Μεσούτ, μας ανάψατε

της Στέλλας Αλαφούζου


Οι «αθώες-τύπου εξομολόγηση» δηλώσεις του πρώην Πρωθυπουργού της Τουρκίας Μεσούτ Γιλμάζ περί Τούρκων κατασκόπων που ευθύνονταν για εμπρησμούς ελληνικών δασών την περίοδο της Πρωθυπουργίας της Τανσού Τσιλέρ, άναψαν φωτιές ως αναμενόταν. Δικαιώθηκε και ο κύριος Καρατζαφέρης (δεν το εννοώ) όπου σύμφωνα με ανακοίνωση του γραφείου τύπου του: «Όταν ο Πρόεδρος του ΛΑΟΣ, τότε βουλευτής της ΝΔ, κ. Γ. Καρατζαφέρης, είχε τολμήσει και είχε αναφερθεί στη δράση τούρκων πρακτόρων - εμπρηστών, το πολιτικό κατεστημένο είχε αντιδράσει με τα συνήθη αντανακλαστικά, περί ακροτήτων και συναφών αηδιών», ταυτοχρόνως δε, καταλάβαμε όλοι ποιος ευθύνεται για το πολιτικό πρόβλημα και την αποσταθεροποίηση στην Ελλάδα. Ο τουρκικός ο δάχτυλος. Τι άλλο;

Αμέσως μετά αρχηγοί κομμάτων και λοιποί wannabe σωτήρες του τόπου, έσπευσαν να κάνουν δηλώσεις για τουρκικές αποζημιώσεις που πρέπει να μας καταβληθούν. Αν είναι σοβαρό αυτό, ας οργανωθούμε. Να βρούμε ποιοι άλλοι μας έβλαψαν και να ζητήσουμε τα ανάλογα. Και εκτός και εντός όμως. Και όπως σε κάθε τέτοια «αναμέτρηση» με το παρελθόν, δεν είναι λίγοι εκείνοι που ξαναζούν την τουρκοκρατία, τη μικρασιατική καταστροφή, τον διωγμό και επισημαίνουν πως οι Τούρκοι δεν είναι φίλοι μας, κάτι που εν πάση περιπτώσει δεν είναι νέο αλλά δεν είναι και για κραυγές. Λες και στην προσωπική μας ζωή, καθένας από εμάς συνυπάρχει μόνο με τους φίλους του. Το ζήτημα και ίσως το πιο λυπηρό όλων είναι ότι είμαστε αδύναμοι σε κάθε είδους αναμέτρηση. Δεν διεκδικούμε. Η εξωτερική μας πολιτική δεν είναι –ούτε υπήρξε ποτέ- σε θέση να υποστηρίξει τα αδιαμφισβήτητα δικαιώματα της Ελλάδας. Είμαστε ανοιχτοί από παντού. Και φοβάμαι πως αν συνεχίσουμε να κραυγάζουμε την ημιμάθειά μας –οι Τούρκοι είναι εχθροί μας, οι Γερμανοί είναι εχθροί μας, οι Εβραίοι είναι εχθροί της ανθρωπότητας γενικώς- δεν θα καταφέρουμε να υπερασπιστούμε ούτε τη χώρα, ούτε την όποια «υπόληψή» μας στον κόσμο.

Προσωπικά, οι δηλώσεις του πρώην πρωθυπουργού Γιλμάζ περί πρακτόρων με στενοχωρούν λιγότερο από την αλήθεια ότι τα δάση μας δεν υπήρξαμε ικανοί να τα προστατεύσουμε. Την περίοδο ’95-’97 ήταν τα μυστικά κονδύλια της Τσιλέρ και το 2007 «ο Στρατηγός άνεμος». Η διαφορά πού είναι;
Πηγή "protagon"

Posted in: Αρθρογραφία