Το 1982 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, πάνω στα ιδεολογικά... ντουζένια της, αναγνώρισε την προσφορά των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης και κατάργησε τον διαχωρισμό των Ελλήνων σε «εθνικόφρονες» και «μιάσματα»... Έκτοτε και μέχρι το «βρόμικο ’89» αναγνωρίστηκαν – όχι πάντα με τις διαυγέστερες των διαδικασιών – 171.371 αντιστασιακοί.
Είναι γνωστό τοις πάσι ότι η προώθηση του σχετικού αιτήματος από ανθρώπους και μηχανισμούς του... κόμματος υπήρξε συχνότατα διαπραγματευτικό χαρτί προς άγραν εκλογικών κουκιών. Βεβαίως υπήρξαν χιλιάδες πραγματικοί αγωνιστές που δικαιώθηκαν στοιχειωδώς... Βεβαίως υπήρξαν και πραγματικοί αγωνιστές που, εκούσια ή ακούσια, αποποιήθηκαν το χαρτζιλίκι και βασίστηκαν μέχρι τέλους στις δυνάμεις τους...
Τα τρία μεφιστοφελικά και... δεξι-οεμπαθή χρόνια της κυβέρνησης Μητσοτάκη έγινε συντονισμένη προσπάθεια για το μπλοκάρισματων συνταξιοδοτήσεων αυτής της κατηγορίας. Μετά τη σύντομη αυτή παρένθεση, ωστόσο, το «γενναιόδωρο» ΠΑΣΟΚ επανενεργοποίησε τον σχετικό νόμο κι άρχισε να κόβειμονέδα υπέρ δικαίων και αδίκων. Έχει γραφτεί επανειλημμένα ότι εκείνη την περίοδο έχρισε «αντιστασιακούς» περί τους 80.000 Έλληνες, των οποίων η πλειονότητα δεν υπήρξε καν προ-έφηβη τα δύσκολα χρόνια της Κατοχής και του Εμφυλίου...
Σήμερα, 29 χρόνια μετά το 1982 του Ανδρέα, ενώ τα ιδεολογικά προσωπεία έχουν πέσει κι ενώ η υπόθεση «συνταξιοδότηση» αποτελεί πονεμένη ιστορία, τόσο για τους δυνάμει όσο και για τους ενεργεία συνταξιούχους, η Εθνική Αντίσταση εξακολουθεί να αναγνωρίζεται από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Σε ό,τι αφορά τον επιθετικό προσδιορισμό... «Εθνική» ως επί το πλείστον.
Στη... Χωροφυλακή!
Περιδιαβαίνοντας άρθρο προς άρθρο την επίμαχη νομοθεσία διαπιστώνει κανείς το... απίστευτο: ότι ακόμα και σήμερα διατηρούνται χαριστικές διατάξεις για τη συνταξιοδότηση των νικητών του Εμφυλίου. Και ειδικά των ένστολων εθνικοφρόνων. Διατάξεις που ισχύουν από το 1951. Η έκπληξη δεν είναι ότι τις διατήρησε το 2007 η κυβέρνηση Καραμανλή, αλλά ότι τις επικύρωσε και το σοσιαλιστικό (όπως νομίζει ότι είναι) ΠΑΣΟΚ με τον νόμο του Λοβέρδου για το συνταξιοδοτικό του 2010. Και για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι αναφέρουμε χαρακτηριστικά ότι:
1 Ο Ν. 3865/2010 (Μεταρρυθμίσεις Συνταξιοδοτικού Συστήματος του Δημοσίου και συναφείς διατάξεις) στο άρθρο 20, παρ. 4α, ορίζει ότι για τη συνταξιοδότηση των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων, των Σωμάτων Ασφαλείας και του Πυροσβεστικού Σώματος ισχύουν τα προβλεπόμενα από το Προεδρικό Διάταγμα 169/2007... και νίπτει τας χείρας του ή μάλλον τας χείρας του Κ. Παπούλια, του Γ. Παπακωνσταντίνου, του Ε. Βενιζέλου, του Ανδρέα Λοβέρδου και του Χ. Καστανίδη που υπογράφουν τον νόμο.
2 Το παραπάνω Προεδρικό Διάταγμα (συγκεκριμένα στο άρθρο 40) προσδιορίζει μεταξύ άλλων την κατηγορία των στρατιωτικών που δικαιούνται διπλάσια σύνταξη. Με την παράγραφο 2 του εν λόγω άρθρου κατατάσσονται στην προνομιούχα αυτή κατηγορία όλοι όσοι έλαβαν μέρος στον αγώνα κατά τωνκομμουνιστοσυμμο-ριτών, ήτοι των μιασμάτων (αυτών που επίσης συνταξιοδοτήθηκαν, λιγότερο κιμπάρικα όμως σε επίπεδο αποδοχών, από το επίσημο κράτος)... από την 1η Απριλίου 1946 μέχρι την 31η Οκτωβρίου 1949.
