Θα μας πει κάποιος την αλήθεια?

Editorial

Κάθε μέρα που περνάει τα πράγματα γίνονται όλο και πιο δύσκολα. Η εικόνα της χώρας μας, τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό δείχνει σημάδια αποδιοργάνωσης. Η αγορά έχει βυθιστεί και έμποροι και βιοτέχνες δίνουν ένα καθημερινό αγώνα επιβίωσης, βλέποντας ταυτόχρονα την κυβέρνηση να τους αποκαλεί εμμέσως, πλην σαφώς, εν δυνάμει φοροφυγάδες. Η οικοδομική δραστηριότητα έχει εξαφανιστεί και η αγορά ενός νέου σπιτιου, φαντάζει όνειρο απατηλό. Οι τράπεζες έχουν κλείσει την κάνουλα των δανείων και λειτουργούν με τις εγγυήσεις του Δημοσίου, δηλαδή με δικά μας χρήματα, πουλώντας ουσιαστικά αέρα.
Οι Δημόσιοι υπάλληλοι βλέπουν τα επιδόματα τους να εξαφανίζονται, το εισόδημα τους να συρρικνώνεται και κανένας να μην εγγυάται για το μέλλον τους, ενώ οι ιδιωτικοί υπάλληλοι αναγκάζονται να ανέχονται τροποποιήσεις των συμβάσεων τους και μειώσεις των μισθών τους, κάτω από την απειλή της ανεργίας.


Από την άλλη πλευρά, το κράτος ενώ ασκεί καθαρά φοροεισπρακτική πολιτική, επιζητά μία ανάπτυξη η οποία δεν είναι δυνατόν να έρθει, κάτω από το βάρος των φόρων και της γραφειοκρατίας, που το ίδιο έχει επιβάλλει. Ταυτόχρονα εκεί που έχει εκμηδενίσει το βιωτικό επίπεδο συνταξιούχων και μισθωτών, χάνει εκατομμύρια ευρώ από εισφορές και πληρωμές σε επιδόματα ανεργίας, που κάλλιστα θα είχε στα ταμεία του, αν μπορούσε να βρει τρόπο να περιορίσει τις κατα συρροήν απολύσεις.


Αυτά όλα τα βλέπουμε τριγύρω μας, στην οικογένεια μας, στη γειτονιά μας, στην πόλη μας, όμως κανενας δεν έρχεται να μας πει ξεκάθαρα τι συμβαίνει. Γιατί κύριοι, γίνονται όλα αυτά? Για ποιό λόγο και για πόσο χρόνο πρέπει να τα υποστούμε?


Το παραμύθι του χρέους είναι καλό, αλλά δεν έχει δράκο. Πολλές χώρες χρωστάνε και μάλιστα περισσότερα χρήματα σε σχέση με το ΑΕΠ τους, αλλά δεν βλέπουμε να γίνεται κάτι ανάλογο. Γιατι λοιπόν εδώ? Γιατί τώρα? Γνωρίζω οτι το πιθανότερο είναι να μην πάρω κάποια απάντηση, ετσι και αλλιως ο φίλτατος Χάρρυ Κλιν, κατά κόσμο Βασίλης Τριανταφυλλίδης, είχε πει σε ανυποπτο χρόνο οτι ζουμε σε μία χώρα, πλούσια σε ερωτήσεις και φτωχή σε απαντήσεις. Ομως κάποιος πρέπει να αφήσει την ξύλινη γλώσσα της πολιτικής και να απαντήσει σε εμάς, τους αδαείς, να μας πει επιτέλους την αλήθεια. 


Σταματήστε λοιπόν να τριγυρνάτε στα κανάλια και να αναζητάτε άλλοθι, χρησιμοποιώντας ψεύτικες δικαιολογίες. Σταματήστε, στο όνομα της κομματικής πειθαρχίας, να αφαιρείται την φωνή έντιμων πολιτικών. Τιμωρήστε όλους αυτούς που έχουν βλάψει αυτή την χώρα, μόνο και μόνο για να γεμίζουν τις τσέπες τους. Δημεύστε τις περιουσίες των επίορκων πολιτικών και επιτέλους αναλάβετε μία φορά την ευθύνη που σας αναλογεί.Βγείτε στον κόσμο, κοιτάξτε τον στα μάτια και πέστε την αλήθεια, όσο πικρή και αν είναι..

Posted in: Editorial