Παλιά μου τέχνη...

Την εποχή που πρωτομπήκαμε στο μνημόνιο, πολιτικοί και δημοσιογράφοι μάς φώναζαν ότι στην Ελλάδα οι εργαζόμενοι είναι τεμπέληδες, παίρνουν συνέχεια άδειες κι επιβάλλεται να τιμωρηθούν γιατί δουλεύουν λιγότερο από τους Γερμανούς. 

Τρία χρόνια μετά οι ίδιοι πολιτικοί και δημοσιογράφοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι οι καθηγητές στα σχολεία το ξύνουν όλη τη βδομάδα και το κράτος τους πληρώνει απ' τις κομμένες μας συντάξεις. 

Είναι βέβαια γνωστό ότι όλοι αυτοί που τούς κατηγορούν δεν έχουν μπει ποτέ στον κόπο να παλέψουν για το βαθμό, μιας κι από τη στιγμή που γεννιούνται τούς περιμένουν τρία μεταπτυχιακά και πέντε διδακτορικά.

Εκτός κι αν δεν ήταν στα νιάτα του και τόσο πλούσιοι, οπότε γράφτηκαν σε μια παράταξη, έδωσαν κώλο στα κατάλληλα άτομα, παντρεύτηκαν εντελώς τυχαία τις σωστές γυναίκες και σήμερα είναι αμόρφωτοι υπουργοί και βουλευτές.

Όσον αφορά τους μεγαλοδημοσιογράφους, όταν έχεις τέτοιο πάθος για το χρήμα οφείλεις να δείχνεις συνεχώς στο αφεντικό σου το λόγο για τον οποίο σε πληρώνει.

Ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι πρέπει να σταυρώσεις τον καθηγητή που κάποτε προσπαθούσε να σε κάνει άνθρωπο ενώ εσύ εξελισσόσουν σε ένα σιχαμένο γουρούνι.

Ίσως όλοι αυτοί να έχουν κόμπλεξ με όποιον προσπαθεί να μορφώσει τα παιδιά του κόσμου γιατί κατά βάθος θεωρούν πως όσο περισσότερο μορφώνονται, τόσο δυσκολότερα θα τους πιστέψουν και θα τους ψηφίσουν.

Παρατηρώντας, από την άλλη, το πόσο αδιάφορη είναι η νέα γενιά για όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας, καταλαβαίνεις ότι κατάφεραν να διατηρήσουν την εκπομπή και την βουλευτική τους ιδιότητα κάνοντας τους νέους να αντιπαθήσουν την πολιτική και τη δημοσιογραφία.

Πάντως η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση. Γιατί αν βρισκόταν στο σωστό σημείο τότε ο στρατός και τα τανκς θα προστάτευαν τη βουλή και τα σπίτια πολιτικών και μεγαλοδημοσιογράφων.

Το παιχνίδι που παίζεται σήμερα με τις ώρες διδασκαλίας των εκπαιδευτικών είναι φτιαγμένο για να βγάλει νικητές τους συκοφάντες, μιας και το συνδικαλιστικό κίνημα που υποτίθεται ότι θα έμπαινε μπροστά γλύφει τ’ αρχίδια των πολιτικών του αφεντικών.

Η ΟΛΜΕ έμεινε μόνη της να καλεί τους εργαζόμενους σε απεργία την Παρασκευή, την ώρα που η ΑΔΕΔΥ ζητά να σεβαστούμε τις εξετάσεις των παιδιών που έχουν δώσει ένα σκασμό λεφτά στα φροντιστήρια για να μάθουν να παπαγαλίζουν με ρυθμό. 

Για όλο αυτό που συμβαίνει υπάρχουν πολλές και σοβαρές ευθύνες. Οι καθηγητές έκαναν τεράστια λάθη και τώρα τα πληρώνουν. Όπως ακριβώς κι όλοι οι υπόλοιποι εργαζόμενοι. 

Επέτρεψαν στα σχολεία τους να μετατραπούν από κέντρα μόρφωσης σε διεκπεραιωτές εκπαίδευσης. Δεν πάλεψαν την παραπαιδεία, γιατί αυτή ήταν η μόνη επαγγελματική τους διέξοδος σε μια χώρα που βάλθηκε να γεμίσει από γιατρούς και δικηγόρους.

Αντί να ζητήσουν απ’ την κοινωνία να απαιτήσει πανίσχυρη δωρεάν παιδεία και ένα εκπαιδευτικό σύστημα με έτοιμες τις δυσκολότερές του βάσεις -αυτές των καταρτισμένων και διψασμένων για διδασκαλία καθηγητών- εκείνοι έκαναν τα στραβά μάτια στο παραεμπόριό της.

Η παιδεία δεν είναι απλά παρηκμασμένη. Είναι εκφυλισμένη. Ακριβώς όσο εκφυλισμένος είναι και κάθε άλλος τομέας σήμερα.

Γι’ αυτό και ο πόλεμος στους καθηγητές δεν πρόκειται να σταματήσει. Γιατί η ήττα τους θα κάνει και τους υπόλοιπους εργαζόμενους να μην ξανασηκώσουν κεφάλι.

Αυτή τη στιγμή δεν τίθεται ζήτημα παιδείας. Πώς θα μπορούσε να τεθεί κάτι τέτοιο με έξι στους δέκα νέους άνεργους; Με 400.000 οικογένες χωρίς κανέναν εργαζόμενο και με τον κόσμο να τρώει από τα σκουπίδια;

Τώρα μιλάμε για ζήτηματα ζωής και θανάτου. Με ποιον τρόπο θα αποφασίσουμε να ζήσουμε ή να πεθάνουμε.

Όλα τα εργασιακά δικαιώματα εξαφανίστηκαν ένα προς ένα μέσα σε μερικούς μήνες. Το μόνο που απέμεινε είναι η απεργία. Αυτή καταργήθηκε ήδη τρεις φορές τα δύο τελευταία χρόνια. Και μία τώρα με τους καθηγητές, τέσσερις.

Η επιστράτευση πρέπει να μείνει στα χαρτιά. Αλλιώς θα γίνουμε εμείς χαρτιά. Στις κολόνες της ΔΕΗ, σαν κηδειόχαρτα.

Πείτε όχι στους υπαλλήλους των μεγαλοσυνδικάτων. Φτύστε στη μούρη όποιον προσπαθεί να φοβίσει τα παιδιά σας επειδή κινδυνεύουν να χάσουν δυο βδομάδες από τις καλοκαιρινές τους διακοπές.

Κάντε το και δεν θα χάσετε. Μην το κάνετε κι απαντήστε τους μεθαύριο γιατί θα πρέπει να δουλεύουν σαν δούλοι αν θέλουν να φάνε ένα κομμάτι ψωμί.

Τρία χρόνια πριν είμαστε τεμπέληδες κι αλήτες. Μετά γίναμε κλέφτες και απατεώνες. Ύστερα φασίστες και ρατσιστές. Τώρα δούλοι και ραγιάδες.

Και κάποιοι μας μιλούν ακόμη για τις πανελλήνιες...

Πηγή "Πολύφημος"

Posted in: Απόψεις