Ιστορικοί διάλογοι

Στα Βριλήσσια «παιδία», πριν γεμίσουν πολυκατοικίες και όλα τα καλά της σύγχρονης Ελλάδας, ήταν όμορφα χωράφια με τρεχούμενα νερά και την πέρναγαν ζωή και κότα, όσοι δεν έκαναν την «κότα» όταν κυκλοφορούσαν με σάρκα και οστά. Μια μέρα ο Κολοκοτρώνης την άραξε κατά πως συνήθιζε κάτω από έναν πλάτανο και φώναξε να του παίξουν κανένα κλαρίνο, μπας και πάρει την μεσημεριάτικη «σιέστα» του. Πλάκωσαν κάτι οργανοπαίχτες από τα νοσοκομεία που είχαν πάρει μετάταξη  λόγω αναδιάρθρωσης των Βριλησσίων «παιδίων» και βάραγαν τις «πάπιες», τις σύριγγες, τις σειρήνες των ασθενοφόρων  και ότι άλλο είχαν βουτήξει από τους χώρους της πρώην «εργασίας» για να τα βγάλουν πέρα στις νέες θέσεις. Παλάβωσε ο στρατηγός και άρχισε να ρίχνει μπινελίκια.

-Ρεεεεε άντε στο διάολο, δεν ζήτησα «αποκλειστική» νοσοκόμα, κανένα νταλκά να γιάνει η ψυχή μου θέλω. Παρατήστε με στην ησυχία μου.

-Δεν γίνεται, απαντά ο συνδικαλιστής της «ορχήστρας», είμαστε τώρα οργανοπαίχτες και θα μας ακούσεις γιατί σχολνάμε σε μια ώρα.

Άστραψε και βρόντηξε ο Κολοκοτρώνης και τα καντήλια σε όλα τα Βριλήσσια αλλά και παρακάτω στην Ελλαδοαθήνα κατέβηκαν προληπτικά από τους μεταταγμένους καντηλανάφτες. Την ώρα που τράβαγε το γιαταγάνι να τους στείλει  πάλι πίσω στην πρώτη υπηρεσία τους, ένας νέος καβάλα σε άτι σταμάτησε και με ύφος φώναξε στον καπετάνιο.

- Ποιος είσαι και φωνάζεις τρομοκρατώντας τα ανθρωπάκια ρε γέρο;

- Γέρους να πεις τους ξεβράκωτους που σε ακολουθούνε ρε μειράκιον, εγώ είμαι ο Κολοκοτρώνης.

- Πρώτη φορά ακούω  τέτοια ονόματα στα Βριλήσσια, μάλλον θα επιτρέψανε την είσοδο λαθρομεταναστών, άκου κο-λο-κο-τρω-νης, χαχαχααα, κάγχασε ο νέος.

- Τι γελάς ρε χαμένο, έχω και άγαλμα στο κέντρο της Αθήνας ρε άσχετε που δεν σέβεστε τίποτε πια, έχετε χαζέψει από τα κανάλια και τσιφτετέλια εδώ στα Βριλήσσια «παιδία».

- Μπα; και γιατί έχεις άγαλμα  ρε φρικιό που στα γεράματα φοράς και περικεφαλαία, εκτός από φουστίτσα πλισέ;  

- Ελευθέρωσα την Ελλάδα ρε χαμένο, οκ, όχι ολόκληρη αλλά την Πελοπόννησο και οι Έλληνες από σεβασμό με έκαναν άγαλμα με το δάχτυλο να δείχνει πέρα στις πολυκατοικίες.

- Ρε μπας και είσαι αυτός που τελευταία τα κανάλια έλεγαν πως είσαι τιγκιτάγκας;

- Κατέβα από το άλογο να σου δείξω πόσα πόμολα θα γυαλίζεις με το τροφαντό γλουτιαίο σύστημά σου. Τράβα στα σκατά παλιορεμπεσκέ που θα με πεις τιγκιτάγκα. Ποιος είσαι του λόγου σου που θα μιλήσεις;   

- Αλέξανδρο με λένε γέρο και έχω και εγώ άγαλμα στην συμπρωτεύουσα καβάλα στον Βουκεφάλα, εκεί κάτω στην παραλία και δείχνω από που έρχεται η μπόχα.

- Ρε μπας και είσαι ο μέγας Αλέξανδρος; χαχαχαχαχα, εσένα εκτός από τιγκιτάγκα λένε πως έχεις και κάτι απογόνους που ονομάζονται σκοπιανοί. Χαχαχαχαχαα. Μη μιλάς ρε χαμένο που το άγαλμά σου είναι στην συμπρωτεύουσα.

- Γέρο θα κατέβω από το άλογο και θα σου κάνω τη μούρη  κρέας, ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε;

- Κατέβα ρε αν σου βαστάει και θα φωνάξω τον Άνθιμο να σε αφορίσει, θα στείλω την πολεοδομία στην Αλεξάνδρεια που είναι όλη αυθαίρετο και θα έρθει και το ΣΔΟΕ για τα μη δηλωθέντα λάφυρα από αυτά που βούτηξες στην Ασία.

- Χέστηκα ρε ραμολιμέντο, εσύ δήλωσες τα λάφυρα της Τριπολιτσάς; Την προίκα που πήρε από την Μπουμπουλίνα ο κανακάρης σου την ξέρει η εφορία; Θα φας καλά αν τολμήσεις να κανείς κάτι.

- Που τα ξέρεις βρε παιδί μου αυτά όλα, αμάν, θα με σκίσει η εφορία με τις φετινές δηλώσεις.

- Τα έμαθα τώρα που είναι της μόδας η ιστορία γέρο και όλοι έχουν  κάτι να σου κρεμάσουν και σένα και άλλων που τάχα παλεύατε για λευτεριές και κουραφέξαλα. Για μένα φορολογικά δεν λένε τίποτε ακόμα δεν έφτασε εκεί το ντοκιμαντέρ. Το σήριαλ με τους σκοπιανούς το γνωρίζω καλά, αλλά δεν θα τους πετύχω να τους σκίσω τον «γόρδιο» τους κερατάδες, διότι εκτός του ότι δεν πεθαίνουν, αν γίνει αυτό κάποτε θα πάνε στα τάρταρα τα καθίκια.

- Μα γιατί ασχολούνται με μας ρε παιδάκι μου, που μια χαρά λεβενταράς φαίνεσαι, τι σκατά θέλουν, δεν φτάνει που μέχρι και μπουντρούμι με έβαλαν;

- Αχ βρε γέρο, κι αν άσπρισαν τα μαλλιά σου γνώση δεν απέκτησες, γι αυτό και θα σου τα πάρουν όλα μέχρι μια, όσα κι αν κατέκτησες.

- Για λέγε ορέ παλικάρι να μάθω και ‘γω.

- Μάθε γέρο μου πως πολλά χρόνια τώρα τούτοι εδώ δεν έκαναν κάτι δικό τους όπως εσύ και η αφεντιά μου για την πατρίδα, από δανεικά τρώνε και πίνουν και τώρα πουλάνε και τα πατρικά. Γι αυτό και ‘γω έκανα κάτι για τα γεράματα μου μακριά από εδώ, επειδή είδα και τους απογόνους μου να ξεπουλάνε όσο-όσο.
Σε περιμένω λοιπόν για σούσι στα Σούσα.

Πηγή fontas0.blogspot.com

Posted in: Κείμενα