Η «κυβέρνηση» Παπανδρέου έσυρε την Χώρα στο ΔΝΤ και υπέγραψε ένα σωρό, φανερές και μυστικές, συμφωνίες και Μνημόνια βάσει των οποίων μας εξαθλιώνει (και δεν έχουμε τελειώσει ακόμη) . Από την συμφωνία τoυ Ιουλίου καταλήξαμε στην επαχθέστερη του Οκτωβρίου, ενώ ο Αντώνης Σαμαράς έπεσε στην παγίδα του Παπανδρέου και των Ευρωπαίων «εταίρων» μας και αποδέχθηκε την συμφωνία αυτή. Και όχι μόνον αυτό αλλά εξαναγκάσθηκε και έλαβε μέρος και στο «κοινοβουλευτικό πραξικόπημα», με το οποίο μας προέκυψε η «κυβέρνηση» Παπαδήμου (ως υφισταμένη της πραγματικής κυβερνήσεως Ράϊχενμπαχ και ΣΙΑ). Και ενώ οι «εκπρόσωποί» μας έδωσαν «γην και ύδωρ» στο Δ΄ Ράϊχ, προκειμένου να μας δώσει την «6η δόση» και να μας κρατήσει λίγο ακόμη στην «ζωή» (προετοιμαζόμενο για την αποπομπή μας), δεν φθάνουν φαίνεται μόνο αυτά. Πιέζονται, εκβιάζονται μάλλον, να δεσμευθούν και ΕΝΥΠΟΓΡΑΦΩΣ οι αρχηγοί των μεγάλων κομμάτων ότι θα τηρήσουν τα συμφωνηθέντα της 26ης Οκτωβρίου (κάτι σαν τις δηλώσεις «υποταγής» επί Τουρκοκρατίας). Και συνδέουν την εισροή των χρημάτων, με τις υπογραφές. Και απειλούν με αποπομπή από την Ευρωζώνη, με ολοκληρωτική χρεωκοπία κ.α. , προκειμένου όπως πειστούν να υπογράψουν.Προφανέστατα γιατί με τις υπογραφές θα μεγιστοποιηθεί ο εξευτελισμός, αφού καμμία πρακτική αξία έχουν. Ο Αντώνης Σαμαράς ανθίσταται ακόμη. Ευτυχώς. Ως πότε όμως και με τι αποτέλεσμα;
Στο προηγούμενο άρθρο μου, έκανα μια ιστορική αναδρομή και σύγκριση καταστάσεων. Και είχα πει, ότι πρέπει να λαμβάνονται υπ΄όψιν οι συνθήκες τις εποχής, τις οποίες πρέπει με την σκέψη μας να προσπαθούμε να τις πλησιάσουμε. Ήμουν βέβαιος εκ των προτέρων, ότι θα υπήρχαν πολλές αρνητικές αντιδράσεις επειδή θα εκινητοποιούντο κάποια «σύνδρομα». Τελικά δεν ήσαν τόσες όσες φανταζόμουν, ίσως γιατί οι εξελίξεις και οι εξ αυτών εμπειρίες, μας έχουν κάνει περισσότερο «υποψιασμένους». Ίσως γιατί μαθαίνουμε, σιγά-σιγά , να διαβάζουμε την Ιστορία ΕΤΣΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ.
Θα αποτολμήσω σήμερα μια ακόμη ιστορική αναδρομή και σύγκριση παρελθούσης καταστάσεως με την σημερινή (συμπίπτουν μάλιστα και ημερολογιακά). Φυσικά, δεν διεκδικώ για τον εαυτό μου ούτε το «αλάθητο» ούτε την «αυθεντία»…
Ευρισκόμεθα στο απώγειο του Εθνικού Διχασμού, τον Οκτώβριο του 1916. Η Ελλάδα χωρισμένη στα δύο, με τον βασιλιά Κωνσταντίνο στο «κράτος των Αθηνών» και τον πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο στο «κράτος της Θεσσαλονίκης». Στίς συμμαχικές Δυνάμεις της «Αντάντ» (της «Εγκαρδίου Συνεννοήσεως» όπως ήταν η ακριβής ονομασία της), δεν αρκούσε η ουδετερότητα του επίσημου Ελληνικού Κράτους των Αθηνών , εκπεφρασμένη από πολλού χρόνου. Πίεζαν αφόρητα να εγκαταλείψει την ουδετερότητα και να εξέλθει στον πόλεμο, στο πλευρό της, κατά των Κεντρικών Δυνάμεων. Υπολόγιζαν στο αξιόμαχο του Ελληνικού Στρατού αλλά και στον αρκετά μεγάλο αριθμό του. Οι πιέσεις αυτές αρχικά ήσαν διπλωματικές, εν γνώσει και σε πολλές περιπτώσεις με την υπόδειξη του Βενιζέλου. Στην συνέχεια έγιναν σοβαρότερες, σε σημείο που κατέλυαν την Εθνική κυριαρχία και κατέληξαν σε στρατιωτική επέμβαση. Με εντολή του Στρατηγού Σαράϊγ, επικεφαλής των συμμαχικών δυνάμεων στην Θεσσαλονίκη, καταλαμβάνεται η περιοχή από την Κορυτσά έως την Κατερίνη και αιχμαλωτίζονται και αφοπλίζονται οι Ελληνικές Μονάδες της περιοχής (οι πιστές στην επίσημη κυβέρνηση). Μυστικοί πράκτορες των συμμάχων δρούν ανεξέλεγκτα στην Αθήνα, υπό το πρόσχημα της προστασίας των Βενιζελικών πολιτών. Αξιωματικοί του Γαλλικού Στόλου, που βρίσκεται κοντά στον Πειραιά, παρακάμπτοντας και αγνοώντας πλήρως την Ελληνική κυβέρνηση, πηγαίνουν στις πρεσβείες των Κεντρικών Δυνάμεων και επιδίδουν τελεσίγραφα στους πρεσβευτές να εγκαταλείψουν την Χώρα.
