Τετάρτη 18 Απριλίου 2012

Ένας... Άκης δεν φέρνει την Άνοιξη


Κώστας Στούπας

Οι περιπτώσεις όπως του Άκη Τσοχατζόπουλου και του Μένιου Κουτσόγιωργα αποτελούν πιθανότατα την επιτομή της μεταπολιτευτικής πολιτικής διαφθοράς...

Ο ένας αφέθηκε στη διαφθορά για να γίνει πρωθυπουργός και ο άλλος για να εκδικηθεί την κοινωνία επειδή δεν έγινε*. Μέντωρ και τον δυο ο πρωθυπουργός, με ροζ βίλα, χωρίς το απαραίτητο πόθεν έσχες, το οποίο προσέφεραν με «δανεικά» κομματικά στελέχη που το διέθεταν...

Ο Ανδρέας Παπανδρέου μετά το σκάνδαλο με τη ροζ βίλα εξελέγη πρωθυπουργός με ευρεία πλειοψηφία. Η κοινωνία θεώρησε θεμιτό ο πρώτος πολίτης της χώρας να μην μπορεί να αποδείξει ευκρινώς το πόθεν έσχες...

Ο ένας εκ των δανειστών μάλιστα, αργότερα με πρόταση του Κ. Καραμανλή του νεώτερου,  εξελέγη στο ύπατο πολιτικό αξίωμα της χώρας.

Αυτό που κάνει εξοργιστικές τις δυο από τις τρεις παραπάνω περιπτώσεις,  είναι η απουσία κάθε προσπάθειας να κρύψουν το προϊόν της διαφθοράς (Αναφέρομαι στη ροζ βίλα και στο σπίτι μπροστά στην  Ακρόπολη).

Ο Παπανδρέου είναι ο δημοφιλέστερος πολιτικός της μεταπολίτευσης και οι άλλοι δυο όμως έδρεψαν καρπούς δημοφιλίας και αναγνώρισης όσο ήταν ισχυροί, καθώς και τη σιωπή της εγχώριας «προοδευτουριάς» όταν αποδείχτηκαν ένοχοι...

Η σημαντικότερη προσφορά του Παπανδρέου ήταν η αποκατάσταση της μισής διωκόμενης Ελλάδας από το μετεμφυλιακό κράτος και παρακράτος.

Η χειρότερη προσφορά του, ακόμη και από  την θεμελίωση του μοντέλου της χρεοκοπίας,  ήταν πως απενοχοποίησε την διαφθορά.

Σε όλο τον κόσμο υπάρχει διαφορά, πουθενά όμως οι διεφθαρμένοι δεν επιδεικνύουν το προϊόν της διαφθοράς και δεν επαίρονται γι’ αυτό, είτε είναι πολιτικοί, είτε συνδικαλιστές, είτε φοροφυγάδες.

Φυσικά η διαφθορά δεν αφορά μόνο το ΠΑΣΟΚ, ανάλογο μερίδιο έχει και η Νέα Δημοκρατία, ενώ του «χορού» δεν απέχουν κατ’ αναλογία τα μικρότερα κόμματα κυρίως σε επίπεδο μεσαίων στελεχών που έχουν πάρε - δώσε με το δημόσιο.

Ο κόσμος σήμερα λοιδορεί και βρίζει τους πολιτικούς και την πολιτική και δεν έχει άδικο. Πολύ εύκολα πλέον στους καφενέδες ακούς λόγια επαινετικά για δικτάτορες που πέθαναν στη ψάθα...

Δεν είναι όλοι οι πολιτικοί έτσι, ούτε η δημοκρατία ήταν πάντα συνυφασμένη με τη διαφθορά.

Από αυτή τη χώρα έχουν περάσει και έντιμοι πολιτικοί όπου όχι ήταν προσηλωμένοι στα νόμιμα, αλλά και στα ηθικά...

Ο Παναγής Παπαληγούρας π.χ. ήταν υπουργός Συντονισμού και διέμενε σε ένα υπόγειο δυομισάρι, στην οδό Καρνεάδου, και ας  είχε βάλει την υπογραφή του στις σημαντικότερες συμβάσεις μεγάλων έργων και επενδύσεων μετά τον πόλεμο.

Μερικές από αυτές ήταν το Αλουμίνιο Ελλάδος, τα Ναυπηγεία, τα διυλιστήρια, οι βιομηχανίες λιπασμάτων, η Ολυμπιακή Αεροπορία κλπ.

Ούτε οι δικτάτορες ήταν όσο άμεμπτοι που τους εμφανίζει η λήθη που συνοδεύει την χρονική απόσταση. Ο Παπαδόπουλος διέμενε σε βίλα που του είχε παραχωρήσει ο Ωνάσης στα νότια προάστια, ενώ όσοι πεζοπορούν στην Πάρνηθα στη μέση του πουθενά μπορούν να πέσουν πάνω στα ερείπια της  αυθαίρετης βίλας του δικτάτορα.

Αυτό που τρομάζει στη συγκυρία που διανύουμε είναι πως κανένα κόμμα, ούτε τα μεγάλα, ούτε τα μικρά, δείχνουν διάθεση να ξεκαθαρίσουν ουσιαστικά τις γραμμές τους, έστω απ’ όσους συγκεντρώνουν υποψίες διαφθοράς.

ΠΑΣΟΚ και ΝΔ αναλώνονται σε αλληλοκατηγορίες με ύφος που θυμίζει χίλιοπαιγμένο έργο από περιοδεύοντα επαρχιακό θεατρικό θίασο. Μόνο ο Άκης από το πρώτο και το δεύτερο κανένας;   Η αριστερά δε, δεν έχει απαντήσει για το μέχρι πρόσφατα εκπρόσωπό  της στη ΓΕΝΟΠ που φέρεται να μετέχει σε πλειάδα καραμπινάτων σκανδάλων. Η λοιπή πολυκατοικία της δεξιάς φαίνεται πως έχει ξεχάσει τη συμμορία των τοκογλύφων της συμπρωτεύουσας...
 
*Την καλύτερη «ανατομία» της περίπτωσης Τσοχατζόπουλου την αλίευσα από τη σελίδα του συγγραφέα Χ. Χωμενίδη στο facebook.
Ο σύντροφος Απόστολος

Σαν τον παραίτησαν οι Πασοκτζήδες
κι απέδειξαν πως προτιμούν Σημίτη
ο σύντροφος Απόστολος (φιλήδονη
είχε ψυχή) διόλου — έτσι είπαν —
δεν φέρθηκε σαν σύντροφος. Επήγε
κ’ έβαλε χρυσά φορέματα,
και τα ποδήματα παρήγγειλε
τα ολοπόρφυρα. Σε κόλπα τρανταχτά
μπλέχτηκε γρήγορα και ξέδωσε.
Κάμνοντας όμοια σαν ηθοποιός
που όταν η μια παράστασις κατέβει,
ευθύς αλλάζει ρεπερτόριο και συνέρχεται.
(με τον τρόπο του) Κ.Π.Καβάφη