Οι ενδιαφερόμενοι μάλιστα καλούνται να λάβουν τις σχετικές βεβαιώσεις προϋπηρεσίας από τα οικεία Γενικά Επιτελεία, τα αρχηγεία της Χωροφυλακής ή της Αστυνομίας Πόλεων! Καθόλου περίεργο, δεδομένου ότι η σκούφια της παραγράφου αυτής κρατάει από το Ν.Δ. 2704 του 1953...
3 Οι ίδιοι άνθρωποι (οι ένστολοι εθνικόφρονες) φωτογραφίζονται ευμενώς και σε άλλα άρθρα του Π.Δ. 169/2007 (π.χ. το 36 και το 38).
4 Εύγλωττη όλων των παραπάνω και ιδιαίτερα συγκινητική είναι η επιστολή του δικηγόρου ΜανώληΦρα-ντζεσκάκη στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, την οποία το «Π» δημοσιεύει αυτούσια...
Μια συγκινητική επιστολή
«Αθήνα 3.8.2011 Προς
Κύριο Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας
Κύριε Πρόεδρε,
Εξαιτίας της απασχόλησής μου ως δικηγόρος έτυχε να μελετήσω τη νομοθεσία περί συνταξιοδότησης των δημοσίων υπαλλήλων και διαβάζοντας, μεταξύ άλλων, τις ρυθμίσεις του νόμου 3865/2010 (ΦΕΚ 120 Α) με πλημμύρισαν, ως απλό πολίτη, συναισθήματα θλίψης αλλά, δεν σας κρύβω, και οργής.
Κι αυτό γιατί δεν πίστευα ό,τι έβλεπαν τα μάτια μου (!), δηλαδή την υπογραφή σας (!), κοντολογίς το κύρος της Ελληνικής Δημοκρατίας να συνοδεύει το θλιβερό “έργο” (βλ. Π.Δ. 169/2007 – από προσθήκη του οποίου δεν μένει καμία αμφιβολία...) για τη διατήρηση και συνέχιση του νοσηρού εμφυλιοπολεμικού κλίματος που προώθησαν οι εκ κυβερνήσεως πρόθυμοι κ.κ. υπουργοί (ο νόμος υπογράφεται από τους Γ. Παπακωνσταντίνου, Ευ. Βενιζέλο, Α. Λοβέρδο και Μ. Χρυσοχοΐδη) κατά των “κομμουνιστοσυμμοριτών”, όπως έλεγαν τους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης (!) την εποχή εκείνη, επιβεβαιώνοντας για μια ακόμα φορά τα “προνόμια” των “κυνηγών κεφαλών” και μάλιστα για διπλό συνυπολογισμό προς συνταξιοδότηση του χρόνου “δράσης” τους από 1.4.1946 μέχρι 31.10.1949...
Πώς λοιπόν, κ. Πρόεδρε, συνέβη και ένας αντιστασιακός, του δικού σας πολιτικού, κοινωνικού και αγωνιστικού αναστήματος, με τέτοια δράση και έντονες μνήμες για τους αδικαίωτους αγώνες του ελληνικού λαού για την Ελευθερία, την Εθνική Ανεξαρτησία και τη Δημοκρατία, και δεν αξίωσε, από τους θλιβερούς κ.κ. υπουργούς την αναπομπή της επικαιροποιημένης “ρύθμισης” στη Βουλή με σκοπό τη ρητή κατάργησή της, αλλά, αντ’ αυτού, την κυρώσατε με τις υπογραφές σας;
Η ιστορία κατέγραψε αρκετά για τους συμβολισμούς ή τα διάφορα ‘‘προνόμια’’ που, δυστυχώς, εγκατέστησε ο αντικομμουνισμός των κυβερνήσεων του μετεμφυλιακού κράτους.
Είμαι βέβαιος ότι όλα αυτά, σήμερα, δεν μπορεί να στοιχίζονται με τους αγώνες σας και τους αγώνες των συναγωνιστών σας που άλλωστε δεν χρειάζονται τους δικούς μου επαίνους γιατί προηγούνται στη συνεδρίαση της ιστορίας αφού πέτυχαν ν’ αγγίξουν τη νικηφόρα της ύπαρξής τους, όπως λέγει ο συναγωνιστής σας Αλ. Πάρνης στην “Οδύσσεια των Διδύμων”, αλλά εγώ αισθάνομαι την ανάγκη να σας τα ξαναπώ.
Εάν λοιπόν η λαβωμένη κολώνα στους στύλους του Ολυμπίου Διός, όπως λέγει ο Πάρνης, συμβολίζει τον θαυμασμό και την ευσπλαχνία που πρώτοι δικαιούνται όσοι έπεσαν στα μισά του δρόμου του τίμιου αγώνα γιατί δεν άντεξαν οι δυνάμεις τους, οι δικές σας υπογραφές, Κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας, για εμάς τους νεώτερους, τι να συμβολίζουν άραγε;
Με τιμή Μανώλης Φραντζεσκάκης»
Piraeus Time
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου