(της Μαρίας Κανελλάκη)
Μη μου στείλεις ηλεκτρονική κάρτα φέτος. Ούτε sms, απ’ αυτά που γράφεις στο πόδι και τα προωθείς σ’ όλο το συρφετό συγγενών και φίλων: «Xronia Polla + kala». Mη με γεμίσεις πολύχρωμες πλαστικές σακούλες, με πλαστικά παιχνίδια, τυλιγμένα σε πλαστικές συσκευασίες, που απλά θα ξεχειλίσουν τους κάδους σκουπιδιών. Μη με πας βόλτα στο φανταχτερό πολυκατάστημα με τους δαιδαλώδεις διαδρόμους και τις κατασκευασμένες ανάγκες μου να χάσκουν πάνω στα ράφια και να μου τραγουδάνε σαγηνευτικά για να τις ικανοποιήσω.
Πιάσε μου μόνο το χέρι και πάμε μια βόλτα στα βρώμικα, στα σκοτεινά και στ’ αστόλιστα. Βάλε τα καλά σου και φόρεσε το πιο ατόφιο σου χαμόγελο. Ντύσου το πιο ανθρώπινο δέρμα σου, κι άστο ν’ ανατριχιάσει, να συγκινηθεί και να ριγήσει. Περιπλάνησε τη ματιά σου, κατέγραψε σκηνές, γέμισε τη μνήμη σου και υποσχέσου μου ότι τη χρονιά που έρχεται, θα ξεμοναχιαστούμε μακριά απ’ την ψευτογκλαμουριά και την ψευδεπίγραφη αφθονία μας. Ένα βήμα πιο πέρα θα πάμε. Θα γίνουμε μια στάλα καλύτεροι.
Είναι όμορφα εκεί κάτω. Όσο πιο βρώμικοι οι δρόμοι που περπατάμε, τόσο πιο πολλές αλήθειες κρύβουν. Είναι όλες δικές μας. Είναι η χρεωκοπημένη μας ιστορία, η άθλια πόλη μας, οι στρατιές των ζητιάνων και των αστέγων, οι οιμωγές των δυστυχισμένων, τα μικρά παιδιά που γίνανε η πραμάτεια της ελεεινής φάμπρικας που εμπορεύεται τον πόνο και την ανάγκη. Δεν θα μαθαίνουμε πια τα νέα τους απ’ το διαστρεβλωτικό γυαλί μιας τηλεόρασης. Δεν θα διαβάζουμε γλυκανάλατα άρθρα για την περιθωριοποίηση, ούτε άχρωμες στατιστικές για τα ποσοστά των ανέργων που σιτίζονται στα κέντρα υποδοχής. Δεν θα ξαναπετάξουμε στα σκουπίδια τα αποφάγια της ανθρωπιάς μας.
Είναι όμορφα εδώ κάτω στη Γη. Μαθαίνεις να ζεις με τους νόμους της βαρύτητας. Η βαρύτητα είναι η αιτία της ύπαρξής μας, χωρίς αυτή δεν θα υπήρχε ζωή. Ο προορισμός μας είναι να δημιουργούμε αμοιβαίες έλξεις κι όχι να καταναλώνουμε προϊόντα και συμβουλές υπερφίαλων διαφημιστών και μεγαλόστομων image makers. Το περιοδικό που έδινε συμβουλές για όλα τα προβλήματα, στη σελίδα τάδε, ξεθώριασε. Τα σύμβολα των επώνυμων εμμονών μας, γίνανε κόπιες φτηνών αντιγράφων, ξεφτίσανε και χάσανε την αίγλη και την αξία που τους είχαμε δώσει. Το κάθε έγκλημα έχει και την τιμωρία του.
Μια υπόσχεση για τη χρονιά που έρχεται. Μια μαγική λέξη. Ανταλλαγή. Ματιών, χαμόγελων, αγαθών, παρέας, στιγμών και ψυχής. Είναι σαν το αίμα. Όσο το δίνεις, τόσο αυτό ανανεώνεται και αποβάλλει αχρείαστες ποσότητες ουσιών. Που μεταγγίζονται σε κάποιο άλλο σώμα και προσφέρουν ζωή. Κι αν καταφέρουμε να γίνουμε ένας κρίκος αυτής της μαγικής αλυσίδας, τότε θα εκπληρώσουμε και το σκοπό του ταξιδιού μας.
Σε περιμένω για «ρεβεγιόν» στην Πλατεία Κλαυθμώνος. Θα είμαι όρθια στο αυτοσχέδιο μπαρ «Οι Άθλιοι των Αθηνών», γιατί ο καλός μας σερίφης ξήλωσε τα παγκάκια που κοιμόντουσαν οι άστεγοι. Επίσημο ένδυμα απαγορεύεται λόγω του χαμηλού βαρομετρικού. Θα σερβιριστεί φίνγκερ φουντ και σίγουρα ο μπουφές δεν θα περιλαμβάνει γλυκόξινα γαριδο-καναπεδάκια, συνοδεία dom perignon.
Καλή Πρωτοχρονιά να έχουμε !!!
Piraeus Time
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου