Γράμματα στον Αϊ Βασίλη

Γράφει: Ελένη Βασιλοπούλου

Ο μύθος του κοκκινοφορεμένου, με την ροδαλή μυτούλα και την μεγάλη κοιλιά, αυτού του γλυκού γεράκου με την τεράστια λευκή γενειάδα και την δύναμη υπερήρωα που μπαινοβγαίνει από τις καμινάδες, μεταλαμπαδεύεται από γενιά σε γενιά, ενώ ακόμα και σήμερα που τα παιδιά έχουν πρόσβαση στο ίντερνετ και χειρίζονται άψογα τους υπολογιστές, διαπιστώνεται ότι κάθε χρόνο τα ΕΛΤΑ δέχονται χιλιάδες γράμματα, με παραλήπτη τον Άγιο Βασίλη.
Το 1991, όταν κάποια από τα γράμματα εκείνης της χρονιάς, είδαν το φως της δημοσιότητας, τότε άρχισε να δημιουργείται μία ομάδα (με πρωτοβουλία των ΕΛΤΑ), αφανών ¨ξωτικών¨, φίλοι και σύμμαχοι του Άγιου Βασίλη, οι οποίοι θέλοντας να διατηρήσουν το παιδικό όραμα, απάντησαν χειρόγραφα, σε όλους τους αποστολείς των γραμμάτων. Έκτοτε, κάθε χρόνο φθάνουν στα ελληνικά ταχυδρομεία, χιλιάδες μικρές ή μεγάλες προσδοκίες, αποτυπωμένες με τον χαρακτηριστικό αθώο και ειλικρινή τρόπο των παιδιών και αποπνέουν άλλοτε κάτι ονειρεμένο, μαγικό, άλλοτε κάτι συγκλονιστικό που αποκαλύπτει ευαισθησίες και πόνο.

Αυτός ο θησαυρός έκφρασης που υπογράφουν οι λιλιπούτειοι, βρίσκεται στο αρχείο των ΕΛΤΑ και κάποια από αυτά επελέγησαν τυχαία και συγκεντρώθηκαν σ’ ένα βιβλίο, με στόχο τα έσοδα από τις πωλήσεις, να διατεθούν σε Ιδρύματα για παιδιά.
Όταν το βιβλίο έφθασε στα χέρια μου, διάβασα αμέσως τα πρώτα γράμματα και σε λίγα λεπτά, είχα βυθιστεί στα συναισθήματα των παιδιών. Συνέχισα μέχρι το τελευταίο γράμμα, μέχρι τη τελευταία λέξη του βιβλίου και μετά για αρκετή ώρα, προσπαθούσα να συγκρατήσω τα δάκρυα μου…
Ακόμα και σήμερα, κάθε φορά που το ανοίγω, με απορροφά και με μαγνητίζει. Με αφορμή την προσωπική μου συναισθηματική φόρτιση, επέλεξα τρία γράμματα, έτσι όπως ακριβώς έχουν αποτυπωθεί στο βιβλίο, με στόχο να σας παρασύρω σ’ ένα κόσμο αληθινό, μέσα από το βλέμμα των παιδιών.
«Αγ. Βασίλη!
Σε παρακαλώ μη θυμώνεις αν θα σου ζητήσω κάτι… Η μαμά δεν μπορεί να μου πάρει το δώρο που θέλω, γιατί δεν δουλεύει… Εσύ όμως μπορείς…Το δώρο, που θα ήθελα είναι μια κούκλα – Μπάρμπυ. Αν δεν έχεις λεφτά, δεν πειράζει».
«Αϊ Βασίλη μου γεια σου.
Σε λίγες μέρες θα κλείσω τα εννιά μου χρόνια. Είναι η τρίτη χρονιά που θα κάνουμε Χριστούγεννα χωρίς τον μπαμπά, από τότε που τον πήρε ο Θεούλης κοντά του. Σε περιμένω κάθε χρόνο λοιπόν, να μου φέρεις μαζί με το δώρο μου και χαιρετισμούς από τον μπαμπά μου, που μου λείπει πάρα πολύ εμένα αλλά και της μαμάς μου. Πολλά φιλιά στον μπαμπά και να του πεις πως μου λείπει πολύ και θέλω να έρχεται στα όνειρά μου.
Σ’ αγαπώ πολύ Αϊ Βασίλη μου».



«Καλέ μου Άγιε Βασίλη αν μπορείς, φέρε στην μαμά και στον μπαμπά κάτι για δώρο. Στην μαμά φέρε παπούτσια, γιατί δεν έχει καλά και στον μπαμπά, δύο ζευγάρια αθλητικές κάλτσες. Α! και μην ξεχάσω. Στην μαμά να φέρεις και παντόφλες».
Τι μπορώ να γράψω για να σχολιάσω τα τρία γράμματα των παιδιών που με τόση αβρότητα παρουσιάζουν ανιδιοτελώς την αγάπη που έχουν προς την οικογένεια τους, τον Άγιο Βασίλη και όλο τον κόσμο; Μόνο, ευχαριστώ μέσα από τη καρδιά μου, γιατί σ’ αυτόν τον πλανήτη δεν επικρατεί ο αβδηριτισμός κι’ αυτό το οφείλουμε στην παιδικές άφθαρτες ψυχούλες.
Πηγή "Αιχμή" 

Posted in: Κείμενα