κινδυνεύει πραγματικά. Αξίζει όμως να σημειωθεί πως η συγκεκριμένη χώρα δεν είναι από μόνη της χρεοκοπημένη, αλλά βρίσκεται σε αυτή τη δυσάρεστη θέση επειδή δεν έχει από πού να δανειστεί, δεν διαθέτει δηλαδή δική της κεντρική τράπεζα και δικό της νόμισμα. Η όλη δομή του ευρώ, κατάφερε να οδηγήσει μια αναπτυγμένη χώρα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας!
Η απόφαση για δημοψήφισμα στην Ελλάδα εξαγρίωσε τους αξιωματούχους των Βρυξελλών, και τους πολιτικούς ηγέτες σε ολόκληρη την Ευρώπη. Δεν θα πρέπει όμως να ξεχνάμε ότι η χώρα υπέστη την μεγαλύτερη δημοσιονομική πίεση που έχει ποτέ υποστεί κάποια άλλη σύγχρονη αναπτυγμένη χώρα, χωρίς να έχει τη δυνατότητα έστω της υποτίμησης.
Το ελληνικό χρέος διογκώθηκε κυρίως μετά την έναρξη του προγράμματος διάσωσης από πλευράς ΔΝΤ και ΕΕ. Ακόμη και αν γίνει το κούρεμα, το χρέος θα είναι σε επίπεδα 120% του ΑΕΠ το 2020, εννέα δηλαδή χρόνια μετά την έναρξη της ύφεσης! Εδώ δεν μιλάμε για θεραπεία αλλά για ποινή!
Κάθε ισχυρισμός από πλευράς τρόικας σε σχέση με το μνημόνιο, αποδείχτηκε ψέμα. Το αποτέλεσμα απέχει τόσο από την αλήθεια, που αμφιβάλλει κανείς αν και οι ίδιοι οι τροικανοί πίστευαν αυτά που έλεγαν. Οι Έλληνες αναγκάστηκαν να υποστούν την λιτότητα του ΔΝΤ, χωρίς την φροντίδα του. Και αυτό έγινε προκειμένου να κερδίσουν χρόνο οι τράπεζες.
Μπορεί να ήταν ψέμα, αλλά ως στρατηγική επιλογή δεν ήταν άσχημη. Και μάλιστα μπορεί και να πετύχαινε αν όμως δεν έμπαινε σε νέα ύφεση και η παγκόσμια οικονομία, και αν η ΕΚΤ φερόταν στοιχειωδώς λογικά. Δυστυχώς, η ΕΚΤ επέλεξε την πιο «σφιχτή» πολιτική ως λύση.
Στο μέλλον, οι ιστορικοί θα είναι ιδιαίτερα αυστηροί με όλους όσους χαράζουν την νομισματική πολιτική της ευρωζώνης τα τελευταία 3-4 χρόνια. Οι Έλληνες θυσιάστηκαν για να κερδίσουν χρόνο οι ισχυροί της ΟΝΕ.
Το δημοψήφισμα έρχεται να μας θυμίσει ότι η Ευρώπη αποτελείται από κυρίαρχα κράτη, τα οποία δεσμεύονται μεταξύ τους μόνο σε ορισμένα θέματα. Πρόκειται για Ένωση, μόνο κατ` ευφημισμό. Μερικοί από τους αρχικούς αρχιτέκτονες του ευρώ, θεώρησαν πως το ίδιο το νόμισμα θα έπαιζε τον ρόλο του καταλύτη με σκοπό την πλήρη ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Είχαν προειδοποιηθεί από οικονομολόγους αλλά και από την Bundesbank, ότι χωρίς δημοσιονομική ένωση, τα πράγματα θα είναι δύσκολα, και ίσως καταστροφικά για τη Νότια Ευρώπη. Η ιδεολογική όμως άποψη που κυριάρχησε ήταν πως το όποιο τραύμα θα χρησιμεύσει ως «ωφέλιμη κρίση», η οποία θα και βοηθήσει στην ολοκλήρωση του σχεδίου. Η σημερινή κρίση όμως, κάθε άλλο παρά χρήσιμη ή ωφέλιμη είναι.
Η Γερμανία έχει μπλοκάρει μέχρι τώρα κάθε προσπάθεια προς την επίτευξη δημοσιονομικής ένωσης, είτε πρόκειται για ευρωομόλογα, είτε για μεταφορές κονδυλίων και κεφαλαίων, είτε για κοινούς προϋπολογισμούς. Έχει εμποδίσει και την ΕΚΤ να λειτουργεί ως μια πραγματική κεντρική τράπεζα. Έτσι, το ελληνικό δημοψήφισμα αποτελεί ένα χτύπημα στο πιο ευαίσθητο από όλα τα στοιχεία που συναποτελούν την ΕΕ: Την απουσία λαϊκής στήριξης και νομιμότητας. Εξάλλου, το είδαμε ήδη πάρα πολλές φορές, στη Στοκχόλμη, στη Κοπεγχάγη, στο Δουβλίνο, και στη Χάγη, όταν κάθε φορά που γίνονταν κάποιο δημοψήφισμα, η λαϊκή ετυμηγορία ήταν πάντα το Όχι.
Του Ambrose Evans-Prithcard
The Independent
Απόδοση: S.A.
Piraeus Time
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου