Νίτσε, Βάγκνερ, Χίτλερ και Υπεράνθρωπος...

Μία από τις κορυφαίες μορφές της παγκόσμιας φιλοσοφικής σκέψης όλων των εποχών, ο Γερμανός στοχαστής Φρίντριχ Νίτσε, ήταν από τα πρόσωπα που επηρέασαν τα μέγιστα τη σκέψη και τη δράση του Αδόλφου Χίτλερ.

 Γεμάτο μυστήριο και πάθος, υπαγόμενο σχεδόν εξολοκλήρου στη μεταφυσική, το έργο του Νίτσε παραμένει και στις ημέρες μας εξαιρετικά διφορούμενο: άλλοι το χαρακτηρίζουν ως κάτι το μοναδικό, ένα «διαμάντι» της ανθρώπινης σκέψης, ενώ άλλοι το καταδικάζουν ως «σατανικό», ως αποκύημα ενός περίπου άρρωστου νου... Τα πλέον αντιφατικά λοιπόν έχουν λεχθεί στην περίπτωση του Νίτσε και, βεβαίως, πρέπει ο ερευνητής να καταφέρει να βρει τη «χρυσή τομή», τη μέση οδό δηλ. που συνήθως είναι και η πιο ορθή.

Κεντρική ιδέα του νιτσεϊκού στοχασμού είναι η ιδέα του Υπερανθρώπου. Της υπέρβασης δηλ. της καθημερινής υλικής υφής φύσης του ανθρώπου και της ανάδειξής του στη θέση του... Θεού!!! Η κατά πολλούς βλάσφημη αυτή τοποθέτηση, που κατέταξε τον Νίτσε στους μεγαλύτερους πολέμιους του χριστιανισμού όλων των εποχών (άλλωστε ο ίδιος υπέγραφε στα τελευταία του κείμενα ως... «Αντίχριστος»!!!), είναι αλήθεια ότι αργότερα υιοθετήθηκε από τα δύο κυρίαρχα ολοκληρωτικά συστήματα που εμφανίστηκαν στη διάρκεια του δραματικού 20ού αιώνα: του γερμανικού εθνικοσοσιαλισμού και του σοβιετικού μπολσεβικισμού.

Ο πρώτος προσάρμοσε την ιδέα του Νίτσε περί Υπερανθρώπου στην αντίληψη της υπεροχής του Λευκού Άριου έναντι των «υπανθρώπων» που συνιστούσαν οι «κατώτερες» ράτσες, ο δε δεύτερος την μετέτρεψε στην εκδοχή του Σοβιετικού Ανθρώπου, ο οποίος στο όνομα της εργατικής τάξης θα συνέτριβε σε παγκόσμιο επίπεδο τις υπόλοιπες, τις «σάπιες», κοινωνικές τάξεις...

Είναι γνωστό ότι στο έργο του Νίτσε μεγάλη επιρροή άσκησε ο παγκοσμίου βεληνεκούς Γερμανός μουσικοσυνθέτης Ρίχαρντ Βάγκνερ, του οποίου το καλλιτεχνικό έργο – αν και αναμφίβολα μεγαλειώδες – έγινε συχνά αντικείμενο αυστηρής κριτικής (αφού θεωρείται ότι... υποβάλλει με τα ακούσματά του τον ακροατή σε φασιστική διάθεση!). Άλλωστε και ο ίδιος ο Χίτλερ επηρεάστηκε σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό από τον Βάγκνερ, τη μουσική του οποίου και λάτρευε κυριολεκτικά. Φυσικά ο Βάγκνερ, ο οποίος στις συνθέσεις του υμνούσε τους αρχαίους Τεύτονες θεούς και ήρωες, πίστευε και εκείνος πολύ στην ιδέα του Υπερανθρώπου...

Σημειώνουμε πάντως εδώ μία πάρα πολύ ενδιαφέρουσα σύμπτωση. Ως γνωστόν, ο Χίτλερ γεννήθηκε το 1889. Αυτή όμως ακριβώς τη χρονιά ο Νίτσε ολοκλήρωσε το φοβερά αντιχριστιανικό βιβλίο του «Ο αντίχριστος» και... αμέσως μετά έπεσε σε κατάσταση τρέλας και κατέληξε έγκλειστος στο ψυχιατρείο!...

Εκεί έμεινε 11 ολόκληρα χρόνια, με κατεστραμμένο εγκέφαλο και ευρισκόμενος διαρκώς σε κατάσταση «έκστασης», ώσπου άφησε την τελευταία του πνοή εν έτει 1900. Κάπου όμως μέσα στο έργο του είχε προλάβει να προβλέψει, με «δαιμονική» ισχύ, ότι θα εγκαταλείψει τα εγκόσμια στις αρχές του αιώνα, στον οποίο θα αποκαλυφτεί ο Υπεράνθρωπος και θα συμβούν τραγικά πραγματικά γεγονότα...

Η ιδέα όμως του Υπερανθρώπου ενσωματώθηκε στον ιδεολογικό ιστό του χιτλερισμού και αποτέλεσε τον κεντρικό της πυρήνα. Έτσι, ολόκληρη η δομή της εθνικοσοσιαλιστικής κυβερνητικής πυραμίδας της Γερμανίας, με το τέλεια πειθαρχημένο στράτευμα και την σκληρή αυστηρότητα της κρατικής οργάνωσης βασίστηκαν ακριβώς πάνω στην ιδέα της δημιουργίας του Νέου Ανθρώπου, δηλ. του Υπερανθρώπου. Και φυσικά στον Νέο Κόσμο που «γεννιόταν» δεν υπήρχε θέση καμία για τις «κατώτερες» φυλές: τους Εβραίους, τους Σλάβους, τους Αθίγγανους, τους Νέγρους... Η Νέα Τάξη ήταν προορισμένα ΜΟΝΟ για τον Λευκό Άνθρωπο!

Είναι εντυπωσιακό και πρέπει οπωσδήποτε να το εντάξουμε στην έρευνά μας ότι ο νιτσεϊκός-χιτλερικός αυτός Υπεράνθρωπος αποτέλεσε ήδη από τα χρόνια του Μεσοπολέμου τη βασική ύλη για τη δημιουργία του κόμικ του Σούπερμαν (που άλλωστε σημαίνει Υπεράνθρωπος), που αργότερα έγινε και τεράστια επιτυχία στον κινηματογράφο!

Πράγματι, ο Superman ενσωματώνει στη φυσιογνωμία του όλα εκείνα τα στοιχεία της «υπεροχής», τα οποία και πρόβαλλε προηγουμένως ο γερμανικός εθνικοσοσιαλισμός και τα αποδίδει σε μια «ηρωική» τους διάσταση, ως υπεράσπιση δηλ. του «καλού» (το οποίο όμως είναι κάτι το πάρα πολύ σχετικό...).

Έτσι, ειδικά στο κόμικ του Superman βλέπουμε τον κεντρικό ήρωα, με το γράμμα S ως σύμβολο που δεσπόζει στη στολή του (θυμίζοντας έτσι τόσο τον κεραυνό του θεού Θωρ όσο και το σύμβολο των ναζιστικών SS!), να υπερασπίζει τη... Μητρόπολη (όπως δηλ. η κλασική γερμανική ταινία του βωβού κινηματογράφου “Metropolis”, με δημιουργό τον Φριτς Λανγκ!!!), παλεύοντας εναντίον διάφορων υπανθρώπων-τεράτων: του Σολομών Γκράντυ (δηλ. του... Εβραίου!!!), του Παράσιτου (που είναι κατακόκκινο και συμβολίζει την πάλη κατά του κομμουνισμού!...), του Ατομικού Κρανίου (που δεν είναι παρά ο συμβολισμός του τεχνολογικού πολιτισμού των ΗΠΑ) κτλ.

Χωρίς λοιπόν να υπερβάλουμε καθόλου μπορούμε άνετα να πούμε ότι όλο το ιδεολογικό υλικό για τη δημιουργία του Σούπερμαν πάρθηκε από την εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία... Κι αυτό είναι κάτι που δεν το λέμε μόνο εμείς, αλλά και μεγάλες μορφές του σύγχρονου παγκόσμιου στοχασμού, όπως π.χ. ο Ιταλός διανοούμενος, καθηγητής Ουμπέρτο Έκο (στο έργο του «Ο υπεράνθρωπος των μαζών»).

Δρ. Ησαΐας Κωνσταντινίδης

Πηγή "elora"

Posted in: Διάφορα