3 Νοεμβρίου 1916. Ο Γάλλος Ναύαρχος Φουρνέ, επικεφαλής του Γαλλικού Στόλου και κατ΄εντολήν της κυβερνήσεώς του, αποστέλλει τελεσίγραφο στην κυβέρνηση να του παραδοθούν οι ποσότητες των πυρομαχικών που υπήρχαν στην Πρωτεύουσα. Προηγουμένως είχε, με επιχείρηση, αιχμαλωτίσει τον Ελληνικό ελαφρύ Στόλο του Ναυστάθμου Σαλαμίνος, στον οποίο μάλιστα ύψωσε την Γαλλική Σημαία. Η κυβέρνηση απορρίπτει το τελεσίγραφο με την φράση του Πρωθυπουργού Σπυρίδωνος Λάμπρου: «Η Ελλάς δεν παραδίδει τα όπλα». Ο Φουρνέ, την 18η Νοεμβρίου, αποβιβάζει 3.000 άνδρες και επικεφαλής ο ίδιος οδεύει προς Αθήνα και εγκαθίσταται στο Ζάππειο. Στην Αθήνα όμως βρίσκονται 30.000 στρατιώτες και επίστρατοι. Μή ανεχόμενοι τη νέα ταπείνωση, μαζί με ενόπλους πολίτες και χωρίς επίσημη εντολή, επιτίθενται κατά των Γαλλικών δυνάμεων. Σφοδρές και γενικευμένες συγκρούσεις λαμβάνουν χώρα και τα Γαλλικά Θωρηκτά βομβαρδίζουν την Αθήνα. Αργά το βράδυ σταμάτησε ο βομβαρδισμός και οι εχθροπραξίες,με 57 Γάλλους και 30 Έλληνες νεκρούς και με δεκάδες τραυματίες και από τα δύο μέρη. Σύμφωνα με τα ιστορικά αρχεία, ο Γάλλος Υπουργός Ναυτικών Λακάζ, επετίμησε τον Φουρνέ λέγοντάς του: «Έπρεπε να κάνεις την Αθήνα στάχτη».
Στις 25 Νοεμβρίου η «Τριανδρία» της Θεσσαλονίκης , κηρύσσει με ειδικό διάγγελμα έκπτωτο τον Βασιλιά Κωνσταντίνο, βασική πλέον απαίτηση των «συμμάχων» μας ενώ παράλληλα οι συμμαχικές δυνάμεις επιβάλλουν αποκλεισμό των Αθηνών έως την 1η Ιουνίου 1917 (κατά την οποία τελικώς ανεχώρησε εξόριστος ο Κωνσταντίνος). Αποτέλεσμα ήταν να επιπέσει λοιμός ελλείψει τροφίμων και να σημειωθούν πολλοί θάνατοι πολιτών από ασιτία. Ακόμη και μετά την έλευση του Βενιζέλου στην Αθήνα και για μεγάλο χρονικό διάστημα, η Πρωτεύουσα ήταν υπό Γαλλική κατοχή «προκειμένου εκτελεσθώσιν τα συμπεφωνημένα». Η συνέχεια είναι γνωστή. Η Ελλάδα εισήλθε στον πόλεμο, σύσσωμη πλέον, στο πλευρό των Αγγλογάλλων, βοήθησε στην ήττα των Κεντρικών Δυνάμεων και των συμμάχων τους Τούρκων και Βουλγάρων. Το ότι διπλασιάστηκε σε έκταση, ήταν αποτέλεσμα του αίματος και των θυσιών των παιδιών της και όχι «δώρο» των συμμάχων. Η «ανταμοιβή» από τους «συμμάχους» μας ήλθε λίγα χρόνια αργότερα, το 1922, όταν όχι απλά μας εγκατέλειψαν αλλά βοήθησαν και τους εχθρούς μας Τούρκους να μας εκδιώξουν από τα εδάφη της Μικράς Ασίας, που με δική τους «εντολή» είχαμε απελευθερώσει.
Σήμερα και ως προς εμάς, οι «εταίροι» μας δεν εφαρμόζουν την «διπλωματία των κανονιοφόρων», είναι διαφορετικές οι συνθήκες άλλωστε. Διαβάζοντας όμως με προσοχή τα παραπάνω ΓΕΓΟΝΟΤΑ, δεν είναι μοιραίοι κάποιοι συνειρμοί; Νομίζω πως ναι…
Σπύρος Παπασπύρος
Πηγή "freepen"
.jpg)
Piraeus Time
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου